دلنوشته مجموعه دلنوشته‌های رجم | هدیه قلی‌زاده امیری کاربر انجمن یک رمان

[Emmett]

لجباز می‌شوم،
بر سر هر چیزی بهانه می‌گیرم!
با تلنگری کافی‌ست تا الماس چشمانم بر گونه‌ام فرو بریزد.
بد اخلاق می‌شوم،
نه چیزی را می‌خواهم ببینم
و نه بشنوم!
دست من نبود!
هیچ چیز!
مرا چه به آن‌ها؟
مرا چه به قضاوت‌ها و بهایی دادن به آن‌ها؟
تو که رفتی!
دیگر هیچ چیز دست من نیست!​

 

[Emmett]

گاهی دلم تنگ آن باورهای گذشته‌ام می‎‌شود!
گاهی دلم برای قلب پاک کودکانه‌ام هم‌چو قلب، گنجشکی که در قفس زندانی‌ست می‌گیرد!
گاهی آرزو می‌کنم،
ای کاش دلی نبود،
تا تنگ شود!
تا خسته شود!
تا بشکند!
تا نابود شود!
تا تور ا در خود جای دهد.
گاه شکایت می‌کنم!
گاه هم‌چو بچه‌ایی بهانه‌ات را می‌گیرم و نق نق می‌کنم!
گاه می‌گویم کاش نبودی!
هیچ وقت!
تمام آن چیزی که درباره‌ی تو در سرم هست،
ده‌‌ها کتاب می‌‌شود.
چه شکایت‌ها، چه کنایه‌ها، چه باز کردن مهر سکوت لبم و چه حرف‌های عاشقانه‌ام مختص به خودت،
اما تمام چیزی که در دلم هست،
فقط دو کلمه است!
دوستت دارم!
همین!

پایان.

1400/12/15 درساعت 9:9 دقیقه

دلنوشته رجم

به قلم هدیه قلی‌زاده امیری​

 

[Emmett]

و در آخر:
و"نوید آغازها"
از لا به لای شاخ و برگ عشق، نسیمی از رایحه احساس در کمین است. در این هستی، روی زمین خاکی، زیر سقف آسمانی، تو تنها دلیل زندگی هستی.
تو و لبخندت، بودن را زنده می‌کنی. اینک من آمده‌ام تا از بودن‌ها بگویم، از اسطوره‌ها بخوانم، از آهوهای مظلوم و گرگ‌های بی‌خون، جاری نهر احساس در دل سنگی کوه!
آری! من نوید از آغازها می‌دهم، آغازی با طعم لذت و پایانی برای پایان‌ها... .
من هم اکنون، هدیه وجودم را دست نوازش بر تک-تک واژه‌های پراکنده می‌کنم و برای تمامی عاشق‌ها، آوای عشق، می‌سرویم.
هدیه‌ای برای تمامی هدیه‌های زندگی و با هزاران نوشته جذاب و ناب در هر زمینه‌ای!
نویسنده: هدیه قلی‌زاده
یا حق.