شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

با آن که می‌رسانی آن باده بقا را		بی تو نمی‌گوارد این جام باده ما را
مطرب قدح رها کن زین گونه ناله‌ها کن		جانا یکی بها کن آن جنس بی‌بها را
آن عشق سلسلت را وان آفت دلت را		آن چاه بابلت را وان کان سحرها را
بازآر بار دیگر تا کار ما شود زر		از سر بگیر از سر آن عادت وفا را
دیو شقا سرشته از لطف تو فرشته		طغرای تو نبشته مر ملکت صفا را
در نورت ای گزیده‌ای بر فلک رسیده		من دم به دم بدیده انوار مصطفا را
چون بسته گشت راهی شد حاصل من آهی		شد کوه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را		چشمی چنین بگردان کوری چشم بد را
خود را بزن تو بر من اینست زنده کردن		بر مرده زن چو عیسی افسون معتمد را
ای رویت از قمر به آن رو به روی من نه		تا بنده دیده باشد صد دولت ابد را
در واقعه بدیدم کز قند تو چشیدم		با آن نشان که گفتی این بوسه نام زد را
جان فرشته بودی یا رب چه گشته بودی		کز چهره می‌نمودی لم یتخذ ولد را
چون دست تو کشیدم صورت دگر ندیدم		بی هوشیی بدیدم گم کرده مر خرد را
جام چو نار درده بی‌رحم وار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها		تا وا شود چو کاسه در پیش تو دهان‌ها
بر گیجگاه ما زن ای گیجی خردها		تا وارهد به گیجی این عقل ز امتحان‌ها
ناقوس تن شکستی ناموس عقل بشکن		مگذار کان مزور پیدا کند نشان‌ها
ور جادویی نماید بندد زبان مردم		تو چون عصای موسی بگشا برو زبان‌ها
عاشق خموش خوشتر دریا به جوش خوشتر		چون آینه‌ست خوشتر در خامشی بیان‌ها

 

[.ARMIN]

جانا قبول گردان این جست و جوی ما را		بنده و مرید عشقیم برگیر موی ما را
بی ساغر و پیاله درده میی چو لاله		تا گل سجود آرد سیمای روی ما را
مخمور و م**س.ت گردان امروز چشم ما را		رشک بهشت گردان امروز کوی ما را
ما کان زر و سیمیم دشمن کجاست زر را		از ما رسد سعادت یار و عدوی ما را
شمع طراز گشتیم گردن دراز گشتیم		فحل و فراخ کردی زین می گلوی ما را
ای آب زندگانی ما را ربود سیلت		اکنون حلال بادت بشکن سبوی ما را
گر خوی ما ندانی از لطف باده واجو		همخوی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را		دامی نهاده‌ام خوش آن قبله نظر را
دیوار گوش دارد آهسته‌تر سخن گو		ای عقل بام بررو ای دل بگیر در را
اعدا که در کمینند در غصه همینند		چون بشنوند چیزی گویند همدگر را
گر ذره‌ها نهانند خصمان و دشمنانند		در قعر چه سخن گو خلوت گزین سحر را
ای جان چه جای دشمن روزی خیال دشمن		در خانه دلم شد از بهر رهگذر را
رمزی شنید زین سر زو پیش دشمنان شد		می‌خواند یک به یک را می‌گفت خشک و تر را
زان روز ما و یاران در راه عهد کردیم

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را		چون با زنی برانی سستی دهد میان را
زیرا جماع مرده تن را کند فسرده		بنگر به اهل دنیا دریاب این نشان را
میران و خواجگانشان پژمرده است جانشان		خاک سیاه بر سر این نوع شاهدان را
دررو به عشق دینی تا شاهدان ببینی		پرنور کرده از رخ آفاق آسمان را
بخشد بت نهانی هر پیر را جوانی		زان آشیان جانی اینست ارغوان را
خامش کنی وگر نی بیرون شوم از این جا		کز شومی زبانت می‌پوشد او دهان را

 

[.ARMIN]

در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را		در رقص اندرآور جان‌های صوفیان را
خورشید و ماه و اختر رقصان بگرد چنبر		ما در میان رقصیم رقصان کن آن میان را
لطف تو مطربانه از کمترین ترانه		در چرخ اندرآرد صوفی آسمان را
باد بهار پویان آید ترانه گویان		خندان کند جهان را خیزان کند خزان را
بس مار یار گردد گل جفت خار گردد		وقت نثار گردد مر شاه بوستان را
هر دم ز باغ بویی آید چو پیک سویی		یعنی که الصلا زن امروز دوستان را
در سر خود روان شد بستان و با تو گوید		در...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا		بشنو ز آسمان‌ها حی علی الصلا
درهای گلستان ز پی تو گشاده‌ایم		در خارزار چند دوی ای برهنه پا
جان را من آفریدم و دردیش داده‌ام		آن کس که درد داده همو سازدش دوا
قدی چو سرو خواهی در باغ عشق رو		کاین چرخ کوژپشت کند قد تو دوتا
باغی که برگ و شاخش گویا و زنده‌اند		باغی که جان ندارد آن نیست جان فزا
ای زنده زاده چونی از گند مردگان		خود تاسه می نگیرد از این مردگان تو را
هر دو جهان پر است ز حی حیات بخش		با جان پنج...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها		صد جامه ضرب کرد گل از لذت صبا
کز یار دور ماند و گرفتار خار شد		زین هر دو درد رست گل از امر ایتیا
از غیب رو نمود صلایی زد و برفت		کاین راه کوتهست گرت نیست پا روا
من هم خموش کردم و رفتم عقیب گل		از من سلام و خدمت ریحان و لاله را
دل از سخن پر آمد و امکان گفت نیست		ای جان صوفیان بگشا لب به ماجرا
زان حال‌ها بگو که هنوز آن نیامده‌ست		چون خوی صوفیان نبود ذکر مامضی

 

[.ARMIN]

ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا		شاد آمدیت از سفر خانه خدا
روز از سفر به فاقه و شب‌ها قرار نی		در عشق حج کعبه و دیدار مصطفا
مالیده رو و سینه در آن قبله گاه حق		در خانه خدا شده قد کان آمنسا
چونید و چون بدیت در این راه باخطر		ایمن کند خدای در این راه جمله را
در آسمان ز غلغل لبیک حاجیان		تا عرش نعره‌ها و غریوست از صدا
جان چشم تو ببوسد و بر پات سر نهد		ای مروه را بدیده و بررفته بر صفا
مهمان حق شدیت و خدا وعده کرده است		مهمان عزیز باشد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.