شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

مهی کز دوریش در خاک خواهم کرد جا امشب		به خاکم گو میا فردا، به بالینم بیا امشب
مگو فردا برت آیم که من دور از تو تا فردا		نخواهم زیست خواهم مرد یا امروز یا امشب
ز من او فارغ و من در خیالش تا سحر کایا		بود یارش که و کارش چه و جایش کجا امشب
شدی دوش از بر امشب آمدی اما ز بیتابی		کشیدم محنت صد ساله هجر از دوش تا امشب
شب هجر است و دارم بر فلک دست دعا اما		به غیر از مرگ حیرانم چه خواهم از خدا امشب
چو فردا همچو امروز او ز من بیگانه خواهد شد		گرفتم همچو دیشب گشت با من آشنا...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بوده است یار بی من اگر دوش با رقیب		یا من به قتل می‌رسم امروز یا رقیب
شکر خدا که مرد به ناکامی و ندید		مرگ مرا که می‌طلبد از خدا رقیب
با یار شرح درد جدائی چسان دهم		چون یک نفس نمی‌شود از وی جدا رقیب
هم آشناست با تو و هم محرم ای دریغ		ظلم است با سگ تو بود آشنا رقیب
در عاشقی هزار غم و درد هست و نیست		دردی از این بتر که بود یار با رقیب
با هاتف آنچه کرده که او داند و خدا		بیند جزای جمله به روز جزا رقیب

 

[.ARMIN]

شب وصل است و با دلبر مرا لب بر لب است امشب		شبی کز روز خوشتر باشد آن شب امشب است امشب
به چشمی روی آن مه بینم از شوق و به صد حسرت		ز بیم صبح چشم دیگرم بر کوکب است امشب
دلا بردار از لب مهر خاموشی و با دلبر		سخن آغاز کن هنگام عرض مطلب است امشب

 

[.ARMIN]

چون شیشه‌ی دل نه از ستم آسمان پر است		مینای ما تهی است دل ما از آن پر است
ای عندلیب باغ محبت گل وفا		کم جو ز گلبنی که بر آن آشیان پر است
خالی است گر خم فلک از باده‌ی نشاط		غم نیست چون ز می خم پیر مغان پر است
سرو تو را به تربیت من چه احتیاج		نخل رطب فشان تو را باغبان پر است
جانی نماند لیک اگر جان طلب کنی		بهر تن ضعیف من این نیم جان پر است
هاتف به من ز جور رقیب و جفای یار		کم کن سخن که گوشم ازین داستان پر است

 

[.ARMIN]

قاصد به خاک بر سر کویش فتاده کیست		بر خاک آستانه‌ی او سرنهاده کیست
چون بر سمند آید و خلقیش در رکاب		همراه او سوار کدام و پیاده کیست
در کوی او عزیز کدام است و کیست خار		در بزم او نشسته که و ایستاده کیست
عزت ز محرمان بر او بیشتر کراست		دارد کسی که حرمت از ایشان زیاده کیست
آن کس که ساغر می نابش دهد کدام		وان کس که می‌ستاند از او جام باده کیست
رندی که باز بسته در عیش بر جهان		تنها به روی او در عشرت گشاده کیست
اغیار سر نهاده فراغت به پای یار

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ز غمزه، چشم تو یک تیر در کمان نگذاشت		که اول از دل مجروح من نشان نگذاشت
ز بی‌وفایی گل بود مرغ دل آگاه		از آن به گلبن این گلشن آشیان نگذاشت
ز شوق دیدن آن گل، ستم نگر که شدم		رضا به رخنه‌ی دیوار و باغبان نگذاشت
رسید کار به جایی که یار بگذارد		ز لطف بر دل من دستی، آسمان نگذاشت
ز ناز بر دل پیر و جوان در این محفل		کدام داغ که آن نازنین جوان نگذاشت
شکایتی ز سگانت نبود هاتف را		بر آستان تواش جور پاسبان نگذاشت

 

[.ARMIN]

هرگزم امید و بیم از وصل و هجر یار نیست		عاشقم عاشق مرا با وصل و هجران کار نیست
هر شب از افغان من بیدار خلق اما چه سود		آنکه باید بشنود افغان من بیدار نیست
در حریمش بار دارم لیک در بیرون در		کرده‌ام جا تا چو آید غیر گویم یار نیست
دل به پیغام وفا هر کس که می‌آرد ز یار		می‌دهم تسکین و می‌دانم که حرف یار نیست
گلشن کویش بهشتی خرم است اما دریغ		کز هجوم زاغ یک بلبل درین گلزار نیست
سر عشق یار با بیگانگان هاتف مگو		گوش این ناآشنایان محرم اسرار نیست

 

[.ARMIN]

حرف غمت از دهان ما جست		یا آتشی از زبان ما جست
رو جانب دام یا قفس کرد		هر مرغ کز آشیان ما جست
یک‌یک ز نشان فراتر افتاد		هر تیر که از کمان ما جست
آتش به سپهر زد شراری		کز آه شررفشان ما جست
غیر از که شنید سر عشقت		حرفی مگر از دهان ما جست
ز انسان که خورد نسیم بر گل		تیر تو ز استخوان ما جست
هاتف چو شراره‌ای که ناگاه		ز آتش جهد از میان ما جست

 

[.ARMIN]

لبم خموش ز آواز مدعا طلبی است		که مدعا طلبیدن ز یار بی‌ادبی است
حکیم جام جم و آب خضر چون گوید		مراد جام زجاجی و باده‌ی عنبی است
نرنجم ار سخن تلخ گویدم که ز پی		شکرفشان لبش از خنده‌های زیر لبی است
شب از جفای تو می‌نالم و چو می‌نگرم		همان دعای تو با ناله‌های نیمه شبی است
به یک کرشمه‌ی چشم فسونگر تو شود		یکی هلاک یکی زنده این چه بوالعجبی است
برد دل از همه کس نظم او که هاتف را		ملاحت عجمی و فصاحت عربی است

 

[.ARMIN]

ای باده ز خون من به جامت		این می به قدح بود مدامت
خونم چو می ار کشی حلالت		می بی من اگر خوری حرامت
مرغان حرم در آشیان‌ها		در آرزوی شکنج دامت
بالای بلند خوش خرامان		افتاده‌ی شیوه‌ی خرامت
ماه فلکش ز چشم افتاد		دید آنکه چو مه به طرف بامت
نالم که برد بر تو نامم		آن کس که ز من شنید نامت
هر کس به غلامی تو نازد		هاتف به غلامی غلامت