در حال تایپ رمان بار دیگر وجود خواهی داشت | باور ذهن کاربر انجمن یک رمان

daniyal.hone · 23/7/24

کد رمان: 5682
ناظر: Fatima_rah85

خلاصه :
زندگی من سریع در حال حرکت بود؛ اما یک اتفاق یک چیز آن را دگرگون کرد.
پسری که ظاهراً گوشه‌گیر بود، سر راه من قرار گرفت و رفتار عجیبش ذهن مرا آشفته کرد. رفتار هر روزش مرا آزار می‌داد. او هیچ جذابیتی ندارد؟ پس چرا من همواره به او فکر می‌کنم؟

YEGANEH SALIMI · 24/7/24

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و...

daniyal.hone · 24/7/24

چیزهای زیادی وجود داره که ما نمی‌تونیم بیانش کنیم و از همدیگه مخفی می‌کنیم و فرار می‌کنیم. ما فقط اون چیزی که خودمون دوست داریم به دیگران نشون می‌دیم. تو نمی‌تونی واقعاً درون اون فرد رو ببینی.
زندگی بالا و پایین‌های خودشو داره. بارها شده که یه گوشه بشینی و هیچ کاری نکنی.
تو واقعاً چی می‌خوای؟ با بلندشدن باز به زمین می‌خوری؟ خسته نشدی؟ من لیبم‌ یه دختر جوان 23 ساله دانش‌جوی سال چهارم. چند وقتیه‌ یه پسر گوشه‌گیر همه‌ش به من نگاه می‌کنه. شانس من تو کلاس‌های من افتاده!
با این که هر روزم نگام می‌کنه؛ ولی حسی بدی بهم دست نمیده. مگه نباید حس بدی دست بده؟
-هوی!
از فکر بیرون آمدم و نگاهی به سمت چپم...

daniyal.hone · 7/8/24

نفس عمیقی کشیدم. از کلاس بیرون آمدم. کلاس تموم شده بود. نگاهی به گوشه‌گیر که دنبالم افتاده بود کردم. با موهای ژولیده و نامرتبش مدام دنبال من بود.
مکث کردم و چشمان بی حوصله‌ام را بهش دوختم:
- چرا دنبالم می‌کنی؟
ساکت و آرام بود. حس کردم یه احمق دنبالم است. با طعن صدایی بد ترکیب:
- هی نمی‌خوای جواب بدی!
نفسم رو عصبی بیرون دادم. بازم جوابی نداد. دستم رو به طرف کوله‌پشتی که همراهم بود بردم. موضوع پروژه‌ای که قرار بود باهاش کار کنم بهش دادم.
- بفرما! تا چند روز دیگه یه قسمتی ازش رو آماده کن و بهم تحویل بده.
بدون حرفی شروع به راه رفتن به سمت خونه خودش کرد. جهتی برای حرکت انتخاب کرده بودم. با صدایی بمی برگشتم:
- لیبم! یه کوچولو باهات حرف دارم.
همون پسر‌های امروزی. لحن بی‌تفاوتی رو به رخ کشیدم:
-...

daniyal.hone · 7/8/24

سرم رو به پایین انداختم و بعد تشکر، از اتاق بیرون رفتم. زنگ خورد و همه رفته بودند. وارد حیاط که شدم، با دیدن گوشه‌گیر که از در دانشگاه بیرون رفت دویدم.
دویدم و دویدم تا بهش رسیدم، نفس‌نفس می‌زدم. من بدنی ورزشی نداشتم.
- صبر کن!
وایساد باد خنکی می‌وزید و صدای خوردن برگ درختان به گوش می‌رسید. خالی از جمعیت، فقط من و اون بودیم. بدون هیچ مقدمه‌ای:
- چرا اون کارو کردی؟
جوابی نداد. برای من عصبی‌کننده بود که بلند داد زدم:
- من با بی‌رحمی خواستم ازم دور‌ شی. من این‌قدر پستم؛ پس چرا این‌ کار رو کردی؟!
بازم جوابی نداد. لبخندی از ناراحتی روی لب زدم:
- جواب نمیدی نه؟ می‌دونستم باشه! حالا که این‌جوریه خودم لیبم رو یادت میدم.
لیبم به معنای زندگی است. این اسم رو پدر و مادرم برای من انتخاب کرده بودند...

daniyal.hone · 7/8/24

چندین دقیقه از اون اتفاق می‌گذره. الان تنها در خیابانی تاریک در حال قدم زدن بودیم. نگاهم روی زمین بود. لبخندی پررنگی زدم:
- چرا زود‌تر نگفتی؟ تو تمام وقت داشتی حال می‌کردی نه؟ هه هه چطور متوجه نشده بودم!
با دست جلوی خنده‌ام را گرفتم. با تعجب بسیار زیادی که در چشم‌هاش داد می‌زد به او خیره شده بودم‌. لبخندی زدم دستی بر پشت سرم کشیدم. در حال راه رفتن به مسیر خانه‌ای خودم لب زدم:
- اوه اوه متأسفم به هر حال فردا می‌بینمت و این که...بیا هر از گاهی باهم بیرون بریم! شب خوش.
«از چشم‌های مشکلی رنگش ذره‌های ریزی بیرون آمد، او داشت گریه می‌کرد. با این که لبخندی بر لب داشت؛ ولی حواس چشمانش فقط به آتش‌بازی بود. چشمانی که احساس رضایت داشت. انگار هیچ‌وقت همچنین حسی نداشته بود. انگار که عاشق آسمان شده...

