شعرکده غمکده

.ARMIN · 19/4/20

اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را		بریز خون دل آن خونیان صهبا را
ربوده‌اند کلاه هزار خسرو را		قبای لعل ببخشیده چهره ما را
به گاه جلوه چو طاووس عقل‌ها برده		گشاده چون دل عشاق پر رعنا را
ز عکسشان فلک سبز رنگ لعل شود		قیاس کن که چگونه کنند دل‌ها را
درآورند به رقص و طرب به یک جرعه		هزار پیر ضعیف بمانده برجا را
چه جای پیر که آب حیات خلاقند		که جان دهند به یک غمزه جمله اشیاء را
شکرفروش چنین چست هیچ کس دیده‌ست		سخن شناس کند طوطی شکرخا را

...

.ARMIN · 19/4/20

اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا		بگیر خنجر تیز و ببر گلوی حیا
بدتنک سد عظیم است در روش ناموس		حدیث بی‌غرض است این قبول کن به صفا
هزار گونه جنون از چه کرد آن مجنون		هزار شید برآورد آن گزین شیدا
گهی قباش درید و گهی به کوه دوید		گهی ز زهر چشید و گهی گزید فنا
چو عنکبوت چنان صیدهای زفت گرفت		ببین چه صید کند دام ربی الاعلی
چو عشق چهره لیلی بدان همه ارزید		چگونه باشد اسری به عبده لیلا
ندیده‌ای تو دواوین ویسه و رامین		نخوانده‌ای تو حکایات وامق و...

.ARMIN · 19/4/20

درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا		نه رنج اره کشیدی نه زخم‌های جفا
نه آفتاب و نه مهتاب نور بخشیدی		اگر مقیم بدندی چو صخره صما
فرات و دجله و جیحون چه تلخ بودندی		اگر مقیم بدندی به جای چون دریا
هوا چو حاقن گردد به چاه زهر شود		ببین ببین چه زیان کرد از درنگ هوا
چو آب بحر سفر کرد بر هوا در ابر		خلاص یافت ز تلخی و گشت چون حلوا
ز جنبش لهب و شعله چون بماند آتش		نهاد روی به خاکستری و مرگ و فنا
نگر به یوسف کنعان که از کنار پدر		سفر فتادش تا مصر و...

.ARMIN · 19/4/20

من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا		من از کجا غم باران و ناودان ز کجا
چرا به عالم اصلی خویش وانروم		دل از کجا و تماشای خاکدان ز کجا
چو خر ندارم و خربنده نیستم ای جان		من از کجا غم پالان و کودبان ز کجا
هزارساله گذشتی ز عقل و وهم و گمان		تو از کجا و فشارات بدگمان ز کجا
تو مرغ چارپری تا بر آسمان پری		تو از کجا و ره بام و نردبان ز کجا
کسی تو را و تو کس را به بز نمی‌گیری		تو از کجا و هیاهای هر شبان ز کجا
هزار نعره ز بالای آسمان آمد		تو تن...

.ARMIN · 19/4/20

روم به حجره خیاط عاشقان فردا		من درازقبا با هزار گز سودا
ببردت ز یزید و بدوزدت بر زید		بدین یکی کندت جفت و زان دگر عذرا
بدان یکیت بدوزد که دل نهی همه عمر		زهی بریشم و بخیه زهی ید بیضا
چو دل تمام نهادی ز هجر بشکافد		به زخم نادره مقراض اهبطوا منها
ز جمع کردن و تفریق او شدم حیران		به ثبت و محو چو تلوین خاطر شیدا
دل‌ست تخته پرخاک او مهندس دل		زهی رسوم و رقوم و حقایق و اسما
تو را چو در دگری ضرب کرد همچو عدد		ز ضرب خود چه نتیجه همی‌کند...

.ARMIN · 19/4/20

چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را		درآ درآ به سعادت درت گشاد خدا
که برگشاید درها مفتح الابواب		که نزل و منزل بخشید نحن نزلنا
که دانه را بشکافد ندا کند به درخت		که سر برآر به بالا و می فشان خرما
که دردمید در آن نی که بود زیر زمین		که گشت مادر شیرین و خسرو حلوا
کی کرد در کف کان خاک را زر و نقره		کی کرد در صدفی آب را جواهرها
ز جان و تن برهیدی به جذبه جانان		ز قاب و قوس گذشتی به جذب او ادنی
هم آفتاب شده مطربت که خیز سجود		به سوی قامت سروی ز...

.ARMIN · 19/4/20

ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را		ببافت جامع کل پرده‌های اجزا را
برای غیر بود غیرت و چو غیر نبود		چرا نمود دو تا آن یگانه یکتا را
دهان پر است جهان خموش را از راز		چه مانع‌ست فصیحان حرف پیما را
به بوسه‌های پیاپی ره دهان بستند		شکرلبان حقایق دهان گویا را
گهی ز بوسه یار و گهی ز جام عقار		مجال نیست سخن را نه رمز و ایما را
به زخم بوسه سخن را چه خوش همی‌شکنند		به فتنه بسته ره فتنه را و غوغا را
چو فتنه م**س.ت شود ناگهان برآشوبند		چه چیز بند کند م**س.ت...

.ARMIN · 19/4/20

چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا		چو گیرد او به کنارم چه خوش بود به خدا
چو شیر پنجه نهد بر شکسته آهوی خویش		که ای عزیز شکارم چه خوش بود به خدا
گریزپای رهش را کشان کشان ببرند		بر آسمان چهارم چه خوش بود به خدا
بدان دو نرگس مستش عظیم مخمورم		چو بشکنند خمارم چه خوش بود به خدا
چو جان زار بلادیده با خدا گوید		که جز تو هیچ ندارم چه خوش بود به خدا
جوابش آید از آن سو که من تو را پس از این		به هیچ کس نگذارم چه خوش بود به خدا
شب وصال بیاید شبم چو روز...

.ARMIN · 19/4/20

ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا		که بامداد عنایت خجسته باد مرا
به یاد آر دلا تا چه خواب دیدی دوش		که بامداد سعادت دری گشاد مرا
مگر به خواب بدیدم که مه مرا برداشت		ببرد بر فلک و بر فلک نهاد مرا
فتاده دیدم دل را خراب در راهش		ترانه گویان کاین دم چنین فتاد مرا
میان عشق و دلم پیش کارها بوده‌ست		که اندک اندک آیدهمی به یاد مرا
اگر نمود به ظاهر که عشق زاد ز من		همی‌بدان به حقیقت که عشق زاد مرا
ایا پدید صفاتت نهان چو جان ذاتت		به ذات تو که تویی...

.ARMIN · 19/4/20

مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا		بگو که در دل تو چیست چیست عزم تو را
چه دیگ پخته‌ای از بهر من عزیزا دوش		خدای داند تا چیست عشق را سودا
چو گوش چرخ و زمین و ستاره در کف توست		کجا روند همان جا که گفته‌ای که بیا
مرا دو گوش گرفتی و جمله را یک گوش		که می‌زنم ز بن هر دو گوش طال بقا
غلام پیر شود خواجه‌اش کند آزاد		چو پیر گشتم از آغاز بنده کرد مرا
نه کودکان به قیامت سپیدمو خیزند		قیامت تو سیه موی کرد پیران را
چو مرده زنده کنی پیر را جوان سازی

...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده