دفتر شعر دفتر شعر، شعر را دوست دارم | کاربر Tahmine Arjmand

[Tahmine Arjmand]

ای نفسِ خرّمِ بادِ صبا


از برِ یار آمده‌ای، مرحبا!





قافلهٔ شب چه شنیدی ز صبح؟


مرغِ سلیمان چه خبر از سبا؟





بر سرِ خشم است هنوز آن حریف؟


یا سخنی می‌رود اندر رضا؟





از درِ صلح آمده‌ای یا خِلاف؟


با قدمِ خوف رَوم یا رَجا؟





بارِ دگر گر به سرِ کویِ دوست


بگذری ای پیکِ نسیمِ صبا





گو رمقی بیش نمانْد از ضعیف


چند کُنَد صورتِ بی‌جان بقا؟





آن‌همه دل‌داری و پیمان و عهد


نیک نکردی که نکردی وفا





لیکن اگر دورِ وصالی بُوَد


صلح فراموش کند ماجرا





تا به گریبان نرسد دستِ مرگ


دست ز دامن نکنیمت رها





دوست نباشد به حقیقت که او


دوست فراموش کند در بلا





خستگی اندر طلبت راحت است


درد کشیدن به امیدِ دوا





سر نتوانم که برآرم چو چنگ


ور چو دفم پوست بدرّد قَفا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Tahmine Arjmand]

برای تو


در قلبم جاده ای ساخته‌ام


بی‌انتها


نگران برگشت نباش


دوست داشتنت


شبیه همین جاده


بی‌انتهاست.





لیلا_طیبی

 

[Tahmine Arjmand]

دعا کنیم دعا تا بهار برگردد


به لحظه های پریشان قرار برگردد





صدای طبل شقاوت به کوه می پیچد


شبانه بی خطر از ره سوار برگردد





بخوان به پاس شقایق پرنده آتش!


که مرد تیر و کمان از شکار برگردد





مسافری که سفر را برای خود می خواست


از ازدحام سکوت وغبار برگردد





عبور بال چکاوک و طرح آبی ها


غنیمتی است اگر آبشار برگردد





تمام باغچه ها را ستاره می کاریم


که فصل آبی دریا کنار برگردد





پرنده پر زدنش را به بال پنهان کرد


دعا کنیم دعا تا بهار برگردد





عباس_اوجی_فرد

 

[Tahmine Arjmand]

امشب


در یک خواب عجیب


رو به سمت کلمات


باز خواهد شد


باد چیزی خواهد گفت


سیب خواهد افتاد


روی اوصاف زمین خواهد غلتید...





سهراب_سپهری

 

[Tahmine Arjmand]

به سادگی خیره می شوم


و به سادگی قسم می خورم


تمام این اتفاق های پیش پا افتاده


می توانند مصراع اول شعری باشند


که این همه


صبح را به خاطرش دوست داشته ام .





بهزاد_زرین

 

[Tahmine Arjmand]

سر بر خطِ عشق تو نهادیم دگربار


در دام بلای تو فتادیم دگربار





تا در شکن زلف تو بستیم دل خویش


خون جگر از دیده گشادیم دگربار





از بهر تو ما توبه و سوگند شکستیم


برکف قدحِ باده نهادیم دگربار





سرمایه و پیرایهٔ ما صبر و خرد بود


صبر و خرد از دست بدادیم دگربار





پیمودن بادست، سخن های من و تو


بستوهی و ما بر سرِ بادیم دگربار





هرچند که بودیم زهجران تو غمگین


امروز به دیدار تو شادیم دگربار





وصل تو چشیدیم و فراق تو کشیدیم


گویی که بمردیم و بزدایم دگربار





امیر_معزی

 

[Tahmine Arjmand]

مسکنم ساکن صحرای فنا می‌داند


همه کس حال من بی‌سر و پا می‌داند





پاکبازم همه کس طور مرا می‌داند


عاشقی همچو مَنَت نیست خدا می‌داند





چارهٔ من کن و مگذار که بیچاره شوم


سر خود گیرم و از کوی تو آواره شوم





از سر کوی تو با دیدهٔ تر خواهم رفت


چهره آلوده به خوناب جگر خواهم رفت





تا نظر می‌کنی از پیش نظر خواهم رفت


گر نرفتم ز درت شام ، سحر خواهم رفت





نه که این بار چو هر بار دگر خواهم رفت


نیست بازآمدنم باز اگر خواهم رفت





از جفای تو من زار چو رفتم ، رفتم


لطف کن لطف که این بار چو رفتم ، رفتم





چند در کوی تو با خاک برابر باشم؟


چند پا مال جفای تو ستمگر باشم؟








وحشی_بافقی

 

[Tahmine Arjmand]

بادی وزید و لانهٔ خُردی خراب کرد


بشکست بامَکی و فرو ریخت بر سری





لرزید پیکری و تبه گشت فرصتی


افتاد مرغکی و ز خون سرخ شد پری





از ظلم رهزنی، ز رهی ماند رهروی


از دستبرد حادثه‌ای، بسته شد دری





از هم گسست رشتهٔ عهد و مودتی


نابود گشت نام و نشانی ز دفتری





فریاد شوق دیگر از آن لانه برنخاست


و آن خار و خس فکنده شد آخر در آذری





ناچیز گشت آرزوی چند ساله‌ای


دور اوفتاد کودک خردی ز مادری





پروین_اعتصامی

 

[Tahmine Arjmand]

نامه هایت ، هر چه سردتر


سکوت میانشان ، هر چه درازتر


و این انتظار ، هر چه دشوارتر


شکنجه ی عشقم، افزون تر


خود را هر چه بیشتر در رنج ها می غلتانم


اگر چه سرِ اندیشه و رنجم نیست


هر بار می خواهم فراموش کنم


و باز به خاطر می آورم


معجزه ی لبخندت را...





سوفیا_پارنوک

 

[Tahmine Arjmand]

تو ماه را


بیشتر از همه دوست می‌داشتی


و حالا ماه هر شب


تو را به یاد من می‌آورد


می‌خواهم فراموش‌ات کنم


اما این ماه


با هیچ دستمالی


از پنجره‌ها پاک نمی‌شود!





رسول_یونان