شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

حسنت اندر جهان نمی‌گنجد		نامت اندر دهان نمی‌گنجد
راز عشقت نهان نخواهد ماند		زانکه در عقل و جان نمی‌گنجد
با غم تو چنان یگانه شدم		که دل اندر میان نمی‌گنجد
طمع وصل تو ندارم ازآنک		وعده‌ات در زبان نمی‌گنجد
آخر این روزگار چندان ماند		که دروغی در آن نمی‌گنجد
روی پنهان مکن که راز دلم		بیش از این در نهان نمی‌گنجد
گویی از نیکویی رخ چو مهم		در خم آسمان نمی‌گنجد
چه عجب شعر انوری را نیز		معنی اندر بیان...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

یار گرد وفا نمی‌گردد		حاجتی زو روا نمی‌گردد
ما به گرد درش همی گردیم		گرچه او گرد ما نمی‌گردد
یک زمان صحبت جدایی یار		از بر ما جدا نمی‌گردد
هیچ شب نیست تا ز خون جگر		بر سرم آسیا نمی‌گردد
مبتلاام به عشق و کیست که او		به غمش مبتلا نمی‌گردد

 

[.ARMIN]

عشق تو بر هرکه عافیت به‌سر آرد		هر دو جهانش به زیر پای درآرد
عقل که در کوی روزگار نپاید		بر سر کوی تو عمرها به‌سر آرد
صبر که ساکن‌ترین عالم عشق است		زلف تو هر ساعتش به رقص درآرد
با توبه بیشی صبر درنتوان بست		زانکه به یک روزه غم شکم ز بر آرد
بوی تو باد ار شبی برد به طوافی		جمله‌ی عشاق را ز خاک برآرد
گفتم یارب چه عیشها کنمی من		گر ز وصال توام کسی خبر آرد
هجر ترا زین حدیث خنده برافتاد		گفت که آری چنین بود اگر آرد

 

[.ARMIN]

یار دل در میان نمی‌آرد		وز دل من نشان نمی‌آرد
سایه بر کار من نمی‌فکند		تا که کارم به جان نمی‌آرد
وز بزرگی اگرچه در کارست		خویشتن را بدان نمی‌آرد
کی به پیمان من درآرد سر		چون که سر در جهان نمی‌آرد
روز عمرم گذشت و وعده‌ی وصل		شب هجرش کران نمی‌آرد
عمر سرمایه‌ایست نامعلوم		تاب چندین زیان نمی‌آرد
به سر او که عشق او به سرم		یک بلا رایگان نمی‌آرد
به دروغی بر انوری همه عمر		گر سر آرد توان نمی‌آرد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عشق هر محنتی به روی آرد		مکن ای دل گرت نمی‌خارد
وز چه رویت همی شود غم عشق		روی سرکش که روی این دارد
دامن عافیت ز دست مده		تا به دست بلات نسپارد
گویی اندر کنار وصل شوم		تا شوی گر فراق بگذارد
وصل هم نازموده‌ای که به لطف		خون بریزد که موی نازارد
مردبینی که روز وصل چو شمع		در تو می‌خندد اشک می‌بارد
گیر کامروز وصل داغت کرد		هجر داغ فراق باز آرد
برگرفتم شمار عشق آن به		که ترا از شمار نشمارد

 

[.ARMIN]

زلف تو تکیه بر قمر دارد		لب تو لذت شکر دارد
عشق این هر دو این نگار مرا		با لب خشک و چشم تر دارد
پرس از حال من ز زلف خبر		زانکه از حالم او خبر دارد
آنکه روی تو دید باز از عشق		نه همانا که خواب و خور دارد
خاک پای ترا ز روی شرف		انوری همچو تاج سر دارد

 

[.ARMIN]

تا ماه‌رویم از من رخ در حجیب دارد		نه دیده خواب یابد نه دل شکیب دارد
هم دست کامرانی دل از عنان گسسته		هم پای زندگانی جان در رکیب دارد
پندار درد گشتم گویی که در دو عالم		هرجا که هست دردی با من حسیب دارد
بفریفت آن شکر لب ما را به عشوه آری		بس عشوه‌های شیرین کان دلفریب دارد

 

[.ARMIN]

مرا تا کی فلک رنجور دارد		ز روی دلبرم مهجور دارد
به یک باده که با معشوق خوردم		همه عمرم در آن مخمور دارد
ندانم تا فلک را زین غرض چیست		که بی‌جرمی مرا رنجور دارد
دو دست خود به خون دل گشادست		مگر بر خون من منشور دارد

 

[.ARMIN]

با قد تو قد سرو خم دارد		چون قد تو باغ، سرو کم دارد
وصلت ز همه وجود به لیکن		تا هجر تو روی در عدم دارد
شادم به تو و یقین همی دانم		کین یک شادی هزار غم دارد
در کار تو نیست عقل بر کاری		کار آن دارد که یک درم دارد
دایم چو قلم به تارکم پویان		زان قامت و قد که چون قلم دارد
در راه تو انوری تو خود دانی		عمریست که تا ز سر قدم دارد
گر سرزنش همه جهان خواهی		آن نیز به دولت تو هم دارد

 

[.ARMIN]

جان نقش رخ تو بر نگین دارد		دل داغ غم تو بر سرین دارد
تا دامن دل به دست عشق تست		صد گونه هنر در آستین دارد
چشم تو دلم ببرد و می‌بینم		کاکنون پی جان و قصد دین دارد
وافکنده کمان غمزه در بازو		تا باز چه فتنه در کمین دارد
گویی که سخن مگوی و دم درکش		انصاف بده که برگ این دارد
تا چند که پوستین به گازر ده		خرم دل آنکه پوستین دارد
در باغ جهان مرا چه می‌بینی		جز عشق تویی که در زمین دارد
در خشک و تر انوری به صد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.