دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

بیا با ما مَوَرز این کینه‌داری


که حق صحبت دیرینه داری





نصیحت گوش کن کاین در بسی به


از آن گوهر که در گنجینه داری





ولیکن کی نمایی رخ به رندان


تو کز خورشید و مه آیینه داری





بدِ رندان مگو ای شیخ و هش‌دار


که با حکم خدایی کینه داری





نمی‌ترسی ز آه آتشینم


تو دانی خرقه‌ی پشمینه داری





به فریاد خمار مفلسان رس


خدا را گر می دوشینه داری





ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ


به قرآنی که اندر سینه داری




حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

در طالعم نبود که با تو سفر کنم


رفتم که رنج‌های تو را مختصر کنم





این روزها سکوت من از ناتوانی است


من کیستم که از تو بخواهم حذر کنم؟





هرگز مباد این‌که بخواهم به جرعه‌ای


طعمِ زبانِ تلخِ تو را بی‌اثر کنم





آن قدر دور می‌شوم از چشمه‌های تو


تا باغ را به دیدن تو تشنه‌تر کنم





آن‌وقت با خیال تو یک رود می‌شوم


تا با تو از میان درختان گذر کنم





جان در ازای بوسه‌ی تو...حاضرم که من


بازنده‌ی معامله باشم، ضرر کنم





هرگز نخواستم که به نفرین و ناله‌ای


از ظلم تو زمین و زمان را خبر کنم





دارم به خاطر تو از این شهر می‌روم


شاید که دیدمت نتوانم حذر کنم





شیرین_خسروی

 

[Tahmine Arjmand]

من كه باشم كه بر آن خاطر عاطر گذرم


لطف‌ها می‌كنی ای خاک درت تاج سرم





دلبرا بنده‌نوازيت كه آموخت بگو


كه من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم





همت‌اَم بدرقه‌ی راه كن ای طائر قدس


كه دراز است ره مقصد و من نوسفرم





ای نسيم سحری بندگی من برسان


كه فراموش مكن وقت دعای سحرم





راه خلوتگه خاصم بنما تا پس از اين


می‌خورم با تو و ديگر غم دنيا نخورم





خُرم آن روز كز اين مرحله بربندم بار


و از سر كوی تو پرسند رقيبان خبرم





حافظا شايد اگر در طلب گوهر وصل


ديده دریا كنم از اشک و در او غوطه خورم





پايه نظم بلند است و جهان گير بگو


تا كند پادشه بحر دهان پرگهرم





حافظ

 

[Tahmine Arjmand]

کجاست دولت آنم که یار من باشی؟


ز خود کناره کنی، در کنارِ من باشی





اگر ش*ر..اب خوری، ساقی تو من باشم


وگر به خواب روی در کنار من باشی





غرور حسن کجا می‌دهد تورا رخصت؟


که مرهم جگر داغدار من باشی





مرا به نیم نگه شرمسار کن از خود


چرا تو روز جزا شرمسار من باشی؟





ز ساده‌لوحی امید چشم آن دارم


که چون شکار تو گردم شکار من باشی





عجب که آینه گیری ز دست آینه‌دار


اگر تو با خبر از انتظار من باشی





ز شرم عشق همان ناامیدی‌اَم برجاست


اگر چه در دل امیدوار من باشی





تورا که هست دو صد کار غیر پرکاری


کجا به فکر سرانجام کار من باشی؟





صائب_تبریزی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

گر شادی وصال تو یک‌دم نمی‌رسد


شادم که جز غمت به دلم غم نمی‌رسد





خورشید اگر به مشتِ زری، وصلِ گل خرید


هرگز به پاکبازی شبنم نمی‌رسد





ای ابر رهگذار، به برقی نوازشی


بر کشت‌زار ما اگرت نم نمی‌رسد





چون مرغکان گلشن، تصویر شیونم


هرگز به گوش آن گل خرم نمی‌رسد





با آن که همچو آینه‌ام در غبار غم


گردی ز من به خاطر همدم نمی‌رسد





محمدرضا_شفیعی_کدکنی

 

