دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

مکتوب من به خدمت جانان ، کِه می‌برد؟


برگ خزان رسیده به بُستان ، کِه می‌برد؟





دیوانه‌ای به تازگی از بند ، جَسته است


این مژده را به حلقه ی طفلان ، که می‌برد؟





جز من ، که باغ خویشتن از خانه کرده‌ام


در نوبهار ، سر به گریبان ، کِه می‌برد؟





هر مشکلی که هست، گرفتم گشود عقل


ره در حقیقتِ دلِ انسان. ، که می‌برد؟





سر باختن درین سفر دور، دولت است


ورنه طریق عشق به پایان ، که می‌برد؟...





صائب_تبریزی

 

[Tahmine Arjmand]

ای بگرفته از وفا، گوشه کران، چرا چرا


بر من خسته کرده‌ای ، روی گران چرا چرا





بر دل من که جای تُست ، کارگه وفای تُست


هر نفسی همی‌زنی ، زخم سَنان چرا چرا





گوهر نو به گوهری ، برد سَبَق ز مشتری


جان و جهان همی‌بری. ،جان و جهان چرا چرا





چشمه خضر و کوثری ، ز آب حیات ،خوشتری


ز آتش هجر تو منم ، خشک دهان ، چرا چرا





مِهر تو جان نهان بُوَد ، مهر تو بی‌نشان بُوَد


در دل من ز بهر تو ، نقش و نشان چرا چرا





گفت که جانِ جان منم ؛ دیدن جان طمع مکن


ای بنموده روی تو ، صورتِ جان چرا چرا...





مولوی

 

[Tahmine Arjmand]

گفتی ز دل برون کن ،غمهای بیکران را


تو پیش چشم و آنگه ،جای گِلِه زبان را





تا دل ز من بِبُردی ،از ناله ،شب نخفتم


ای دزد ،بشنو آخر ، فریادِ پاسبان را





بگذشت از نهایت ، بی خوابی من، آری


دشوار صبح باشد ، شبهای بیکران را





رسوای شهر گشتم ،از بس که دیده ی من


دمدم همی تراوَد ،خونابه ی نهان را





از آه سوزناکم ،دود از جهان برآمد


بی تو جهان چه باشد، آتش زنم جهان را





آن روی نازنین را ،یکدم به سوی من کن


تا بیشتر نبینم ، نسرین و ارغوان را...




امیرخسرودهلوی

 

[Tahmine Arjmand]

ای یار ما دلدار ما ، ای عالِم اَسرار ما


ای یوسف دیدار ما ، ای رونق بازار ما





نَک بر دَم امسال ما ، خوش عاشق آمد پار ما


ما مُفلسانیم و تویی ، صد گنج و صد دینار ما





ما کاهلانیم و تویی ، صد حج و صد پیکار ما


ما خفتگانیم و تویی ، صد دولت بیدار ما





ما خستگانیم و تویی ، صد مرهم بیمار ما


ما بس خرابیم و تویی ، هم از کرم مِعمار ما





من دوش گفتم عشق را ، ای خسرو عیّار ما


سر درمکش مُنکِر مشو ، تو بُرده‌ای دَستار ما...





مولانا

 

[Tahmine Arjmand]

شرمی‌ست در نگاهِ من ؛ اما هراس نه


کم‌صحبتم میان شما ، کم حواس نه!





چیزی شنیده‌ام ، که مهم نیست رفتنت


درخواست می‌کنم نروی ، التماس نه!





از بی‌ستارگی‌ست ، دلم آسمانی است


من عابری فلک زده‌ام ، آس و پاس نه





من می‌روم ، تو باز می‌آیی ، مسیرِ ما ...


با هم موازی است ولیکن مماس نه





پیچیده روزگارِ تو ، از دور واضح است


ازعشق خسته می‌شوی ، اما خلاص نه!





