دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

دیدی دلا که یار نیامد


گرد آمد و سوار نیامد





بگداخت شمع و سوخت سراپای


وآن صبح زرنگار نیامد





آراستیم خانه و خوان را


وآن ضیف نامدار نیامد





دل را و شوق را و توان را


غم خورد و غمگسار نیامد





آن کاخ ها ز پایه فرو ریخت


وآن کرده ها به کار نیامد





سوزد دلم به رنج و شکیبت


ای باغبان! بهار نیامد





بشکفت بس شکوفه و پژمرد


اما گلی به بار نیامد





خشکید چشم چشمه و دیگر


آبی به جویبار نیامد





ای شیر پیر بسته به زنجیر


کز بندت ایچ عار نیامد





سویت حصار ، و پیک نجاتی


سوی تو و آن حصار نیامد





زی تشنه کشتگاه نجیبت


جز ابر زهربار نیامد





یکی از آن قوافل پربا ـ


ـ ران گهر نثار نیامد





ای نادر نوادر ایام


که ت فر و بخت ، یار نیامد





دیری گذشت و چون...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

کور را خواهم گفت : چه تماشا دارد باغ !


دوره گردی خواهم شد ، کوچه ها را خواهم گشت


جارخواهم زد: ای شبنم ، شبنم ، شبنم!


رهگذاری خواهد گفت : راستی را ، شبِ تاریکی است،


کهکشانی خواهم دادَش


روی پل، دخترکی بی پاست ، دب اَکبر را بر گردن او خواهم آویخت.


هر چه دشنام ، از لب ها خواهم بر چید


هر چه دیوار، از جا خواهم برکند.


رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد،


بارش؛ لبخند...





سهراب_سپهری

 

[Tahmine Arjmand]

گر تو پنداری که جز تو غمگسارم نیست هست


ور چنان دانی که جز تو خواستگارم نیست هست





یا به جز عشق تو از تو یادگارم هست نیست


یا قدم در عشق تو سخت استوارم نیست هست





یا به جز بیدادی تو کارزارم هست نیست


یا به بیداد تو با تو کارزارم نیست هست





یا سپید و روشن از تو کار و بارم هست نیست


یا سیاه و تیره بی تو روزگارم نیست هست





یا بر امید وصالت شب قرارم هست نیست


یا در اندوه فراقت دل فگارم نیست هست





یا فراقت را به جز ناله شعارم هست نیست


یا وصالت را شب و روز انتظارم نیست هست





گر دگر همچون سنایی صید زارم هست نیست


یا اگر شیریست او آنگه شکارم نیست هست





سنایی

 

[Tahmine Arjmand]

از سرما هم اگر نمی‌مردیم


از عشق می‌مردیم


این دست‌های تو


پاسخ روز را خواهد داد


اگر گم شوند


همیشه در سایه‌های تابستان می‌مانم


بی‌آن‌که نام کوچه‌ی بن‌بست را بدانم


در انتهای کوچه یک کوه است


و چون قلب از حرکت بازماند


و چون شکوفه فولاد شود


و میوه نشود


من ندانسته


در یک صبح‌گاه تابستانی


راه‌ام را بر گندم‌زار به‌دوزخ به ‌بهِشت


متوقف می‌کنم...





احمدرضا_احمدی

 

[Tahmine Arjmand]

نام تو چیست ؟


غوغای رودخانه ی همسایگی است


وقتی به شیب درّه


سرازیر می‌شود


نام تو روستاست


شب‌ها که سقف خواب مرا


قورباغه‌ها


هاشور می‌زنند


وقتی که طبل تبت را


پیشانی تفکر و تردید


می‌کوبد


نام تو شیشه


نام تو شبنم


نام تو دستمال نیسم است...








قیصر_امین_پور

 

[Tahmine Arjmand]

تا روزی که بود


دست‌هایش بوی گل سرخ می‌داد


از روزی که رفت


گل‌های سرخ


بوی دست‌های او را می‌دهند.





واهه_آرمن

 

[Tahmine Arjmand]

کور را خواهم گفت : چه تماشا دارد باغ !


دوره گردی خواهم شد ، کوچه ها را خواهم گشت


جارخواهم زد: ای شبنم ، شبنم ، شبنم!


رهگذاری خواهد گفت : راستی را ، شبِ تاریکی است،


کهکشانی خواهم دادَش


روی پل، دخترکی بی پاست ، دب اَکبر را بر گردن او خواهم آویخت.


هر چه دشنام ، از لب ها خواهم بر چید


هر چه دیوار، از جا خواهم برکند.


رهزنان را خواهم گفت : کاروانی آمد،


بارش؛ لبخند...





سهراب_سپهری

 

[Tahmine Arjmand]

دیدی دلا که یار نیامد


گرد آمد و سوار نیامد





بگداخت شمع و سوخت سراپای


وآن صبح زرنگار نیامد





آراستیم خانه و خوان را


وآن ضیف نامدار نیامد





دل را و شوق را و توان را


غم خورد و غمگسار نیامد





آن کاخ ها ز پایه فرو ریخت


وآن کرده ها به کار نیامد





سوزد دلم به رنج و شکیبت


ای باغبان! بهار نیامد





بشکفت بس شکوفه و پژمرد


اما گلی به بار نیامد





خشکید چشم چشمه و دیگر


آبی به جویبار نیامد





ای شیر پیر بسته به زنجیر


کز بندت ایچ عار نیامد





سویت حصار ، و پیک نجاتی


سوی تو و آن حصار نیامد





زی تشنه کشتگاه نجیبت


جز ابر زهربار نیامد





یکی از آن قوافل پربا ـ


ـ ران گهر نثار نیامد





ای نادر نوادر ایام


که ت فر و بخت ، یار نیامد





دیری گذشت و چون...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

پریدن بی پر تدبیر، مستی است


جهان را گه بلندی، گاه پستی است





به پستی در، دچار گیر و داریم


ببالا، چنگ شاهین را شکاریم





من اینجا چون نگهبانم، تو چون گنج


ترا آسودگی باید، مرا رنج





تو هم روزی روی زین خانه بیرون


ببینی سحربازیهای گردون





از این آرامگه وقتی کنی یاد


که آبش برده خاک و باد بنیاد





نه‌ای تا زاشیان امن دلتنگ


نه از چوبت گزند آید، نه از سنگ





مرا در دامها بسیار بستند


ز بالم کودکان پرها شکستند





گه از دیوار سنگ آمد گه از در


گهم سرپنجه خونین شد گهی سر





نگشت آسایشم یک لحظه دمساز


گهی از گربه ترسیدم، گه از باز





هجوم فتنه‌های آسمانی


مرا آموخت علم زندگانی





نگردد شاخک بی بن برومند


ز تو سعی و عمل باید، ز من پند





پروین_اعتصامی

 

[Tahmine Arjmand]

نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی


که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی





من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش


که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی





چنگ در پرده همین می دهدت پند ولی


وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی





در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است


حیف باشد که ز کار همه غافل باشی





نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف


گر شب و روز در این قصه مشکل باشی





گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست


رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی





حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد


صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی





حافظ