دفتر آزادنویسی دفتر آزاد نویسی فانوس شب | شریف کاربر انجمن یک رمان

[Sharif]

خوشا آن‌دلی که دلبرش تو باشی
خوشا آن گُلی که شبنم‌اش تو باشی
همه باده پیمانان این شهر خراب چشم تو اند
خوشا آن مَی‌ای که ساغرش تو باشی
اهل آفاق همه شوریده‌ای دیدار تو اند
خوشا آن بهاری که بارانش تو باشی

 

[Sharif]

گفتند دلتنگی را توصیف کن.
گفتم: دلتنگی همان که شب موقع خواب سرت را زیر لحاف کرده خاموشانه اشک بریزی
همان که شب را با چشمان پُف کرده و بالین خیس به سپیده‌دم برسانی،
همان که به هر چی نگاه می‌کنی یاد آن بی‌افتی،
و در اخیر دلتنگی همان که تنها قلب و روحت نه بل تک‌تک سلول‌های بدنت خسته از دوری محبوبت باشد.

 

[Sharif]

دخت وطنم!
اصلا جا نزنی! این امتحانی‌ست برای تو برای من برای همه‌ای آنانی که رویا‌های‌شان را پس آن‌دَر‌های بسته گذاشتند. این‌جا ختم کار نیست؛ شاید آغازی باشد برای شجاع‌تر شدن‌مان، برای جنگیدن به رویای‌مان، برای دم‌نزدن. می‌دانم من، تو و تمام فرشته‌های این‌سرزمین روزی جواب این‌همه اشک را خواهیم گرفت.
از پس این‌دَر‌های بسته‌ هم رویای‌‌مان را دنبال‌ خواهیم کرد و آن‌را به‌دست خواهیم آورد. چون‌ما سدید‌تر از آن‌چه فکر می‌کنند هستیم؛ چون‌ما دخت دیار تبعیض هستیم.