شعرکده غمکده

.ARMIN · 8/4/20

من دگرم یا دگر شده‌است جهانم		هست جهانم همان و من نه همانم
تاش همی جستم او به طبع همی جست		از من و من زو کنون به طبع جهانم
پس نه همانم من و جهان نه همان است		زانکه جهان چون من است من چو جهانم
عالم کان بود و منش زر و کنون من		زر سخن را به نفس ناطقه کانم
ای عجبی خلق را چه بود که ایدون		سخت بترسند می ز نام و نشانم؟
آب کسی ریخته نشد زپی من		نان به ستم من همی ز کس نستانم
هیچ جوان را به قهر پیر نکردم		پس به چه دشمن شدند پیر و جوانم؟

...

.ARMIN · 8/4/20

از صحبت خلق دل گسستم		اندیشه ندیم دل بسستم
در آب نمیدی آن ردا را		کش طمع طراز بود شستم
چون سایه جهان پس من آمد		چون دید که من ازو بجستم
جوینده‌ی جسته گشت، از من		می‌جست چو من همیش جستم
وان دیو که پیش من همی رفت		بر پای بماند و من نشستم
برگردن من نشسته بودی		و اکنونش به زیر پای خستم
برگشت زمن بشست دستش		چون شسته شد از هواش دستم
لیکن نرهم همی ز قومش		هرچند زمکر او بجستم
یک چند میان...

.ARMIN · 8/4/20

دوش تا هنگام صبح از وقت شام		برکف دستم ز فکرت بود جام
آمد از مشرق سپاه شاه زنگ		چون شه رومی فروشد سوی شام
همچو دو فرزند نوح‌اند ای عجب		روز همچون سام و تیره شب چو حام
شب هزاران در در گیسو کشید		سرخ و زرد و بی‌نظام و با نظام
کس عروسی در جهان هرگز ندید		گیسوش پرنور و رویش پر ظلام
جز که بدکردار کس بیدار نه		کس چنین حالی ندید ای وای مام
روی این انوار عالم سوی ما		بر مثال چشمهای بی‌منام
گفتیی هر یک رسول است از...

.ARMIN · 8/4/20

ای دل و هوش و خرد داده به شیطان رجیم		روی بر تافته از رحمت رحمان رحیم
دل چون بحر تو در معصیت و نرم چو موم		سنگ خاراست گه معذرت و تنگ چو میم
نتوانی که کنی بر سخن حق تو مقام		زانکه فتنه شده‌ای بر غزل و هزل مقیم
به خرد باید و دانش که شود مرد تمام		تو به حیلت چه بری نسبت خود سوی تمیم؟
نه ز حکمت بلک از کاهلی تسبیح و نماز		همه گفتار و حدیثت ز حدیث است و قدیم
حکمت آموز و هنر جوی، نه تعطیل، که مرد		نه به نامیست تهی بلکه به معنی است حکیم
سوی فرزند کسی شو که به...

.ARMIN · 8/4/20

از دهر جفا پیشه زی که نالم؟		گویم ز که کرده‌است نال نالم؟
با شست و دو سالم خصومت افتاد		از شست و دو گشته است زار حالم
مالی نشناسم ز عمر برتر		شاید که بنالم ز بهر مالم
یک چند جمالم فزون همی شد

...

.ARMIN · 11/4/20

طمع ندارم ازین پس زخلق جاه و محل		مگر به خالق و دادار خلق عز و جل
حرام را چو ندانستمی همی ز حلال		چو سرو قامت من در حریر بود و حلل
به طبع رفت به زیرم همی جهان جهان		چو خوش لگام یکی اسپ تیز رو به مثل
دوان به سوی من از هر سوی حلال و حرام		چو سیل تیره و پر خس به پستی از سر تل
من فریفته گشته به جهل، تکیه زده		به قول جعفر و زید و ثنای خیل و خول
فگند پهن بساطی به زیر پای نشاط		به عمر کوته خود در دراز کرده امل
مرا خبر نه ازانک این جهان مرد فریب

...

.ARMIN · 11/4/20

گسستم ز دنیای جافی امل		تو را باد بند و گشاد و عمل
غزال و غزل هر دوان مر تو را		نجویم غزال و نگویم غزل
مرا، ای پسر، عمر کوتاه کرد		فراخی‌ی امید و درازی‌ی امل
زمانه به کردار م**س.ت اشتری		مرا پست بسپرد زیر سبل
بسی دیدم اجلال و اعزازها		ز خواجه‌ی جلیل و امیر اجل
ولیکن ندارد مرا هیچ سود		امیر اجل چون بیاید اجل
اگر عاریت باز خواهد ز ما		زمانه نه جنگ آید و نه جدل
چنانک آمدی رفت باید همی		به تقدیر ایزد تعالی...

.ARMIN · 11/4/20

مانده به یمگان به میان جبال		نیستم از عجز و نه نیز از کلال
یکسره عشاق مقال منند		در گه و بیگه به خراسان رجال
وز سخن ونامه‌ی من گشت خوار		نامه‌ی مانی و نگارش نکال
نام سخن‌های من از نثر و نظم		چیست سوی دانا؟ سحر حلال
گر شنوندی همی اشعار من		گنگ شدی ربه و عجاج لال
ور به زمین آمدی از چرخ تیر		برقلم من شده بودی عیال
ور به گمان است دل تو درین		چاشنیم گیر چه باید جدال؟
جز سخن من ز دل عاقلان		مشکل و مبهم را...

.ARMIN · 11/4/20

گرامی چو مال و قوی چون جبال		نکو چون جوانی و خوش چون جمال
کهن گشته‌ای تن نه‌ای بل نوی		فزاینده در گردش ماه و سال
ازو ناشده حال دوشیزگی		ولیکن پسوده مر او را رجال
همو مایه‌ی زهد و دین هدی		همو مایه‌ی کفر و شرک و ضلال
رهائی نیابد هم از مرگ خویش		مبارز چو عاجز شود در قتال
هر آنگه کزو باز ماند خطیب		فزاید برو بی‌سعالی سعال
فزونتر شود چون دوتائی کنمش		دوتا چون کنندش بکاهد دوال
همش گرم و هم سرد خواهی ولیک

...

.ARMIN · 11/4/20

لشکر پیری فگند و قافله ذل		ناگه بر ساعدین و گردن من غل
غلغل باشد به هر کجا سپه آید		وین سپه از من ببرد یکسر غلغل
شاد مبادا جهان هگرز که او کرد		شادی و عز مرا بدل به غم و ذل
نفسم چون نال بود و جسمم چون کوه		کوه شد آن نال و نال که به تبدل
نیک نگه کن گر استوار نداری		شخص چو نالم که بود چون که بربل
سی و دو درم که سست کرد زمانه		سخت کجا گردد از هلیله‌ی کابل؟
قدم چون تیر بود چفته کمان کرد		تیر مرا تیر و دی به رنج و تحامل

...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده