شعرکده غمکده

.ARMIN · 7/4/20

بر ره مکر و حسد مپوی ازیراک		هر که به راه حسد رود بتر آید
چون به حسد، بنگری به خوان کسان بر		لقمه‌ی یارت به چشم خوبتر آید

.ARMIN · 7/4/20

نبینی بر درخت این جهان بار		مگر هشیار مرد، ای مرد هشیار
درخت این جهان را سوی دانا		خردمند است بار و بی‌خرد خار
نهان اندر بدان نیکان چنانند		که خرما در میان خار بسیار
مرا گوئی «اگر دانا و حری		به یمگان چون نشینی خوار و بی یار؟»
به زنهار خدایم من به یمگان		نکو بنگر، گرفتارم مپندار
نگوید کس که سیم و گوهر و لعل		به سنگ اندر گرفتارند یا خوار
اگر خوار است و بی‌مقدار یمگان		مرا اینجا بسی عز است و مقدار
اگرچه مار خوار و...

.ARMIN · 7/4/20

.ARMIN · 7/4/20

...

.ARMIN · 7/4/20

با خویشتن شمار کن ای هوشیار پیر		تا بر تو نوبهار چه مایه گذشت و تیر
تا بر سرت نگشت بسی تیر و نوبهار		چون پر زاغ بود سر و قامتت چو تیر
گر ماه تیر شیر نبارید از آسمان		بر قیرگون سرت که فرو ریخته‌است شیر؟
ز اول چنانت بود گمان اندر این جهان		کاریت جز که خور نه قلیل است و نه کثیر
از خورد و برد و رفتن بیهوده هر سوئی		اینند سال بود تنت چون ستور پیر
با ناز و بی نیاز به بیداری و به خواب		بر تن حریر بودت و در گوش بانگ زیر
وان یار جفت جوی به گرد تو پوی...

.ARMIN · 7/4/20

ای چنبر گردنده بدین گوی مدور		چون سرو سهی قد مرا کرد چو چنبر
وز موی و رخم تیرگی و نور برون تاخت		تا زنده شب تیره پس روز منور
هر وعده و هر قول که کرد این فلک و گفت		آن وعده خلاف آمد و آن قول مزور
من قول جهان را به ره چشم شنودم		نشگفت که بسیار بود قول مبصر
قولی به قلم گوید گویا به کتابت		قولی به زفان گوید مشروح و مفسر
مر قول زبان را به ره گوش تو بشنو		مر قول قلم را ز ره چشم تو بنگر
گر قول مزور سخنی باشد کان را		گوینده دگرگونه کند ساعت...

.ARMIN · 7/4/20

این زرد تن لاغر گل خوار سیه سار		زرد است و نزار است و چنین باشد گل خوار
همواره سیه سرش ببرند از ایراک		هم صورت مار است و ببرند سر مار
تا سرش نبری نکند قصد برفتن		چون سرش بریدی برود سر به نگونسار
چون آتش زرد است و سیه سار ولیکن		این زاب شود زنده و زاتش بمرد زاد
جز کز سیب دوستی آب جدا نیست		این زرد سیه سار از آن زرد سیه سار
هر چند که زرد است سخنهاش سیاه است		گرچه سخن خلق سیه نیست به گفتار
گنگ است چو شد مانده و گویا چو روان گشت		زیرا که...

.ARMIN · 7/4/20

اصل نفع و ضر و مایه‌ی خوب و زشت و خیر و شر		نیست سوی مرد دانا در دو عالم جز بشر
اصل شر است این حشر کز بوالبشر زاد و فساد		جز فساد و شر هرگز کی بود کار حشر؟
خیر و شر آن جهان از بهر او شد ساخته		زانک ازو آید به ایمان و به عصیان خیر و شر
ای برادر، چشم من زینها و زین عالم همی		لشکری انبوه بیند بر رهی پر جوی و جر
جز شکسته بسته بیرون چون تواند شد چو بود		مرد م**س.ت و چشم کور و پای لنگ و راه تر؟
گر نه‌ای م**س.ت از ره مستان و شر و شورشان		دورتر شو تا بسر درناید اسپت، ای پسر

...

.ARMIN · 7/4/20

ای به هوا و مراد این تن غدار		مانده به چنگال باز آز گرفتار
در غم آزت چو شیر شد سر چون قیر		وان دل چون تازه شیر تو شده چون قار
آز تو را گل نماید ای پسر از دور		لیک نباشد گلش مگر همه جز خار
آز، گر او را امین کنی، بستاند		او نه به بسیار چی ز عمر تو بسیار
بار و بزه از تو بر خره کرده‌است		ای شده چوگانت پشت در بزه و بار
مر خر بد را به طمع کاه و جو آرد		زیرک خر بنده زیر بار به خروار
خر سپس جو دوید و تو سپس نان		اکنون در زیر بار می‌رو...

.ARMIN · 7/4/20

یکی خانه کردند بس خوب و دلبر		درو همچنو خانه بی‌حد و بی‌مر
به خانه‌ی مهین درنشاندند جفتان		به یک جا دو خواهر زن و دو برادر
دو زن خفته‌اند و دو مرد ایستاده		نهفته زنان زیر شویان خود در
نه کمتر شوند این چهار و نه افزون		نه هرگز بدانند به را ز بتر
ولیکن کم و بیش و خوبی و زشتی		به فرزندشان داد یزدان داور
سه فرزند دارند پیدا و پنهان		ازیشان دو پیدا و یکی مستر
نیاید برون آن مستر به صحرا		نشسته نهفته است بر سان دختر
وز این...

شعرکده ** غمکده **