- تاریخ ثبت‌نام
- 1/6/22
- ارسالی‌ها
- 118
- پسندها
- 835
- امتیازها
- 4,953
- مدال‌ها
- 6
سطح
7
- نویسنده موضوع
- #21
شانه‌هایم را بالا انداختم و هم‌زمان نفس عمیقی کشیدم.
- شایان گوشیت و بهم قرض میدی؟
با تعجّب نگاهم کرد. ابروهای مشکی‌اش را بالا انداخت:
- گوشیم؟!
گوشه‌های لبم به سمت پایین کج شد، ناراضی گفتم:
- آره. باید یک چیزی رو چک کنم.
گوشی را که روشن بود، سمتم گرفت و منتظر نگاهم کرد. روی مبل نشستم و لب زدم:
- باید پیداش کنم.
و بلندتر ادامه دادم:
- من می‌تونم یک سر به اینستات بزنم؟ گوشی خودم نیست. طی اون جریانات... .
ادامه ندادم. چرا چیزی که واضح بود برایش بخواهم توضیح بدهم؟
آه عمیقی از گلویش خارج شد. نگاهم ترّحم‌آمیزی به من کرد و گفت:
- حتماً خیلی بهت سخت گذشته.
و سریع گفت:
- مشکلی نیست، تا هر وقت دلت خواست می‌تونه دستت باشه.
چیزی نگفتم. بهم سخت که نه! چیزی فراتر از سخت گذشته...
- شایان گوشیت و بهم قرض میدی؟
با تعجّب نگاهم کرد. ابروهای مشکی‌اش را بالا انداخت:
- گوشیم؟!
گوشه‌های لبم به سمت پایین کج شد، ناراضی گفتم:
- آره. باید یک چیزی رو چک کنم.
گوشی را که روشن بود، سمتم گرفت و منتظر نگاهم کرد. روی مبل نشستم و لب زدم:
- باید پیداش کنم.
و بلندتر ادامه دادم:
- من می‌تونم یک سر به اینستات بزنم؟ گوشی خودم نیست. طی اون جریانات... .
ادامه ندادم. چرا چیزی که واضح بود برایش بخواهم توضیح بدهم؟
آه عمیقی از گلویش خارج شد. نگاهم ترّحم‌آمیزی به من کرد و گفت:
- حتماً خیلی بهت سخت گذشته.
و سریع گفت:
- مشکلی نیست، تا هر وقت دلت خواست می‌تونه دستت باشه.
چیزی نگفتم. بهم سخت که نه! چیزی فراتر از سخت گذشته...
