شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت		گفتم روم از کوی تو گفتا به سلامت
گفتم چه خوش از کار جهان گفت غم عشق		گفتم چه بود حاصل آن گفت ندامت
هر جا که یکی قامت موزون نگرد دل		چون سایه به پایش فکند رحل اقامت
در خلد اگر پهلوی طوبیم نشانند		دل می‌کشدم باز به آن جلوه‌ی قامت
عمرم همه در هجر تو بگذشت که روزی		در بر کنم از وصل تو تشریف کرامت
دامن ز کفم می‌کشی و می‌روی امروز		دست من و دامان تو فردای قیامت
امروز بسی پیش تو خوارند و پس از مرگ		بر خاک شهیدان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چه گویمت که دلم از جدائیت چون است		دلم جدا ز تو دل نیست قطره‌ی خون است
تو کرده‌ای دل من خون و تا ز غصه کنی		دوباره خون به دلم پرسیم دلت چون است
نه زلف و خال و رخ لیلی، آن دگر چیز است		که آفت دل و صبر و قرار مجنون است
ز مور کمترم و می‌کشم به قوت عشق		به دوش باری، کز حد پیل افزون است
ز من بریدی اگر مهر بی‌سبب دانم		که این نه کار تو این کار ، کار گردون است
اگر به قامت موزون کشد دل هاتف		نه جرم او که تقاضای طبع موزون است

 

[.ARMIN]

شود از باد تا شمشاد گاهی راست گاهی کج		به جلوه سرو قدت باد گاهی راست گاهی کج
ز بهر کندن خارا برای سجده‌ی شیرین		شدی در بیستون فرهاد گاهی راست گاهی کج
عجب نبود کز آهم قامتش در پیچ و تاب افتد		که گردد شاخ گل از باد، گاهی راست گاهی کج
تو دی می‌رفتی و هاتف به دنبال تو چون سایه		به خاک راه می‌افتاد گاهی راست گاهی کج

 

[.ARMIN]

بی من و غیر اگر باده خورد نوشش باد		یاد من گو نکند غیر فراموشش باد
یار بی‌غیر که می در قدحش خون گردد		خون من گر همه ریزد به قدح نوشش باد
سرو اگر جلوه کند با تن عریان به چمن		شرمی از جلوه‌ی آن سرو قبا پوشش باد
دوش می‌گفت که خونت شب دیگر ریزم		امشب امید که یاد از سخن دوشش باد
ننگ یار است که یاد آرد از اغیار مدام		نام این فرقه‌ی بدنام فراموشش باد
دل که خو کرده به اندوه فراغت همه عمر		با خیالت همه شب دست در آغوشش باد
هاتف از جور تو دم می‌نزند لیک تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بتان نخست چو در دلبری میان بستند		میان بکشتن یاران مهربان بستند
دعا اثر نکند کز درم تو چون راندی		به روی من همه درهای آسمان بستند
مگر میان بتان روی آن صنم دیدند		که اهل صومعه زنار بر میان بستند
به آشیانه نبستند عندلیبان دل		اگر دو روز در این گلشن آشیان بستند
فغان که مدعیان از جفا برون کردند		مرا ز شهر تو و راه کاروان بستند
رساند کار به جایی جفای گل چینان		که در معاینه بر روی باغبان بستند
جفاکشان سخنان با تو داشتند ولی		چو هاتف از ادب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

با حریفان چو نشینی و زنی جامی چند		یاد کن یاد ز ناکامی ناکامی چند
بی تو احوال مرا در دل شب‌ها داند		هر که بی هم چو تویی صبح کند شامی چند
باده با مدعیان می‌کشی و می‌ریزی		خون دل در قدح خون دل آشامی چند
بوسه‌ای چند ز لعل لب تو می‌طلبم		بشنوم تا ز لب لعل تو دشنامی چند
گرچه در بادیه‌ی عشق به منزل نرسی		اینقدر بس که در این راه زنی گامی چند
هاتف سوخته کز سوختگان وحشت داشت		مبتلی گشت به همصحبتی خامی چند

 

[.ARMIN]

در پیش بیدلان جان، قدری چنان ندارد		آری کسی که دل داد پروای جان ندارد
پرسی ز من که دارد؟ زان بی‌نشان نشانی		هر کس ازو نشانی دارد نشان ندارد
یک جو وفا ندیدم از روی خوب هرگز		دیدم تمام هر کس این دارد آن ندارد
بر من نه از ترحم کم کرده یار بیداد		تاب جفا ازین بیش در من گمان ندارد
هاتف غلامی تو خواهد بخر به هیچش		این کار اگر ندارد سودی، زیان ندارد

 

[.ARMIN]

کدام عهد نکویان عهد ما بستند		به عاشقان جفاکش که زود نشکستند
خدا نگیردشان گرچه چاره‌ی دل ما		به یک نگاه نکردند و می‌توانستند
نخست چون در میخانه بسته شد گفتم		کز آسمان در رحمت به روی ما بستند
مکن به چشم حقارت نظر به درویشان		که بی‌نیاز جهانند اگر تهی دستند
حریف عربده‌ی می کشان نه‌ای ای شیخ		به خانقاه منه پا که صوفیان مستند
غم بتان به همه عمر خوردم و افسوس		که آخر از غمشان مردم و ندانستند
ز جور مدعیان رفت از درت هاتف		غمین مباش گر او رفت...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

نه با من دوست آن گفت و نه آن کرد		که با دشمن توان گفت و توان کرد
گرفت از من دل و زد راه دینم		ز دین و دل گذشتم قصد جان کرد
کی از شرمندگی با مهربانان		توان گفت آنچه آن نامهربان کرد
منش از مردمان رخ می‌نهفتم		ستم بین کخر از من رخ نهان کرد
تو با من کردی از جور آنچه کردی		من از شرم تو گفتم آسمان کرد
دو عالم سود کرد آن کس که در عشق		دلی درباخت یا جانی زیان کرد
نه از کین خون هاتف ریخت آن شوخ		وفای او به کشتن امتحان کرد

 

[.ARMIN]

داغ عشق تو نهان در دل و جان خواهد ماند		در دل این آتش جانسوز نهان خواهد ماند
آخر آن آهوی چین از نظرم خواهد رفت		وز پیش دیده به حسرت نگران خواهد ماند
من جوان از غم آن تازه جوان خواهم مرد		در دلم حسرت آن تازه جوان خواهد ماند
به وفای تو، من دلشده جان خواهم داد		بی‌وفایی به تو ای مونس جان خواهد ماند
هاتف از جور تو اینک ز جهان خواهد رفت		قصه‌ی جور تو با او به جهان خواهد ماند