در حال تایپ رمان جهان نیمه‌جان من | نسرین علی‌وردی کاربر انجمن یک رمان

[نسرین علیوردی]

نام رمان :

جهانِ نیمه‌جان من

نام نویسنده:

نسرین علی‌وردی

ژانر رمان:

عاشقانه، اجتماعی

کد رمان: 5730
ناظر رمان: ♕萨纳兹♕

خلاصه:
سخت است. از دور دیدنش سخت است. چشیدن مزهٔ بی‌حیای بودنش با دیگری، تلخ است. طعم زهرمار می‌دهد. آدم را نابود می‌کند.
ولی بعدش چه؟ باید می‌چسبیدم به زندگی خودم؟ یا وقتی آن‌طور خودش را به هر دری می‌زد که بگوید: «کار من نیست.» باید باورش می‌کردم؟ کدامش درست بود؟

 

[Ghasedak.]

«به نام داعیه‌ی سر متن‌ها»

نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمد گویی، سپاس از انتخاب این انجمن برای منتشر کردن رمان خود،
خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود قوانین زیر را به دقت مطالعه فرمایید!
قوانین جامع تایپ رمان

آموزش قرار دادن رمان را در تاپیک زیر دنبال کنید.
نحوه‌ی قرار دادن رمان در انجمن برای مطالعه کاربران

و برای پرسش سوالات و اشکالات خود در رابطه با رمان به لینک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نسرین علیوردی]

به نام او که قلم را جان داد


فصل اول:

دستم می‌لرزید. قلبم می‌لرزید. تمام بدنم می‌لرزید. چیزی را می‌دیدم که نمی‌توانستم باور کنم. باز حتما توی یکی از خواب‌های زشت و بی‌در و پیکر گیر افتاده بودم که به ناخودآگاهم رفته بودند و داشتند خونم را می‌مکیدند. چشم‌هایم انگار که با فشار داشتند از حدقه درمی‌آمدند و نفسم را بند می‌آوردند. حس می‌کردم هر لحظه ممکن است مغزم از سرم دربیاید و کف خیابان بریزد. احتیاج داشتم کسی بیدارم کند، ولی نه...! خیال باطل بود.
من فقط آمده بودم تا کمی با لاله قدم بزنم و بعد با هم چند تا خرت و پرت برای شب یلدا بخریم و دلمان خوش باشد که هنوز برای لحظه‌هایی که حوصله‌مان سر می‌رود، همدیگر را داریم. چه می‌دانستم، پشت شیشهٔ یک کافهٔ...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نسرین علیوردی]

از چشمانش آتش بیرون می‌زد و کف کافه می‌ریخت. و آیا او هنوز نمی‌دانست با من چه کرده؟ صندلی را با پایش به عقب هل داد و از پشت میز بیرون آمد. صاف زل زد به چشم‌هام. گفت:
- هیچ می‌فهمی چه می‌کنی؟
ناراحت شده بود؟ چه حقی داشت؟ چه حقی داشت که عصبانی شود؟ کی بهش اجازه داده بود که به خودش جرأت بدهد و در این شرایط چنین سوالی بپرسد؟ یک قدم رفتم جلوتر. سینه به سینه‌اش ایستادم. گفتم:
- نترس. هنوز شعورم قد می‌دهد بفهمم چه می‌کنم. تو به فکر خودت باش که هنوز حالی‌ات نیست که چه غلطی می‌کنی.
- وقتی از چیزی خبر نداری، اظهار نظر نکن.
چه پررو! از کی این‌قدر بی‌حیا شده بود؟ گفتم:
- خیلی بی چشم و رویی حسام. جور دیگری شناخته بودمت.
و دیدم که پسر جوانی با لباس فرم، از پشت پیشخوان به طرف ما آمد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.