daniyal.hone · 9/8/24

وقتی به اطرافم نگاه کردم، گوشه‌گیر پیش اون بچه ‌بود. بغلش کرده بود و با قیافه‌ای پوکر بهش نگاه می‌کرد.
- هی داری چیکار می‌کنی! این‌جوری بچه رو‌ می‌ترسونی!
نگاهی بهم انداخت؛ اما من نمی‌خوام بترسشونمش. شاید یه همچین چیزی می‌گفت.
سعی کردیم بچه رو آروم کنیم؛ با توضیح دادن این که ما بهت کمک می کنیم!
دست بچه رو گرفتم. لبخندی بهش زدم.
- فکر کنم چند لحظه پیش، یه پلیس این‌جا دیدم.
در حالی که راه می‌رفتیم:
- تو نگرانش شدی؟
نگاهی بهم انداخت و اون نگاه آخرین مکالمه ما در بین راه بود.
با دیدن خانم پیش پلیس، دست بچه از دست من رها شد داد زد:
- مامان!
گریه‌هاش نشانه مهم بودنش بود. صدای گریه‌ها و کلمات باهم ترکیب زیبایی ساختن.
- دیگه هیچ وقت از پیشم نرو باشه؟ خیلی نگرانت شدم. همیشه دستم رو محکم بگیر...

daniyal.hone · 15/8/24

با این که مشکل بود؛ ولی تونستم یه چیز
خوب ازش در بیارم. لباس‌های من واسه‌ش یکم بزرگ بود. میشه گفت یه ظاهر خوبی گرفته.
نفسی گرفتم و باهم وارد سالن شدیم. توجه‌ها کم‌کم به ما جلب شد. آره می‌دونم چرا.
منم اولش شوکه شدم.

[لیبم]
من یکم خسته شدم. واقعاً که تنها دوست من گوشه‌گیره. زمان زیادی منتظرش وایسادم زشته یه خانم رو متنظر گذاشت! وقتی پیدات کنم جون سالم به در نمی‌بری.
پیدا؟ خودشه! حتماً باز یه جا تنها وایساده، من چقدر احمقم باید دنبالش بگردم.
سالن بزرگی بود و من در تلاش این که پیداش کنم. همه‌جا رو گشتم؛ اما کسی رو ندیدم، شاید نیومده. واقعاً که این بهترین فکره!
رایان رو کنار میز غذاخوری دیدم کنارش وایسادم و گفتم:
- سلام.
چشم تو چشم شدیم خیلی خشک جوابمو داد.
- اوه، سلام.
دوباره نگاهی به...

daniyal.hone · 26/8/24

دوست دارم به خندیدن ادامه بدم، با شما خندیدن. همیشه من کنارت می‌مونم. من در زمان‌های زیادی از زندگی فقط نفس کشیدم.
امروز شب خوبی بود شاید پیدا کردن دوست یکی از درست‌ترین کار‌های زندگیم بود.شما همیشه در قلبم می مانید.
هنوز حرف‌هایشون رو یادم نرفته.«این چیه؟ تو از اینا خوشت میاد؟» با این وجود من هنوزم اینجام.
لیبم به معنی زندگی، نمی‌دونم این اسم رو چرا برام انتخاب کردند؛ اما یه چیز رو خوب می‌دونم. من زندگی رو دوست دارم و نمی‌خوام از دستش بدم.
پس لطفا گریه نکن توهم باید زندگی را دوست داشته باشی، منو بغل نکن؛ چون الان فقط یه جسم سرد و بی روحم.
بعد از تموم شدن دعوای من و رایان تصمیم گرفتم خلوت کنم. توی حیاط وایسادم و به آسمان نگاه می‌کردم.
چند لحظه‌ای فقط به آسمون نگاه کردم صدای قدم زدنش رو...

daniyal.hone · 26/8/24

[لیبم]
بلاخره تموم شد کلی خسته‌ام. راستش گرید نگاه بدی به گوشه گیر داشت و این یکم ناراحتم می‌کرد.
روی تخت ولو شدم نفسی کشیدم و به سقف اتاق نگاه کردم. فکرم درگیر دیشب بود.
- رقصیدن در زندگی پس...؟
نمی‌دونستم چه شد که خوابم برد و توی یه چشم زدن صبح شد. سرم رو کج کردم:
- خیلی خوابم‌ می‌آمد نه؟
نگاهی به اطراف انداختم چشمم به برگه‌های روی میزم افتاد. هوفی کشیدم.
- دیگه دیره. نمی‌شه وسط راه ولش کنم. باید تمومش کنم.
چند روزی مشغولش بودم. از گوشه‌گیر خبری نشد کم‌ کم داشتم نگران می‌شدم.
جواب تماس‌ها و پیام‌هام رو نمی‌ده. باید برم خونه‌اش؟ قبلاً برای پروژه‌ها رفته بودم. از اولین پروژه تصمیم گرفتم باهاش توی یه تیم باشم. چرا واقعا؟ گذاشتم عصر بشه. لباس‌های همیشگی‌ام رو پوشیدم. تیشرت مشکی آستین‌دار و...

در حال تایپ رمان بار دیگر وجود خواهی داشت | باور ذهن کاربر انجمن یک رمان

گزینه‌های بیشتر

daniyal.hone

YEGANEH SALIMI

امضا : YEGANEH SALIMI

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

daniyal.hone

موضوعات مشابه

کاربران بازدید کننده از موضوع (تعداد: 0)

کاربران در حال مشاهده موضوع (تعداد: 1, کاربر: 0, مهمان: 1)