شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

خبرم شدست کامشب سر یار خواهی آمد		سر من فدای آن ره که سوار خواهی آمد
غم و غصه فراقت بکشم چنانکه دانم		اگرم چو بخت روزی به کنار خواهی آمد
منم و دلی و آهی ره تو درون این دل		مرو ایمن اندرین ره که فگار خواهی آمد
می تست خون خلقی و همی‌خوری دمادم		مخور ا ین قدح که فردا به خمار خواهی آمد
منم آهوی رمیده زکمند خوب‌رویان		به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد
به یک آمدن ببردی دل و جان صد چو خسرو		که زید اگر بدینسان دو سه بار خواهی آمد؟

 

[.ARMIN]

بت نو رسیده‌ی من هوس شکار دارد		دل صید کرده هر سو نه یکی هزار دارد
دل من ببرد زلفش جگرم بحتست چشمش		تو مباش غافل ای جان که هنوز کار دارد
نتوانمش ببینم که رقیب ناموافق		چه خوشست گل ولیکن چه کنم که خار دارد
برو ای صبا و خالی که ترا ز هجر دیدن		برسانش ار چه دانم که کم استوار دارد
بخدا که سینه‌ی من بشکاف و جان به رو کن		که درون خانه‌ی تو دگری چه کار دارد ؟
برسی ای سوار و بنواز به لطیف خاکی را		که ز تندی سمندت دل پر خار دارد
چو اسیر تست خسرو نظری به مردمی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دل‌بران مهرنمایند و وفا نیز کنند		دل بران مهر چه بندی که جفا نیز کنند
چند گویند که گه‌گه به دلش میگذری		این حدیثی است که بهر دل ما نیز کنند
عالمی را بکش از غمزه که ترکان به خدنگ		گربکشتند بسی صید رها نیز کنند
عاشقان گرچه ترا بهرجفا بد گویند		از پی چشم بد خلق دعا نیز کنند
هجر مپسند چو دانی که وکیلان سپهر		دوستان را بهم آرند و جدا نیز کنند
منعمان گر چه برانند گدا را از در		گه گهی حاجت درویش روا نیز کنند
سوی خسرو نگهی کن به طفیل دگران

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گوش من از پی نام تو به هر کوی بماند		چشم من از هوس روی تو هر سوی بماند
نه به گلزار گشاید دل من نه در باغ		بس‌که در جان من اندیشه‌ی آن روی بماند
بامدادان به چمن ناز کنان می گشتی		سرو یک‌پای ستاده به لب جوی بماند
ماجرای دل خود کام چه پرسی از من ؟		سالها شد که ز من رفت و در آن کوی بماند

□

پیش محراب دو ابروش که طاقست به حسن		عالمی دست برآورده به یارب نگرید
چشمش از هر مژه‌یی ساخته مشکین قلمی		می‌دهد فتوی خون همه مذهب نگرید

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای که عمر از پی‌سودای تو دادیم بباد		یاد می‌دارد که از مات نمی آید یاد
عهدها بستی و می‌داشتم امید وفا		ای امید من و عهد تو سراسر همه باد
هر چه دارند ز آئین نکویی خوبان		همه داری و بدان چشم بدانت مرساد
ماجرای دل گم‌گشته‌ی بی نام ونشان		هر که را باز نمودیم نشانی به تو داد
کام خسرو بده ای خسرو خوبان که شده است		لعلی جان‌بخش تو شیرین و دل او فرهاد

□

زاهد از صومعه زنهار که بیرون نروی		که از آن سوی بلای دل و دین می‌گذرد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گر سر زلف تو از باد پریشان نشود		خلق بیچاره چنین بی‌دل و حیران نشود
ای مسلمانان آن موی ببینید آخر		چه کند این دل مسکین که پریشان نشود ؟
مردمان در من و بیهوشی من حیرانند		من در آن کس که ترا بیند وحیران نشود

□

مردن از دوستی ای دوست ز هندو آموز

زنده در آتش سوزان شدن آسان نبود

 

[.ARMIN]

کار حسن تو رسیدست به جایی که سزد		که به عهدت سخن از یوسف کنعان نرود
باوصال تو ندارم سر بستان و بهشت		هر کرا باغچه‌یی هست به بستان نرود
خسرو خسته که ماندست به دهلی دربند		آه گر زو خبری سوی خراسان نرود
لذت وصل نداند مگر آن سوخته‌یی		که پس از دوری بسیار به یاری برسد
قیمت گل نشناسد مگر آن مرغ اسیر		که خزان دیده بود پس به بهاری برسد
چه کند دل که جفای تو تحمل نکند		که اگر جان طلبی بنده تأمل نکند
وا جبست از دهن غنچه بدوزند بخار		تا در ایام...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

لب لعلت به لطافت گرو از جان ببرد		روی رنگین تو آب گل خندان ببرد
گر نه لنگر شود اندوه چو کوه تو مرا		باد برداشته تا خاک خراسان ببرد

□

باد مشک ازسر زلفش بوزید ای بلبل		بوستان را خبری ده که صبا می آید
عاشقان را بگه رفتن و باز آمدنش		دل ز جامی رو دو باز به جا می‌آید
ما به نظاره‌ی آن ماه چنان مستغرق		که همه خلق به نظاره‌ی ما می آید

□

جان کنم پیش و جهان هم اگرم دست دهد

اندران راه که آن جان جهان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

آمدی باز و به نظاره برون آمد دل		لحظه‌یی باش که جان نیز برون می‌آید
خوشم از گریه‌ی خود گرچه همه خون دلست		زانکه بوی تو زهر قطره‌ی خون می‌آید
مستی ورندی عاشق کشی و عشوه و ناز		هر چه گویند از آن تنگ دهن می‌آید
به وفاداری اوگشت تنم خاک و هنوز		نکهت دوستی از ز کفن می آید

□

رفت و باز آمدنش تا به قیامت نبود		ای قیامت تو بیا زود که تا باز آید
ای صبا از سر آن کوی غباری به من آر		مگر این دل که زجا رفت بجا باز آید

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دانم ای دوست که در خانه شرابت باشد

یک صراحی به من آور که صوابت باشد

□

عقل وارون زتمنای تو معنی میکرد		عشق می‌آمد و او نیز مسخر می‌شد
گر چه بسیار بگفتیم نیامد درگوش		خوشتر از نام تو با آنکه مکرر می‌شد