You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
شعرکده ** غمکده **
-
نویسنده موضوع
.ARMIN
-
تاریخ شروع
-
پاسخ‌ها
3,248
-
بازدیدها
29,852
-
کاربران تگ شده
هیچ
| از دوری خود جانا حال دل من بشنو | | اندوه فراق گل ازمرغ چمن بشنو |
| زان موی بناگوشت هر کس گله‌یی دارد | | آن طره به یکسو نه از گوش سخن بشنو |
| نافه همه بوی خوش ازبوی تو می دزدد | | غمازی آن دزدی ازمشک ختن بشنو |
| از باد هوایت دل صد جان بدید این خود | | به شگفت گلی دیگر ای غنچه دهن بشنو |
| تو جان منی و من دور از تو همی میرم | | ای جان جدا مانده آخر غم تن بشنو |
| بشکست می لعلت چون توبه‌ی خسرو را | | اکنون صفت مستی زان تو به شکن بشنو |
□
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو | | بهر چه بازی کند زلف تو با ساق تو |
| نوبت خوبی زدند در شب گیسوی تو | | فتنه عشق گشت باز گرد سر کوی تو |
| گریه ترازوی چرخ دست بدی مرمرا | | حسن تو یکسو نهم مه بد گرسوی تو |
| من به فسون و فازان خودت می کنم | | تفرقه گر نفگند نرگس جادوی تو |
| بس که شکسته دلان بسته‌ی زلفت شدند | | هست هزاران شکست در سر هر موی تو |
| عاشق و دیوانه‌ام سلسله یار کو | | سینه زهجران بسوخت شربت دیدار کو |
| گر چه گلستان خوش است ور چه چمن دلکشست | | آن همه دیدم ولی آن گل رخسار کو |
| ناله‌ی هر عاشق از دل افگار خویش | | از من مسکین مپرس کان دل افگار کو |
□
| شویم ز گریه روی زمین را که هست حیف | | کافتد بخاک سایه‌ی سر و بلند تو |
□
| روزی که ذره ذره شود استخوان من | | باشد هنوز در دل تنگم هوای تو |
□
| گل کیست تا به پات رسد یا مرا... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| ای رفته و ترک من بد نام گرفته | | وز دست وفای دگران جام گرفته |
| باز آمده‌ای تابنمایی و بسوزی | | در شور میاور دل آرام گرفته |
| خونم مخور ای دوست که این باده غم آرد | | چون دید توان آن رخ گلفام گرفته |
| دشنام مرا گفته بدی دوش و همه شب | | من لذت آن گفتن دشنام گرفته |
| من دوزخی عقل و بسا دوزخی عشق | | کو صد چو من سوخته را خام گرفته |
| ای گل چه زنی خنده ز نالیدن خسرو | | کازرده بود بلبل در دام گرفته |
| ای آرزوی دل شکسته | | ما در تو دل شکسته بسته |
| بس دل که به دولت فراقت | | از ننگ چات باز رشته |
| مجروح لبت بسی است کس دید | | یک خرما را هزار هسته |
| سروت چو برای جان ماخاست | | برخاسته و به جان نشسته |
| اندوه من ار نهند بر کوه | | که را بینی کمر شکسته |
□
| بر خسرو غمزه‌یی تمامست | | شمشیر چرا زنی دو دسته |
□
| تیرم زنی و خوشم که باری | | بشناختیم بدین بهانه |
| سروی چنین یا سوسنی یا از گل تر خرمنی | | یعنی تو پهلوی منی یارب تویی این یا نه‌ای؟ |
| تو م**س.ت و دلها بردرت گشته روان از هر طرف | | در چار بازار بلا نرخ دل ارزان کرده‌ای |
| ای درد تو مهمان من مهمان دردت جان من | | درد تو تنها زان من درمان تو زان همه‌ای |
□
| بس که دو دیده‌ی سیه بر کف پای سودمش | | گشت سفید چشم من شد کف پای او سیه |
| سینه ام را از غم عالم تو بی غم کرده‌ای | | از غم خود تا مرا رسوای عالم کرده‌ای |
□
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| خنده را سوختن جان من آموخته‌ای | | غمزه را غارت ایمان من آموخته‌ای ؟ |
| جان به بازی ببری از من و بازم ندهی | | این چه بازی است که برجان من آموخته‌ای؟ |
□
| ای مسلمانان یارب دلتان سوخته باد | | گر نسوزد دلتان بر من تنها مانده |
| آتش اندر آب هرگز دیده‌ای | | عنبر اندر تاب هرگز دیده‌ای ؟ |
| چون دهان و لعل شور انگیز او | | پسته و عناب هرگز دیده‌ای ؟ |
| شد نقاب عارضش زلف سیاه | | شام پر مهتاب هرگز دیده‌ای ؟ |
| در صدف چون رشته دندان او | | لولوی خوشاب هرگز دیده‌ای ؟ |
| نرگسش درطاق ابرو خفته م**س.ت | | م**س.ت در محراب هرگز دیده‌ای ؟ |
| در غمش خسرو چو چشم خون فشان | | چشمه‌ی خوناب هرگز دیده‌ای ؟ |
□
| دل که مرا سوختست آمده در زلف تو | | تا که نسوزد چومن پیش خودت... |
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| سر در خمار شب به کنار که بوده‌ای ؟ | | لبها فگار همدم و یار که بوده‌ای ؟ |
| سنبل به تاب رفته و نرگس به خواب ناز | | شب تا به روز باده گسار که بوده‌ای ؟ |
| شمع مراد من نشدی یک شبی تمام | | ماه تمام در شب تار که بوده‌ای ؟ |
| با چشم آهو! نه که شیران کندشکار | | ای آهوی رمیده شکار که بوده‌ای ؟ |
| سروت هنوز هست در آغوش خواستن | | ای سرو نیم رسته به پای که بوده‌ای ؟ |
| کارت چنین که پرده‌ی دلها دریدن است | | امشب به پرده محرم کار که بوده‌ای ؟ |
| ما را ز اشک صد جگر پاره در کنار | | |
...
لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.
| مشک براطراف مه آورده‌ای | | توبه به زیر گنه آورده‌ای |
| بر رخ تو که آفت جان منست | | از شب یلدا سپه آورده‌ای |
| رسم تو آزردن خسرو شده | | باز چه رسم تبه آورده‌ای؟ |