[Tahmine Arjmand]

تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک‌سای تو


پرده‌ی غنچه می‌درد خنده‌ی دلگشای تو





ای گل خوش نسیمِ من بلبل خویش را مسوز


کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو





من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان


قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو





دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار


گوشه‌ی تاج سلطنت می‌شکند گدای تو





خرقه‌ی زهد و جام می، گر چه نه درخور همند


این همه نقش می‌زنم از جهت رضای تو





شور ش*ر..اب عشق تو آن نفسم رود ز سر


کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو





شاه‌نشین چشم من تکیه‌گه خیالِ توست


جای دعاست شاه من، بی تو مباد جای تو





خوش چمنیست عارضت خاصه که در بهار حسن


حافظ خوش کلام شد مرغ سخن‌سرای تو





حافظ

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

تبردارا ! بزن آهسته تر بر من تبرهایت


که بر پهلوی من مانده ست زخم نیشترهایت





نصیب کرکسان کرده ست دنیا لاشه خواری را


عقابا! بر حذر می دارمت از هم سفرهایت





به فکر لقمه ی چرب است ای گنجشک بارانی


نوازش می کند جغدی اگر در لانه پرهایت





دل هیزم شکن را بردی ای سروچمن روزی


که زیر سایه ات شد باز پای رهگذر هایت





به قیچی می‌زند چون تاک روزی شاخ وبرگت را


به چشم‌ باغبان شیرین اگر باشد ثمر هایت





من آن پروانه ی محتاج خورشیدم‌ که می باید


رها از منت شمعم کند ای شب سحرهایت





نهادی بر سرم ای عشق عمری هر کلاهی را


چه پاپوشی برایم دوخت آخر دردسر هایت





من از بی بند وباری تو در این کوچه دانستم


که از نامحرمان در شهر می گیرم خبر هایت








ستار_روهنده

 

[Tahmine Arjmand]

زمانه قرعه ی نو می زند به نام شما


خوشا شما که جهان می رود به کام شما





درین هوا چه نفس ها پر آتش است و خوش است


که بوی عود دل ماست در مشام شما





تنور سینه ی سوزان ما به یاد آرید


کز آتش دل ما پخته گشت خام شما





فروغ گوهری از گنج خانه ی دل ماست


چراغ صبح که بر می دمد ز بام شما





ز صدق آینه کردار صبح خیزان بود


که نقش طلعت خورشید یافت شام شما





زمان به دست شما می دهد زمام مراد


از آن که هست به دست خرد زمام شما





همای اوج سعادت که می گریخت ز خاک


شد از امان زمین دانه چین دام شما





به زیر ران طلب زین کنید اسب مراد


که چون سمند زمین شد سپهر رام شما





به شعر سایه در آن بزمگاه آزادی


طرب کنید که پر نوش باد جام شما





هوشنگ_ابتهاج

 

[Tahmine Arjmand]

توانِ گفتن آن راز جاودانی نیست!


تصوری هم از آن باغ ارغوانی نیست!





پُر از هراس و امیدم، که هیچ حادثه ای


شبیه آمدن عشق ناگهانی نیست





ز دست عشق به جز خیر بر نمی آید


وگرنه پاسخ دشنام، مهربانی نیست!





درخت ها به من آموختند: فاصله ای


میان عشق زمینی و آسمانی نیست





به روی آینه ی پُر غبار من بنویس:


بدون عشق جهان جای زندگانی نیست





فاضل_نظری

 

[Tahmine Arjmand]

من از تو روی نخواهم به دیگری آورد


که زشت باشد هر روز قبله دگرم





بلای عشق تو بر من چنان اَثر کرده‌ست


که پند عالم و عابد نمی‌کند اثرم





قیامتم که به دیوان حَشر پیش آرند


میان آن همه تشویش در تو می‌نگرم...





سعدی