شعرکده ** غمکده **

[MOHAMMAD*N]

غمخوار من! به خانه‌ی غم‌ها خوش آمدی
با من به جمع مردم تنها خوش آمدی

بین جماعتی که مرا سنگ می‌زنند
می‌بینمت، برای تماشا خوش آمدی

راه نجات از شب گیسوی دوست نیست
ای من! به آخرین شب دنیا خوش آمدی

پایان ماجرای دل و عشق روشن است
ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی

با برف پیری‌ام سخنی بیش از این نبود
منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی

ای عشق، ای عزیز ترین میهمان عمر
دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی

 

[MOHAMMAD*N]

آن که م**س.ت آمد و دستی به دل ما زد و رفت
درِ این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت

خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد
تنه‌ای بر در این خانه‌ی تنها زد و رفت

دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت
قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت

مرغ دریا خبر از یک شب طوفانی داشت
گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت

چه هوایی به سرش بود که با دست تهی
پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت

بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید
قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت

دل خورشیدی‌اش از ظلمت ما گشت ملول
چون شفق بال به بام شب یلدا زد و رفت

همنوای دل من بود به هنگام قفس
ناله‌ای در غم مرغان هم آوا زد و رفت

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[MOHAMMAD*N]

سردش بود

دلم را برایش سوزاندم

گرمش که شد

با خاکسترش نوشت : خداحافظ

 

[.ARMIN]

دل چو دانه ما مثال آسیا		آسیا کی داند این گردش چرا
تن چو سنگ و آب او اندیشه‌ها		سنگ گوید آب داند ماجرا
آب گوید آسیابان را بپرس		کو فکند اندر نشیب این آب را
آسیابان گویدت کای نان خوار		گر نگردد این که باشد نانبا
ماجرا بسیار خواهد شد خمش		از خدا واپرس تا گوید تو را

 

[.ARMIN]

ای دل رفته ز جا بازمیا		به فنا ساز و در این ساز میا
روح را عالم ارواح به است		قالب از روح بپرداز میا
اندر آبی که بدو زنده شد آب		خویش را آب درانداز میا
آخر عشق به از اول اوست		تو ز آخر سوی آغاز میا
تا فسرده نشوی همچو جماد		هم در آن آتش بگداز میا
بشنو آواز روان‌ها ز عدم		چو عدم هیچ به آواز میا
راز کواز دهد راز نماند		مده آواز تو ای راز میا

 

[.ARMIN]

من رسیدم به لب جوی وفا		دیدم آن جا صنمی روح فزا
سپه او همه خورشیدپرست		همچو خورشید همه بی‌سر و پا
بشنو از آیت قرآن مجید		گر تو باور نکنی قول مرا
قد وجدت امراه تملکهم		اوتیت من کل شیء و لها
چونک خورشید نمودی رخ خود		سجده دادیش چو سایه همه را
من چو هدهد بپریدم به هوا		تا رسیدم به در شهر سبا

 

[.ARMIN]

از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا		هر ذره خاک ما را آورد در علالا
سینه شکاف گشته دل عشق باف گشته		چون شیشه صاف گشته از جام حق تعالی
اشکوفه‌ها شکفته وز چشم بد نهفته		غیرت مرا بگفته می خور دهان میالا
ای جان چو رو نمودی جان و دلم ربودی		چون مشتری تو بودی قیمت گرفت کالا
ابرت نبات بارد جورت حیات آرد		درد تو خوش گوارد تو درد را مپالا
ای عشق با توستم وز باده تو مستم		وز تو بلند و پستم وقت دنا تدلی
ماهت چگونه خوانم مه رنج دق دارد		سروت اگر...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای میرآب بگشا آن چشمه روان را		تا چشم‌ها گشاید ز اشکوفه بوستان را
آب حیات لطفت در ظلمت دو چشم است		زان مردمک چو دریا کردست دیدگان را
هرگز کسی نرقصد تا لطف تو نبیند		کاندر شکم ز لطفت رقص است کودکان را
اندر شکم چه باشد و اندر عدم چه باشد		کاندر لحد ز نورت رقص است استخوان را
بر پرده‌های دنیا بسیار رقص کردیم		چابک شوید یاران مر رقص آن جهان را
جان‌ها چو می‌برقصد با کندهای قالب		خاصه چو بسکلاند این کنده گران را
پس ز اول ولادت بودیم پای کوبان

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

از سینه پاک کردم افکار فلسفی را		در دیده جای کردم اشکال یوسفی را
نادر جمال باید کاندر زبان نیاید		تا سجده راست آید مر آدم صفی را
طوری چگونه طوری نوری چگونه نوری		هر لحظه نور بخشد صد شمع منطفی را
خورشید چون برآید هر ذره رو نماید		نوری دگر بباید ذرات مختفی را
اصل وجودها او دریای جودها او		چون صید می‌کند او اشیاء منتفی را
این جا کسیست پنهان خود را مگیر تنها		بس تیز گوش دارد مگشا به بد زبان را

 

[.ARMIN]

بر چشمه ضمیرت کرد آن پری وثاقی		هر صورت خیالت از وی شدست پیدا
هر جا که چشمه باشد باشد مقام پریان		بااحتیاط باید بودن تو را در آن جا
این پنج چشمه حس تا بر تنت روانست		ز اشراق آن پری دان گه بسته گاه مجری
وان پنج حس باطن چون وهم و چون تصور		هم پنج چشمه می‌دان پویان به سوی مرعی
هر چشمه را دو مشرف پنجاه میرابند		صورت به تو نمایند اندر زمان اجلا
زخمت رسد ز پریان گر باادب نباشی		کاین گونه شهره پریان تندند و بی‌محابا
تقدیر می‌فریبد تدبیر را که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.