کاظم_بهمنی

 

[Tahmine Arjmand]

قراری چون ندارد جانم اینجا


دل خود را چه می‌رنجانم اینجا؟





سرِ عاشق ، کُله‌داری نداند


بِنِه کفشی، که من مهمانم اینجا





مرا گفتی: کز آنجا آگهی چیست؟


چه می‌پرسی ، که من حیرانم اینجا





نه او پنهان شد از چشمم، که من نیز


ز چشم مدعی پنهانم اینجا





اگر بتوان ، حدیثی گوی از آن روی


که من بی‌روی او ، نتوانم اینجا





نگارینی که سرگردانَد از من


نگردانی، که سرگردانم اینجا





مرا با دوست پیمانی قدیمست


بدان پیوند و آن پیمانم اینجا





اوحدی

 

[Tahmine Arjmand]

حُسن تو، همیشه در فزون باد


رویت همه ساله ،لاله گون باد





اندر سرِ ما ،خیال عشقت


هر روز که باد، در فزون باد





هر سرو ،که در چمن درآید


در خدمت قامتت ،نگون باد





چشمی که ،نه فتنه ی تو باشد


چون گوهر اشک، غرق خون باد





چشم تو، ز بهر دلربایی


در کردنِ سحر، ذوفُنون باد





هر جا که دلیست ،در غم تو


بی صبر و قرار و ،بی سکون باد





قدِّ همه دلبرانِ عالَم


پیش الفِ قَدَت ،چو نون باد





هر دل ،که ز عشق توست خالی


از حلقه ی وصل تو، برون باد





لعل تو ،که هست جان حافظ


دور از لب مردمان دون ،باد





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

گر عقل ، پشت حرف دل اما نمی‌ گذاشت


تردید ، پا به خلوت دنیا نمی گذاشت





از خیرِ هست و نیستِ دنیا ، به شوق دوست


می شد گذشت ، وسوسه اما نمی گذاشت





این‌قدر اگر معطلِ پرسش نمی شدم


شاید قطارِ عشق ، مرا جا نمی گذاشت





دنیا مرا فروخت ؛ ولی كاش دستِ كم


چون بردگان ، مرا به تماشا نمی گذاشت





شاید اگر تو نیز به دریا نمی زدی


هرگز به این جزیره كسی پا نمی گذاشت





گر عقل در جدال جنون ، مرد جنگ بود


ما را در این مبارزه ، تنها نمی گذاشت





ای دل بگو به عقل ، كه دشمن هم این‌چنین


در خون ، مرا به حالِ خودم وا نمی گذاشت





ما داغدار بوسه ی وصلیم ، چون دو شمع


ای كاش عشق ، سر به سرِ ما نمی گذاشت





فاضل_نظری

 

[Tahmine Arjmand]

تو مگر بر لب آبی ، به هوس بنشینی


ور نه هر فتنه که بینی ، همه از خود بینی





ادب و شرم ، تو را خسروِ مَه رویان کرد


آفرین بر تو ، که شایسته ی صد چندینی





عجب از لطف تو ای گل ،که نشستی با خار


ظاهراً مصلحتِ وقت ، در آن می‌بینی





صبر بر جور رقیبت چه کنم ، گر نکنم


عاشقان را نبُوَد چاره ، به جز مِسکینی





بادِ صبحی به هوایت ، ز گلستان برخاست


که تو خوشتر ز گل و ، تازه‌تر از نسرینی





سخنی بی‌غَرَض از بنده ی مُخلص بِشِنو


ای که منظورِ بزرگانِ حقیقت بینی





نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد


بهتر آن است که با مردمِ بد ، ننشینی...





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

رفتی و نام تو ، ز زبانم نمی رود


واندیشه ی تو ، از دل و جانم نمی رود





گر چه حدیث وصل تو ، کاری نه حدِّ ماست


الا بدین حدیث ، زبانم نمی رود





تو شاهدی نه غایب ، اَزیرا خیال تو


از پیشِ خاطرِ نگرانم ، نمی رود





ذکر لب تو کرده ام ای دوست ، سالها


هرگز حَلاوتش ، ز دهانم نمی رود





از مَشرب وصال خود ، این جان تشنه را


آبی بده. ،که دست به نانم نمی رود





دانم یقین ، که ماه رُخی ؛ قاتل منست


جز بر تو این نگار ، گمانم نمی رود





آبم روان ز دیده و ،خوابم شده ز چشم


اینم همی نیاید و ، آنم نمی رود





سیف_فرغانی