شعرکده غمکده

.ARMIN · 8/4/20

امتت را چون نبینی بر چه سانند؟ ای رسول		بیشتر جز مر ستوران را نمانند، ای رسول
گر نگشته‌ستند فتنه بر جهان از دین حق		چون جهانند و طلب گار جهانند، ای رسول؟
از قوی عهدی که کردی بر همه روز غدیر		چون خر از نشتر جهانند و رمانند، ای رسول
سود دنیا را همی جویند و نندیشند هیچ		گرچه از دین و شریعت بر زیانند، ای رسول
چون زمان داده است تا محشر خدای ابلیس را		جمله قومش بر امید آن زمانند، ای رسول
زانکه خان دوستی دیو شد دل شان همه		دشمنان اهل بیت و خاندانند، ای رسول

...

.ARMIN · 8/4/20

حاجیان آمدند با تعظیم		شاکر از رحمت خدای رحیم
جسته از محنت و بلای حجاز		رسته از دوزخ و عذاب الیم
آمده سوی مکه از عرفات		زده لبیک عمره از تنعیم
یافته حج و کرده عمره تمام		باز گشته به سوی خانه سلیم
من شدم ساعتی به استقبال		پای کردم برون ز حد گلیم
مر مرا در میان قافله بود		دوستی مخلص و عزیز و کریم
گفتم او را «بگو که چون رستی		زین سفر کردن به رنج و به بیم
تا ز تو باز مانده‌ام جاوید		فکرتم را ندامت است...

.ARMIN · 8/4/20

این روزگار بی‌خطر و کار بی‌نظام		وام است بر تو گر خبرت هست، وام، وام
بر تو موکلند بدین وام روز و شب		بایدت باز داد به ناکام یا به کام
دل بر تمام توختن وام سخت کن		با این دو وام‌دار تو را کی رود کلام؟
اندر جهان تهی‌تر ازان نیست خانه‌ای		کز وام کرد مرد درو فرش و اوستام
شوم است مرغ وام، مرو را مگیر صید		بی‌شام خفته به که چو از وام خورده شام
رفتنت سوی شهر اجل هست روز روز		چون رفتن غریب سوی خانه گام گام
جوی است و جر بر ره عمرت ز دردها		ره پر...

.ARMIN · 8/4/20

اگر کار بوده است و رفته قلم		چرا خورد باید به بیهوده غم؟
وگر ناید از تو نه نیک و نه بد		روا نیست بر تو نه مدح و نه ذم
عقوبت محال است اگر بت‌پرست		به فرمان ایزد پرستد صنم
ستم گار زی تو خدای است اگر		به دست تو او کرد بر من ستم
کتاب و پیمبر چه بایست اگر		نشد حکم کرده نه بیش و نه کم؟
وگر جمله حق است قول خدای		بر این راه پس چون گزاری قدم؟
نگه کن که چون مذهب ناصبی		پر از باد و دم است و پر پیچ و خم
مرو از پس این رمه‌ی بی...

.ARMIN · 8/4/20

دام است جهان تو، ای پسر، دام		زین دام ندارد خبر دد و دام
در دام به دانه مباش مشغول		دانه‌ی تو چه چیز است جز می و جام؟
خور خوار شده‌ستی چو مرغ لیکن		ناچاره پشیمان شوی به فرجام
امید چه داری که کام یابی؟		در دام کسی کام یابد ای خام؟
کامستی اگر پایدی، ولیکن		کامی که نپاید نباشد آن کام
زین قد چو تیر و الف چه لافی؟		کین زود شود چون کمان و چون لام
جان وام خدای است در تن تو		یک روز ز تو باز خواهد این وام
گر باز دهی وام او به...

.ARMIN · 8/4/20

به راه دین نبی رفت ازان نمی‌یاریم		که راه با خطر و ما ضعیف و بی‌یاریم
چون روز دزد ره ما گرفت اگر به سفر		بجز به شب نرویم، ای پسر، سزاواریم
ازین به ستان ستاره به روز پنهانیم		ز چشم خلق و به شب رهبریم و بیداریم
وگر به شخص ز جاهل نهان شدیم، به علم		چو آفتاب سوی عاقلان پدیداریم
به حکمت است و خرد بر فرود مردان را		و گرنه ما همه از روی شخص همواریم
یکی ز ما چو گل است و یکی چو خار به طبع		اگرچه یکسره جمله به سان گلزاریم
سخن به علم بگوئیم تا ز...

.ARMIN · 8/4/20

بسی رفتم پس آز اندر این پیروزه گون پشکم		کم آمد عمر و نامد مایه آز و آرزو را کم
فرو بارید مروارید گرد این سیه دیبا		که بر دو عارض من بست دست بی‌وفا عالم
به مروارید و دیبا شاد باشد هر کسی جز من		که دیبای بناگوشم به مروارید شد معلم
بگریم من بر این نرگس که بر عارض پدید آمد		مرا، زیرا که بفزاید چو نرگس را بیاید نم
درخت مردمی را نیست اسپرغم بجز پیری		خرد بار درخت اوست شکر طعم و عنبر شم
ز بر خمد درخت، آری، ولیکن بر درخت تو		شکوفه هست و باری نیست، بی بر چون گرفتی خم؟

...

.ARMIN · 8/4/20

گر مستمند و با دل غمگینم		خیره مکن ملامت چندینم
زیرا که تا به صبح شب دوشین		بیدار داشت بادک نوشینم
حیران و دل شکسته چنین امروز		از رنج وز تفکر دوشینم
زنهار ظن مبر که چنین مسکین		اندر فراق زلفک مشکینم
یا ز انده و غم الفی سیمین		ایدون چنین چو نونی زرینم
نسرین زنخ صنم چه کنم اکنون		کز عارضین چو خوشه‌ی نسرینم؟
بل روز و شب به قولی پوشیده		پندی همی دهند به هر حینم
آئین این دو مرغ در این گنبد		پریدن و شتاب...

.ARMIN · 8/4/20

دل ز افتعال اهل زمانه ملا شدم		زایشان به قول و فعل ازیرا جدا شدم
تا همچو زید و عمرو مرا کور بود دل		عیبم نکرد هیچ کسی هر کجا شدم
گاهی ز درد عشق پس خوب چهرگان		گاهی ز حرص مال پس کیمیا شدم
نه باک داشتم که همی عمر شد به باد		نه شرم داشتم که ضمیری خطا شدم
وقت خزان به بار رزان شد دلم خراب		وقت بهار شاد به آب و گیا شدم
وین آسیا دوان و درو من نشسته پست		ایدون سپید سار در این آسیا شدم
پنداشتم که دهر چراگاه من شده‌است		تا خود ستوروار مر او را...

.ARMIN · 8/4/20

از بهر چه این کبود طارم		پر گرد شده است باز و مغتم؟
زیرا که درو خزان به زر آب		بر دشت نبشت سبز مبرم
گشت آب پر از تم و کدر صاف		گر گشت هوای صاف پرتم
ور گشت شمیده گلبن زرد		داده است به سیب گونه وشم
ور بلبل را شکسته شد زیر		بربست غراب بی‌مزه بم
چون باد خزان بتاخت بر باغ		زو ریخته گشت لاله را دم
وز درد چو گشت زرد و پر گرد		رخسار ترنج و سیب از این غم
پوشیده لباس خز ادکن		بر ماتم لاله چرخ اعظم

...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده