دفتر آزادنویسی دفتر آزاد نویسی فانوس شب | شریف کاربر انجمن یک رمان

[Sharif]

من به خداوند معتقدم! به هر آن رویای خود که حالا از این‌دور‌ها نگاه می‌کنم؛ روزی من را به آن خواهد رسانید.

 

[Sharif]

قلبم: چرا من را مبتلا به آنی ساخته‌ای که حتی اندکی هم برایش بها ندارم؟
من: معذرت می‌خواهم، نمی‌دانستم آخرش چنین می‌شود.
قلبم: خوب حالا من چگونه با این ناخوشی و عذاب زندگی کنم!
من: باور کن اگر راهی را بلد بودم نمی‌گذاشتم این‌قدر عذاب را متحمل بشوی؛ اما می‌دانی این برای من عذاب شیرینی‌ست، چون از جانب اوست.
قلبم: امان ازین عذاب شیرین که من را به کویر نشاند.
من: پس فراموشش کن! اما این‌ را بدان که من در ذهنم همیشه با آن خواهم ماند؛ چون در نکته‌نکته ذهنم خاطره‌ای ازش حک شده.
قلبم: مگر فراموش کردن به همین راحتی‌ هاست! چنان در وجودم ریشه زده که بعید می‌دانم بعد ایستم هم ریشه‌ عشقش بی‌خشکد.
من: این‌قدر عاشقش هستی؟
قلبم: بیشتر از حد تصورت و تصورش؛ حتی بیشتر از خودم.
من: می‌دانی چی بیشتر موجب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Sharif]

در فضای که نفس‌هایت پیچیده؛ نفس کشیدن هم آرزوست.

 

[Sharif]

و تلاش یگانه و بهترین راه برای رسیدن به رویا‌ست.