شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

گفتم که چاره غم هجران شود نشد		در وصل یار مشکلم آسان شود نشد
یا از تب غمم شب هجران کشد نکشت		یا دردم از وصال تو درمان شود نشد
یا آن صنم مراد دل من دهد نداد		یا این صنم‌پرست مسلمان شود نشد
یا دل به کوی صبر و سکون ره برد نبرد		یا لحظه‌ای خموش ز افغان شود نشد
یا مدعی ز کوی تو بیرون رود نرفت		چون من اسیر محنت هجران شود نشد
یا از کمند غیر غزالم جهد نجست		یا ز الفت رقیب پشیمان شود نشد
یا از وفا نگاه به هاتف کند نکرد		یا سوی او ز مهر خرامان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گر آن گلبرگ خندان در گلستانی دمی خندد		در آن گلشن گلی بر گلبن دیگر نمی‌خندد
ز عشرت زان گریزانم که از غم گریم ایامی		در این محفل به کام دل دمی گر بیغمی خندد

 

[.ARMIN]

به ره او چه غم آن را که ز جان می‌گذرد		که ز جان در ره آن جان جهان می‌گذرد
از مقیم حرم کعبه نباشد کمتر		آنکه گاهی ز در دیر مغان می‌گذرد
نه ز هجران تو غمگین نه ز وصلت شادم		که بد و نیک جهان گذران می‌گذرد
دل بیچاره از آن بیخبر است ار گاهی		شکوه از جور تو ما را به زبان می‌گذرد
آه پیران کهن می‌گذرد از افلاک		هر کجا جلوه‌ی آن تازه جوان می‌گذرد
چون ننالم که مرا گریه کنان می‌بیند		به ره خویش و ز من خنده‌زنان می‌گذرد

 

[.ARMIN]

دل عشاق روا نیست که دلبر شکند		گوهری کس نشنیده است که گوهر شکند
بر نمی‌دارم از این در سر خویش ای دربان		صد ره از سنگ جفای تو گرم سر شکند

 

[.ARMIN]

آن دلبر محمل‌نشین چون جای در محمل کند		می‌باید اول عاشق مسکین وداع دل کند
زین منزل اکنون شد روان تا آن بت محمل‌نشین		دیگر کجا آید فرود از محمل و منزل کند

 

[.ARMIN]

شب و روزی به پایان گر تو را در وصل یار آید		غنیمت دان که بی ما و تو بس لیل و نهار آید
شتابت چیست ای جان از تنم خواهی برون رفتن		دمی از جسم من بیرون مرو شاید که یار آید
تو ای سرو روان تا از کنارم بی‌سبب رفتی		شب و روز از دو چشمم اشک حسرت در کنار آید
شدم دور از دیار یار و شد عمری که سوی من		نه مکتوبی ز یار آید نه پیکی زان دیار آید
ازو هاتف به این امید دل خوش کردم و مردم		که شاید گاهگاهی بعد مرگم بر مزار آید

 

[.ARMIN]

گفتیم درد تو عشق است و دوا نتوان کرد		دردم از توست دوا از تو چرا نتوان کرد
گر عتاب است و گر ناز کدام است آن کار		که به اغیار توان کرد و به ما نتوان کرد
من گرفتم ز خدا جور تو خواهد همه کس		لیک جور این همه با خلق خدا نتوان کرد
فلکم از تو جدا کرد و گمان می‌کردم		که به شمشیر مرا از تو جدا نتوان کرد
سر نپیچم ز کمندت به جفا آن صیدم		که توان بست مرا لیک رها نتوان کرد
جا به کویت نتوان کرد ز بیم اغیار		ور توان در دل بی‌رحم تو جا نتوان کرد
گر ز سودای تو رسوای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

تا ز جان و دل من نام و نشان خواهد بود		غم و اندوه توام در دل و جان خواهد بود
آخر از حسرت بالای تو ای سرو روان		تا کیم خون دل از دیده روان خواهد بود
گفتم آن روز که دیدم رخ او کاین کودک		آفت دین و دل پیر و جوان خواهد بود
رمضان میکده را بست خدا داند و بس		تا ز یاران که به عید رمضان خواهد بود
پا مکش از سر خاکم که پس از مردن هم		به رهت چشم امیدم نگران خواهد بود
هاتف این‌گونه که دارد هوس مغبچگان		بعد ازین معتکف دیر مغان خواهد بود

 

[.ARMIN]

بر دست کس افتد چو تو یاری نه و هرگز		در دام کسی چون تو شکاری نه و هرگز
روزم سیه است از غم هجران بود آیا		چون روز سیاهم شب تاری نه و هرگز
در بادیه‌ی عشق و ره شوق رساند		آزار به هر پا سر خاری نه و هرگز
گردون ستمگر کند این کار که باشد؟		یاری به مراد دل یاری نه و هرگز
در خاطر هاتف همه‌ی عمر گذشته است		جز عشق تو اندیشه‌ی کاری نه و هرگز

 

[.ARMIN]

الاهی سینه‌ای ده آتش افروز		در آن سینه دلی وان دل همه سوز
هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست		دل افسرده غیر از آب و گل نیست
دلم پر شعله گردان، سینه پردود		زبانم کن به گفتن آتش آلود
کرامت کن درونی درد پرورد		دلی در وی درون درد و برون درد
به سوزی ده کلامم را روایی		کز آن گرمی کند آتش گدایی
دلم را داغ عشقی بر جبین نه		زبانم را بیانی آتشین ده
سخن کز سوز دل تابی ندارد		چکد گر آب ازو، آبی ندارد
دلی افسرده دارم سخت بی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.