شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند		چگونه با خرد دو صبر آشنا باشند
هلاکت من بیچاره از کسانی پرس		که چند گه زعزیزان خود جدا باشند
دلا ز کرده‌ی خود سوختی نمی‌گفتم		که خوب رویان البته بی‌وفا باشند

□

خوش است دولت آنم که جان به جان پیوست

کجاست بخت که تن هم به تن شود پیوند

 

[.ARMIN]

جوان و پیر که در بند مال و فرزندند		نه عاقلند که طفلان ناخردمندند
بخانه‌یی که ره جان نمی‌توان بستن		چه ابلهند کسانی که دل همی بندند
به سبزه زار فلک طرفه باغبانانند		که هر نهال که شاندند باز برکندند
جمال صحبت هم صحبتان غنیمت دان		که می‌روند نه ز انسانکه باز پیوندند
بسا ز توشه ز بهر مسافران وجود		که میهمان عزیزند وروز کی چندند
ترا به از عمل خیر نیست فرزندی		که دشمنند ترا زادگان نه فرزندند
مجوی دینی اگر اهل معینی خسرو		که از همای به مردار...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چوکارهای جهانست جمله بی بنیاد		حکیم دروی ننهاد کارها بنیاد
مشو مقیم درآبادی خراب جهان		چو کس مقیم نماند درین خراب آباد
مبر ز باد غرور ار بلندیی داری		که خس بلند شد از باد لیک باز افتاد
چو هست بنده‌ی خلق آدمی ز بهر طمع		خوشاکسی که ازین بندگی بود آزاد
چنان بزی که نمیری اگر توانی زیست		چو هر که هست به عالم برای مردن زاد
از آن خویش مدان خسروا که عاریت است		متاع عمر که دادند باز خواهی داد

 

[.ARMIN]

دل ز تو بی‌غم نتوانیم کرد

درد ترا کم نتوانیم کرد

□

باد بویش به بوستان آورد

غنچه از شوق پیرهن بدرید

□

چون لبت را به گاز پاره کنم

لب نباشد نبات پاره بود

□

خضر پیش لبت به آب حیات

لب چه باشد که دست هم نزند

□

بیا ای جهان بر سر من بگرد

که این شربتی زیر آن پای بود

□

خطت کز لبانت برآورد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای لعل لبت چو بر شکر شیر		شکر ز لب تو چاشنی گیر
از زلف بریدنت دل من		دیوانه شد و برید زنجیر

 

[.ARMIN]

ای شمع رخ تو مطلع نور		زین حسن و جمال چشم بددور
با پرتو عارض توخورشید		چون شمع درآفتاب بی نور
رخسار تو در جهان فروزی		ماننده‌ی آفتاب مشهور
از روی تو شام صبح گردد		ور زلف تو صبح شام دیجور
انگیخته شام را ز خورشید		آمیخته مشک را ز کافور
از دست غم ت در زمانه		یک خانه‌ی دل نماند معمور
خاطر نرود به گلستانی		آن را که جمال تست منظور
خسرو که همیشه بردر تست		ازدرگه خود مکن ورا دور

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خوش بود باده‌ی گلرنگ در ایام بهار		خاصه در سیایه‌ی گلهای تر اندام بهار
بغنیمت شمر ایدوست اگر یافته‌ای		روی زیبا و می روشن و ایام بهار

□

گر ز در ماندگی عشق ترا دردی هست

هم بدان درد قناعت کن و درمان بگذار

□

دل آسوده دگر حال پریشان دگر است

شهرآباد دگر باشد و ویرانه دگر

 

[.ARMIN]

ای باد صبح‌دم خبر آشنا بیار		بوی نهفته زان صنم دلربا بیار
ما تا که یابم از دل گم گشته آگهی		یک تار مو ازآن سر زلف دو تا بیار

□

چون در شکار برسرآهو گذر کنی

چشمت بست دست به تیر و کمان مبر

□

سر پا بوس تو تنها نه دل راست

که مشتاق است جان ناتوان نیز

□

پرسی که چگونه‌ای ؟ چگویم ؟		کز مرده برون نیاید آواز
گویند مرا برو ازین کوی		دل گم کردم کجا روم باز...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز		دل خون شد و حدیث بتان برزبان هنوز
عالم تمام پر ز شهیدان کشته گشت		ترک مرا خدنگ بلا در کمان هنوز

 

[.ARMIN]

دل ز تن بردی و درجانی هنوز		دردها دادی و درمانی هنوز
هر دو عالم قیمت خود گفته‌ای		نرخ بالا کن که ارزانی هنوز
ملک دل کردی خراب از تیغ و باز		اندرین ویرانه سلطانی هنوز