متون و دلنوشته‌ها |جملـــہ هآیـــی اَز یــڪ رمــآنــــی هـآ|

[قند]

کاش بادبادکی بودم که سر نخش در دستان تو بود؛
من کوچکترین پیوند با تو را، حتی اگر به یک مو بند باشد دوست دارم.

✽ ایپک ابراهیمیان |

 

[قند]

«باید هرچه زودتر کلک را کند و رفت. این دفعه شوخی نیست. هرچه فکر می‌کنم هیچ چیز مرا به زندگی وابستگی نمی‌دهد. هیچ‌چیز و هیچکس.»

✽ صادق هدايت

 

[قند]

می‌خواهم از تو بنویسم.
از نامِ تو که تکیه‌گاه حصارهای شکسته است.

✽ پوشویاتوسکا

 

[قند]

«مهما بلغَ المرءُ من القُوَّة
‏فإنَّه يبقى محتاجاً إلى حضن من يُحِب. »

مهم نیست که یک نفر چقدر قوی باشد
او همچنان محتاجِ آغوش کسی است که او را دوست دارد.

 

[قند]

می‌خواهم از تو بنویسم.
از نامِ تو که تکیه‌گاه حصارهای شکسته است.

✽ پوشویاتوسکا |

 

[قند]

«مهما بلغَ المرءُ من القُوَّة
‏فإنَّه يبقى محتاجاً إلى حضن من يُحِب. »

مهم نیست که یک نفر چقدر قوی باشد
او همچنان محتاجِ آغوش کسی است که او را دوست دارد.

 

[قند]

فراموشش می کنم
درست همان صبحی که فراموش کنم
از خواب بیدار شوم!

✽ ایرج صفری

 

[قند]

من سراپا زخمم، تو سراپا همه انگشتِ نوازش باش...

✽ حسین منزوی

 

[قند]

به سن ما که برسین می‌فهمین این که میگه زن وطن است (المراة وطن) یعنی چی. می‌فهمین اون بیرون واقعا خبری نیست؛ آغوش امن دنیا فقط اونیه که تو خونه منتظرته.
و البته یه‌چیز دیگه، می‌فهمین یعنی چی وقتی میگه :
«لا تعبث بقلب لا تنوی ان تستوطنه»
با قلبی که نمی‌خوای وطن خودت کنیش، بازی نکن.

✽ اورج جورول

 

[قند]

او حسود بود، نگران و آسیب‌پذیر،
دوستم داشت
چون بتی مقدس،
اما پرندهٔ سفیدم را کشت
تا دیگر نتواند از گذشته‌ها نغمه‌سرایی کند.
شامگاهان پا درون اتاق نگذاشته گفت:
"عاشقم باش، بخند، شعر بگو!"
من پرندهٔ شاد را
در کنار درخت صنوبر چال کردم

و قول دادم دیگر گریه نکنم،
اما دل من بدل به سنگ شد،
و پرنده ترانهٔ شیرین خود را
همیشه و همه جا تنها در گوش من خواند.


✽ آنا آخماتوا