شعرکده غمکده

.ARMIN · 7/4/20

مانده به یمگان به میان جبال		نیستم از عجز و نه نیز از کلال
یکسره عشاق مقال منند		در گه و بیگه به خراسان رجال
وز سخن ونامه‌ی من گشت خوار		نامه‌ی مانی و نگارش نکال
نام سخن‌های من از نثر و نظم		چیست سوی دانا؟ سحر حلال
گر شنوندی همی اشعار من		گنگ شدی ربه و عجاج لال
ور به زمین آمدی از چرخ تیر		برقلم من شده بودی عیال
ور به گمان است دل تو درین		چاشنیم گیر چه باید جدال؟
جز سخن من ز دل عاقلان		مشکل و مبهم را...

.ARMIN · 7/4/20

لشکر پیری فگند و قافله ذل		ناگه بر ساعدین و گردن من غل
غلغل باشد به هر کجا سپه آید		وین سپه از من ببرد یکسر غلغل
شاد مبادا جهان هگرز که او کرد		شادی و عز مرا بدل به غم و ذل
نفسم چون نال بود و جسمم چون کوه		کوه شد آن نال و نال که به تبدل
نیک نگه کن گر استوار نداری		شخص چو نالم که بود چون که بربل
سی و دو درم که سست کرد زمانه		سخت کجا گردد از هلیله‌ی کابل؟
قدم چون تیر بود چفته کمان کرد		تیر مرا تیر و دی به رنج و تحامل

...

.ARMIN · 7/4/20

امتت را چون نبینی بر چه سانند؟ ای رسول		بیشتر جز مر ستوران را نمانند، ای رسول
گر نگشته‌ستند فتنه بر جهان از دین حق		چون جهانند و طلب گار جهانند، ای رسول؟
از قوی عهدی که کردی بر همه روز غدیر		چون خر از نشتر جهانند و رمانند، ای رسول
سود دنیا را همی جویند و نندیشند هیچ		گرچه از دین و شریعت بر زیانند، ای رسول
چون زمان داده است تا محشر خدای ابلیس را		جمله قومش بر امید آن زمانند، ای رسول
زانکه خان دوستی دیو شد دل شان همه		دشمنان اهل بیت و خاندانند، ای رسول

...

.ARMIN · 7/4/20

حاجیان آمدند با تعظیم		شاکر از رحمت خدای رحیم
جسته از محنت و بلای حجاز		رسته از دوزخ و عذاب الیم
آمده سوی مکه از عرفات		زده لبیک عمره از تنعیم
یافته حج و کرده عمره تمام		باز گشته به سوی خانه سلیم
من شدم ساعتی به استقبال		پای کردم برون ز حد گلیم
مر مرا در میان قافله بود		دوستی مخلص و عزیز و کریم
گفتم او را «بگو که چون رستی		زین سفر کردن به رنج و به بیم
تا ز تو باز مانده‌ام جاوید		فکرتم را ندامت است...

.ARMIN · 7/4/20

این روزگار بی‌خطر و کار بی‌نظام		وام است بر تو گر خبرت هست، وام، وام
بر تو موکلند بدین وام روز و شب		بایدت باز داد به ناکام یا به کام
دل بر تمام توختن وام سخت کن		با این دو وام‌دار تو را کی رود کلام؟
اندر جهان تهی‌تر ازان نیست خانه‌ای		کز وام کرد مرد درو فرش و اوستام
شوم است مرغ وام، مرو را مگیر صید		بی‌شام خفته به که چو از وام خورده شام
رفتنت سوی شهر اجل هست روز روز		چون رفتن غریب سوی خانه گام گام
جوی است و جر بر ره عمرت ز دردها		ره پر...

.ARMIN · 7/4/20

اگر کار بوده است و رفته قلم		چرا خورد باید به بیهوده غم؟
وگر ناید از تو نه نیک و نه بد		روا نیست بر تو نه مدح و نه ذم
عقوبت محال است اگر بت‌پرست		به فرمان ایزد پرستد صنم
ستم گار زی تو خدای است اگر		به دست تو او کرد بر من ستم
کتاب و پیمبر چه بایست اگر		نشد حکم کرده نه بیش و نه کم؟
وگر جمله حق است قول خدای		بر این راه پس چون گزاری قدم؟
نگه کن که چون مذهب ناصبی		پر از باد و دم است و پر پیچ و خم
مرو از پس این رمه‌ی بی...

.ARMIN · 7/4/20

دام است جهان تو، ای پسر، دام		زین دام ندارد خبر دد و دام
در دام به دانه مباش مشغول		دانه‌ی تو چه چیز است جز می و جام؟
خور خوار شده‌ستی چو مرغ لیکن		ناچاره پشیمان شوی به فرجام
امید چه داری که کام یابی؟		در دام کسی کام یابد ای خام؟
کامستی اگر پایدی، ولیکن		کامی که نپاید نباشد آن کام
زین قد چو تیر و الف چه لافی؟		کین زود شود چون کمان و چون لام
جان وام خدای است در تن تو		یک روز ز تو باز خواهد این وام
گر باز دهی وام او به...

.ARMIN · 7/4/20

به راه دین نبی رفت ازان نمی‌یاریم		که راه با خطر و ما ضعیف و بی‌یاریم
چون روز دزد ره ما گرفت اگر به سفر		بجز به شب نرویم، ای پسر، سزاواریم
ازین به ستان ستاره به روز پنهانیم		ز چشم خلق و به شب رهبریم و بیداریم
وگر به شخص ز جاهل نهان شدیم، به علم		چو آفتاب سوی عاقلان پدیداریم
به حکمت است و خرد بر فرود مردان را		و گرنه ما همه از روی شخص همواریم
یکی ز ما چو گل است و یکی چو خار به طبع		اگرچه یکسره جمله به سان گلزاریم
سخن به علم بگوئیم تا ز...

.ARMIN · 8/4/20

ای متحیر شده در کار خویش		راست بنه بر خط پرگار خویش
خرد شکستی به دبوس طمع		در طلب تا و مگر تار خویش
در طلب آنچه نیامد به دست		زیر و زبر کردی کاچار خویش
خیره بدادی به پشیز جهان		در گران‌مایه و دینار خویش
پنبه‌ی او را به چه دادی بدل		ای بخرد، غالیه و غار خویش؟
یار تو و مار تو است این تنت		رنجه‌ای از مار خود و یار خویش
مار فسای ارچه فسون‌گر بود		کشته شود عاقبت از مار خویش
و اکنون کافتاد خرت، مردوار		چون...

.ARMIN · 8/4/20

پشتم قوی به فضل خدای است و طاعتش		تا دررسم مگر به رسول و شفاعتش
پیش خدای نیست شفیعم مگر رسول		دارم شفیع پیش رسول آل و عترتش
با آل او روم سوی او هیچ باک نیست		برگیرم از منافق ناکس شناعتش
دین خدای ملک رسول است و، خلق پاک		امروز امتان رسولند و رعیتش
گر سوی آل مرد شود مال او چرا		زی آل او نشد ز پیمبر شریعتش؟
بر بنده‌ی تو طاعت تو نیست نیم از انک		پیغمبر تو راست ز طاعت بر امتش
گفتت که بنده را تو به بی‌طاعتی مکش		وانگه نکشتت ار تو نبودی به...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده