شعرکده غمکده

.ARMIN · 7/4/20

چند گردی گردم ای خیمه‌ی بلند؟		چند تازی روز و شب همچون نوند؟
از پس خویشم کشیدی بر امید		سالیان پنجاه و یا پنجاه و اند
مکر و ترفندت کنون از حد گذشت		شرم‌دار اکنون، از این ترفند چند؟
مادر بسیار فرزندی ولیک		خوار داریشان، همیشه کندمند
جز تو که شنیده است هرگز مادری		کو به فرزندان نخواهد جز گزند؟
کاه داری یاخته بر روی آب		زهر داری ساخته در زیر قند
از زمان و مکر او ایمن مباش		بس کن از کردار بد بپذیر پند
کز بدی‌ها خود بپیچد...

.ARMIN · 7/4/20

ای هفت مدبر که بر این پرده سرائید		تا چند چو رفتید دگر باره برآئید؟
خوب است به دیدار شما عالم ازیرا		حوران نکو طلعت پیروزه قبائید
سوی حکما قدر شما سخت بزرگ است		زیرا که به حکمت سبب بودش مائید
از ما به شما شادتر از خلق که باشد؟		چون بودش ما را سبب و مایه شمائید
پر نور و صور شد ز شما خاک ازیرا		مایه‌ی صور و زایشی و کان ضیائید
مر صورت پر حکمت ما را که پدید است		بر چرخ قلم‌های حکیم‌الحکمائید
عیب است یکی آنکه نگردیم همی ما		باقی چو شما، گرچه...

.ARMIN · 7/4/20

ای خواجه جهان حیل بسی داند		وز غدر همی به جادوی ماند
گر تو به مثل به ابر بر باشی		زانجات به حیله‌ها فرو خواند
تا هر چه بداد مر تو را، خوش خوش		از تو به دروغ و مکر بستاند
خوبی و جوانی و توانائی		زین شهره درخت تو بیوشاند
تا از همه زیب و قوت و خوبی		یک روز چو من تهیت بنشاند
وان را که همی ازو بخندیدی		فردا ز تو بی‌گمان بخنداند
بنشین و مرو اگر تو را گیتی		خواهد که به چوب این خران راند
هرگز به دروغ این...

.ARMIN · 7/4/20

هوشیاران ز خواب بیدارند		گر چه مستان خفته بسیارند
با خران گر به آب‌خور نشوند		با دل پر خرد سزاوارند
هستشان آگهی که نه ز گزاف		زیر این خیمه در گرفتارند
یار مستان بی‌هش‌اند از بیم		گرچه باعقل و فضل وهش یارند
کی پسندند هرگز این مستان		کار این عاقلان که هشیارند؟
مردمان، ای برادر، از عامه		نه به فعلند بل به دیدارند
دشمن عاقلان بی‌گنه‌اند		زانکه خود جاهل و گنه‌کارند
همه دیدار و هیچ فایده نه		راست چون...

.ARMIN · 7/4/20

مرد چون با خویشتن شمار کند		داند کاین چرخ می شکار کند
مار جهان را چو دید مرد به دل		دست کجا در دهان مار کند؟
مرد خرد همچو خر ز بهر شکم		پشت نباید که زیر بار کند
سفله جهان، بی‌وفاست ای بخرد		با تو کجا بی‌وفا قرار کند؟
سوی گل او اگر تو دست بری		دست تو را خار او فگار کند
خار بدان گل چننده قصد کند		گرچه همی او نه قصد خار کند
یار بد تو اگر تو چند بدو		بد نکنی با تو خار خار کند
بر سر خود چون فگند خاک، تو را

...

.ARMIN · 7/4/20

صبا باز با گل چه بازار دارد؟		که هموارش از خواب بیدار دارد
به رویش همی بر دمد مشک سارا		مگر راه بر طبل عطار دارد
همی راز گویند تا روز هر شب		ازیرا به بهمن گل آزار دارد
چو بیمارگون شد ز نم چشم نرگس		مر او را همی لاله تیمار دارد
سحر گه نگه کن که بر دست سیمین		به زر اندرون در شهوار دارد
نه غواص گوهر نه عطار عنبر		به نزدیک نرگس چه مقدار دارد؟
بنالد همی پیش گلزار بلبل		که از زاغ آزار بسیار دارد
زره پوش گشتند مردان...

.ARMIN · 7/4/20

هر که جان خفته را از خواب جهل آوا کند		خویشتن را گرچه دون است، ای پسر، والا کند
هر کسی که‌ش خار نادانی به دل در خست نیش		گر بکوشد زود خار خویش را خرما کند
علم چون گرماست نادانی چو سرما از قیاس		هر که از سرما گریزد قصد زی گرما کند
مرد را سودای دانش در دل و در سر شود		چونش ننگ و عار نادانی به دل صفرا کند
خون رسوائی است نادانی، برون بایدش کرد		از رگ دل پیش از انک او مر تو را رسوا کند
غدر و مکر و جهل هرسه منکر اعدای تو اند		زود باید مرد را کو قصد این اعدا کند

...

.ARMIN · 7/4/20

کسی کز راز این دولاب پیروزه خبر دارد		به خواب و خور چو خر عمر عزیز خویش نگذارد
جز آن نادان که ننگ جهل زیر پی سپر کردش		کسی خود را به کام اژدهای م**س.ت نسپارد
خردمندا، چه مشغولی بدین انبار بی‌حاصل؟		که این انبارت از کشکین چو از حلوا بینبارد
توی بر خواب و خور فتنه همانا خود نه‌ای آگه		که مر پهلوت را گیتی به خواب و خور همی خارد
نه‌ای ای خاک‌خوار آگه که هرکه‌ش خاک‌خور باشد		سرانجام ارچه دیر است این قوی خاکش بیوبارد
فلک مر خاک را، ای خاک خور، در میوه و دانه		ز بهر تو به شور و چرب...

.ARMIN · 7/4/20

چون همی بوده‌ها بفرساید		بودنی از چه می‌پدید آید؟
زانکه او بوده نیست و سرمدی است		کانچه بوده شود نمی‌پاید
وانچه نابوده نافزوده بود		نافزوده چگونه فرساید؟
پس جهان تا ابد بفرساید		گر نفرساید ایچ نفزاید
گرهی را که دست یزدان بست		کی تواند کسی که بگشاید؟
ننگری کاین چهار زن هموار		همی از هفت‌شوی چون زاید؟
هر کسی جز خدای در عالم		گر به جای زنان بود شاید
وین کهن گشته گند پیر گران		دل ما می چگونه برباید!

...

.ARMIN · 7/4/20

جز که هشیار حکیمان خبر از کار ندارند		که فلک باز شکار است و همه خلق شکارند
نه عجب گر نبودشان خبر از چرخ و ز کارش		کز حریصی و جهالت همه در خواب و خمارند
برزگاران جهانند و همه روز و همه شب		بجز از معصیت و جور نه ورزند و نه کارند
چون درختان ببارند به دیدار ولیکن		چون به کردار رسد یکسره بیدند و چنارند
غدر و مکر است بسی بر سر این خلق فلک را		که بجز اهل خرد طاقت آن مکر ندارند
ای خردمند گمان بر که جهان خوب درختی است		که برو اهل خرد خوش مزه و بوی ثمارند
بل...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده