شعرکده غمکده

.ARMIN · 19/4/20

شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما		ناچار گفتنی‌ست تمامی ماجرا
والله ز دور آدم تا روز رستخیز		کوته نگشت و هم نشود این درازنا
اما چنین نماید کاینک تمام شد		چون ترک گوید اشپو مرد رونده را
اشپوی ترک چیست که نزدیک منزلی		تا گرمی و جلادت و قوت دهد تو را
چون راه رفتنی‌ست توقف هلاکت‌ست		چونت قنق کند که بیا خرگه اندرآ
صاحب مروتی‌ست که جانش دریغ نیست		لیکن گرت بگیرد ماندی در ابتلا
بر ترک ظن بد مبر و متهم مکن		مستیز همچو هندو بشتاب همرها

...

.ARMIN · 19/4/20

هر روز بامداد سلام علیکما		آن جا که شه نشیند و آن وقت مرتضا
دل ایستاد پیشش بسته دو دست خویش		تا دست شاه بخشد پایان زر و عطا
جان م**س.ت کاس و تا ابدالدهر گه گهی		بر خوان جسم کاسه نهد دل نصیب ما
تا زان نصیب بخشد دست مسیح عشق		مر مرده را سعادت و بیمار را دوا
برگ تمام یابد از او باغ عشرتی		هم بانوا شود ز طرب چنگل دوتا
در رقص گشته تن ز نواهای تن به تن		جان خود خراب و م**س.ت در آن محو و آن فنا
زندان شده بهشت ز نای و ز نوش عشق		قاضی عقل م**س.ت در آن...

.ARMIN · 19/4/20

آمد بهار خرم آمد نگار ما		چون صد هزار تنگ شکر در کنار ما
آمد مهی که مجلس جان زو منورست		تا بشکند ز باده گلگون خمار ما
شاد آمدی بیا و ملوکانه آمدی		ای سرو گلستان چمن و لاله زار ما
پاینده باش ای مه و پاینده عمر باش		در بیشه جهان ز برای شکار ما
دریا به جوش از تو که بی‌مثل گوهری		کهسار در خروش که ای یار غار ما
در روز بزم ساقی دریاعطای ما		در روز رزم شیر نر و ذوالفقار ما
چونی در این غریبی و چونی در این سفر		برخیز تا رویم به سوی دیار ما

...

.ARMIN · 19/4/20

سر بر گریبان درست صوفی اسرار را		تا چه برآرد ز غیب عاقبت کار را
می که به خم حقست راز دلش مطلق‌ست		لیک بر او هم دق‌ست عاشق بیدار را
آب چو خاکی بده باد در آتش شده		عشق به هم برزده خیمه این چار را
عشق که چادرکشان در پی آن سرخوشان		بر فلک بی‌نشان نور دهد نار را
حلقه این در مزن لاف قلندر مزن		مرغ نه‌ای پر مزن قیر مگو قار را
حرف مرا گوش کن باده جان نوش کن		بیخود و بی‌هوش کن خاطر هشیار را
پیش ز نفی وجود خانه خمار بود		قبله خود ساز زود آن در و...

.ARMIN · 19/4/20

چند گریزی ز ما چند روی جا به جا		جان تو در دست ماست همچو گلوی عصا
چند بکردی طواف گرد جهان از گزاف		زین رمه پر ز لاف هیچ تو دیدی وفا
روز دو سه‌ای زحیر گرد جهان گشته گیر		همچو سگان مرده گیر گرسنه و بی‌نوا
مرده دل و مرده جو چون پسر مرده شو		از کفن مرده ایست در تن تو آن قبا
زنده ندیدی که تا مرده نماید تو را		چند کشی در کنار صورت گرمابه را
دامن تو پرسفال پیش تو آن زر و مال		باورم آنگه کنی که اجل آرد فنا
گویی که زر کهن من چه کنم بخش کن		من به...

.ARMIN · 19/4/20

ای همه خوبی تو را پس تو کرایی که را		ای گل در باغ ما پس تو کجایی کجا
سوسن با صد زبان از تو نشانم نداد		گفت رو از من مجو غیر دعا و ثنا
از کف تو ای قمر باغ دهان پرشکر		وز کف تو بی‌خبر با همه برگ و نوا
سرو اگر سر کشید در قد تو کی رسید		نرگس اگر چشم داشت هیچ ندید او تو را
مرغ اگر خطبه خواند شاخ اگر گل فشاند		سبزه اگر تیز راند هیچ ندارد دوا
شرب گل از ابر بود شرب دل از صبر بود		ابر حریف گیاه صبر حریف صبا
هر طرفی صف زده مردم و دیو و دده		لیک...

.ARMIN · 19/4/20

ای که به هنگام درد راحت جانی مرا		وی که به تلخی فقر گنج روانی مرا
آن چه نبردست وهم عقل ندیدست و فهم		از تو به جانم رسید قبله ازانی مرا
از کرمت من به ناز می‌نگرم در بقا		کی بفریبد شها دولت فانی مرا
نغمت آن کس که او مژده تو آورد		گر چه به خوابی بود به ز اغانی مرا
در رکعات نماز هست خیال تو شه		واجب و لازم چنانک سبع مثانی مرا
در گنه کافران رحم و شفاعت تو راست		مهتری و سروری سنگ دلانی مرا
گر کرم لایزال عرضه کند ملک‌ها		پیش نهد جمله‌ای کنز...

.ARMIN · 19/4/20

از جهت ره زدن راه درآرد مرا		تا به کف رهزنان بازسپارد مرا
آنک زند هر دمی راه دو صد قافله		من چه زنم پیش او او به چه آرد مرا
من سر و پا گم کنم دل ز جهان برکنم		گر نفسی او به لطف سر بنخارد مرا
او ره خوش می‌زند رقص بر آن می‌کنم		هر دم بازی نو عشق برآرد مرا
گه به فسوس او مرا گوید کنجی نشین		چونک نشینم به کنج خود به درآرد مرا
ز اول امروزم او می‌بپراند چو باز		تا که چه گیرد به من بر کی گمارد مرا
همت من همچو رعد نکته من همچو ابر		قطره چکد ز...

.ARMIN · 19/4/20

ای در ما را زده شمع سرایی درآ		خانه دل آن توست خانه خدایی درآ
خانه ز تو تافته‌ست روشنیی یافته‌ست		ای دل و جان جای تو ای تو کجایی درآ
ای صنم خانگی مایه دیوانگی		ای همه خوبی تو را پس تو کرایی درآ

.ARMIN · 19/4/20

باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا		باز گل لعل پوش می‌بدراند قبا
بازرسیدند شاد زان سوی عالم چو باد		م**س.ت و خرامان و خوش سبزقبایان ما
سرو علمدار رفت سوخت خزان را به تفت		وز سر که رخ نمود لاله شیرین لقا
سنبله با یاسمین گفت سلام علیک		گفت علیک السلام در چمن آی ای فتا
یافته معروفیی هر طرفی صوفیی		دست زنان چون چنار رقص کنان چون صبا
غنچه چو مستوریان کرده رخ خود نهان		باد کشد چادرش کای سره رو برگشا
یار در این کوی ما آب در این جوی ما		زینت نیلوفری...

شعرکده ** غمکده **