دلنوشته‌‌ی نوای‌نحس‌زندگی | phantom.hive کاربر انجمن یک رمان

[phantom.hive]

ترانه‌ها را برای رسیدن به تو زنجیر کردم. از من دور بودی. زنجیره‌ی آن‌ها به تو نرسید و من ماندم و دنیایی که با یک نرسیدن سیاه چرده شد...

 

[phantom.hive]

عین_شین_قاف
زندگی با این‌ها، عالمی دارد. زیبایند اما ویرانگر! تمام زندگی‌ات را در زیر باتلاق اشک فرو می‌برند...
تو نمی‌فهمی. اما چیزی به جز جسم از تو نمی‌ماند...

 

[phantom.hive]

اشک‌ها را دیده‌ای؟!
شبیه یک قطره‌ی باران‌اند. یک قطره‌ی آب...
شبیه یک "ه"
بالای آن‌ها باریک است و پایین آن‌ها پهن... گویی از روز ازل می‌دانستند اگر ریخته می‌شوند، به خاطر کوتاهی یک قلب و بزرگی یک قلب دیگر است...

 

[phantom.hive]

زمین و زمان را بهم دوختم.
اما نتوانستم قلب تو را از سنگ بشکافم!

 

[phantom.hive]

دلم "آه" می‌کشد
لبم می‌خندد
روحم زار می‌گرید
چشم‌هایم می‌خندند
خسته شده‌ام!
دلم می‌خواهد زندگی کنم نه بازیگری!
نمی‌شود...
مردم نمی‌گذارند!
کاش مردم چشم نداشتند...

 

[phantom.hive]

دردناک‌تر از مردن، نفس کشیدن بی توست...
بلایی که سرم آمد.
نپرس‌ چرا حرف نمی‌زنم. درد جانم را گرفته...

 

[phantom.hive]

مدت‌ها وقت برد تا فهمیدم اشک، همان بلور سرد شرنوشت است. به دارش هم بیاویزند، شکسته نمی‌شود...

 

[phantom.hive]

دل را شبیه آهن بارها و بارها ذوبش کنی، چکش به رویش بزنی، آبدیده‌اش کنی، فلزی نمی‌شود. سخت نمی‌شود. باز هم می‌لرزد و می‌شکند. با یک حرف... حتی با یک نگاه!

 

[phantom.hive]

کافی است باشی؛ تا زیر بدترین دردها و بدبختی‌ها لبخند بزنم.
امان از حالی که تو در آن نیستی!
دنیا را هم به من بدهند. چیزی جز اشک از من نمی‌بینند...

 

[phantom.hive]

نفس‌ها...
تپش‌ها...
آن‌ها چیزی نیستند جز نوای نحس زندگی!