دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

ای فصل غیر منتظر داستان من!


معشوق ناگهانی دور از گمان من





ای مطلع امید من ای چشم روشنت


زیبا ترین ستاره ی هفت آسمان من





ای در فصول مرثیه و سوگ باز هم


شوقت نهاده قول و غزل بر زبان من





با من بمان و سایه ی مهر از سرم مگیر


من زنده ام به مهر تو ای مهربان من!





کی می رسد زمان عزیز یگانگی


تا من از آن تو شوم و تو از آن من





حسین_منزوی

 

[Tahmine Arjmand]

تا که عشق تو حاصل افتادست


کار ما سخت مشکل افتادست





آب از دیده‌ها از آن باریم


کاتش عشق در دل افتادست





در ازل پیش از آفرینش جسم


جان به عشق تو مایل افتادست





جان نه تنهاست عاشق رویت


پای دل نیز در گل افتادست





سالکان یقین روی تو را


بارگاه تو منزل افتادست





من رسیدم به وصل بی وصفت


عقل را رای باطل افتادست





کس نگوید که این چرا وز چیست


زانکه این سِر، مشکل افتادست





فتنه عطار در جهان افکند


چاه، ماروت بابل افتادست





دل عطار بر دلت مثلی


مرغکی نیم بِسمِل افتادست





عطار_نیشابوری

 

[Tahmine Arjmand]

آرام بگیر امشب،


ما هر دو پر از دردیم،


در آتش و یخبندان،


داغیم؛ ولی سردیم!





از مرهــم یکدیگر


تا زخمیِ هم بودن،


راهی ست که تا مقصد،


با عشق، سفر کردیم!





_یداللهی

 

[Tahmine Arjmand]

خواهم آمد، پیش اسبان، گاوان،


علف سبز نوازش خواهم ریخت


مادیانی تشنه، سطل شبنم را خواهد آورد


خر فرتوتی در راه،


من مگس هایش را خواهم زد


خواهم آمد سر هر دیواری،


میخکی خواهم کاشت


پای هر پنجره ای، شعری خواهم خواند


هر کلاغی را، کاجی خواهم داد


مار را خواهم گفت : چه شکوهی دارد غوک !


آشتی خواهم داد


آشنا خواهم کرد


راه خواهم رفت


نور خواهم خورد


دوست خواهم داشت...





سهراب_سپهری

 

[Tahmine Arjmand]

الهی! یک دل پر درد دارم


و یک جان پر زجر!





خداوندا، این بیچاره را چه تدبیر؟





بار خدایا در ماندم از تو؛


لیکن درماندم در تو!





اگر غایب باشم،


گویی کجایی؟


و چون به درگاه آیم،


در را نگشایی!





#مناجات_نامه


خواجه_عبدالله_انصاری

 

[Tahmine Arjmand]

حکایت سعدی، گلستان، باب سوم، فضیلت قناعت





یکی از حکما پسر را نهی همی‌کرد از بسیار خوردن که سیری، مردم را رنجور کند.


گفت: ای پدر! گرسنگی خلق را بکشد، نشنیده‌ای که ظریفان گفته‌اند به سیری مردن، بِه که گرسنگی بردن.


گفت: اندازه نگهدار، کُلوا وَ اشرَبوا وَ لا تُسْرِفوا.





نه چندان بخور کز دهانت بر آید


نه چندان که از ضعف جانت بر آید





با آن که در وجود طعام است عیش نفس


رنج آورد طعام که بیش از قدر بود


گر گلشکر خوری به تکلف زیان کند


ور نان خشک دیر خوری گلشکر بود





رنجوری را گفتند: دلت چه می‌خواهد؟


گفت: آن که دلم چیزی نخواهد.





معده چو کج گشت و شکم درد خاست


سود ندارد همه اسباب راست





سعدی

 

[Tahmine Arjmand]

باد را ببین


چگونه بر آب هاشور مى زند


تا كنار تو ساكن شود


موج را ببين


چگونه بر آبها قدم بر مى چيند


گوش ماهيان چگونه براى خواندن آوازهايشان به سوى تو لب باز كرده اند


سپاسگزارم دريا كه به پاس او كتابم را سرشار خوابهاى صدف كرده اى...








شمس_لنگرودی

 

[Tahmine Arjmand]

ای همه هستی ز تو پیدا شده



خاک ضعیف از تو توانا شده





زیرنشین علمت کاینات



ما به تو قائم چو تو قائم بذات





هستی تو صورت پیوند نی



تو به کس و کس به تو مانند نی





آنچه تغیر نپذیرد تویی



وانکه نمردست و نمیرد تویی





ما همه فانی و بقا بس تو راست



ملک تعالی و تقدس تو راست





خاک به فرمان تو دارد سکون



قبه خضرا تو کنی بیستون





رفتی اگر نامدی آرام تو



طاقت عشق از کشش نام تو





تا کرمت راه جهان برگرفت



پشت زمین بار گران برگرفت





هر که نه گویای تو خاموش به



هر چه نه یاد تو فراموش به





آب بریز آتش بیداد را



زیرتر از خاک نشان باد را





دفتر افلاک شناسان بسوز



دیده خورشید پرستان بدوز





تا به تو اقرار خدایی دهند



بر عدم خویش گوایی دهند





غنچه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

جهاندیده کشاورزی به دشتی


به عمری داشتی زرعی و کشتی





به وقت غله، خرمن توده کردی


دل از تیمار کار آسوده کردی





ستم ها می کشید از باد و از خاک


که تا از کاه می شد گندمش پاک





جفا از آب و گل می دید بسیار


که تا یک روز می انباشت انبار





سخن ها داشت با هر خاک و بادی


به هنگام شیاری و حِصادی





سحرگاهی هوا شد سرد زانسان


که از سرما به خود لرزید دهقان





پدید آورد خاشاکی و خاری


شکست از تاک پیری شاخساری





نهاد آن هیمه را نزدیک خرمن


فروزینه زد، آتش کرد روشن





چو آتش دود کرد و شعله سر داد


بناگه طائری آواز در داد





که ای برداشته سود از یکی شصت


درین خرمن مرا هم حاصلی هست





نشاید کآتش اینجا برفروزی


مبادا خانمانی را بسوزی





بسوزد گر کسی این آشیان را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

مادربزرگ


گم کرده ام در هیاهوی شهر


آن نظر بند ِ سبز را


که در کودکی بسته بودی به بازوی ِ من


در اولین حمله ناگهانی ِ تاتار عشق


خمرۀ دلم


بر ایوان سنگ و سنگ شکست


دستم به دست دوست ماند


پایم به پای ِ راه رفت


من چشم خورده ام


من چشم خورده ام


من تکه تکه از دست رفته ام


در روز روز زندگانیم








حسین_پناهی