شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

چه گویی ز لب دوست شکر وام توان خواست		چنان سخت کمان کوست ازو کام توان خاست
به وصل لب آن ماه به زر یافت توان راه		کز آن لب به یکی ماه یکی جام توان خواست
چو او تند کند خوی، مبر نام لب اوی		که حاجت ز چنان روی به هنگام توان خواست
به وصلش رسم این بار گر ایام شود یار		که یاری به چنین کار ز ایام توان خواست
دلی کافت جان جست دلارام چنان جست		نه زو صبر توان جست نه آرام توان خواست
مه خاقانی و مه‌کام که دارد طمع خام		کز آن فتنه‌ی ایام چه انعام توان خواست

 

[.ARMIN]

کیست که در کوی تو فتنه‌ی روی نیست		وز پی دیدار تو بر سر کوی تو نیست
فتنه به بازار عشق بر سر کار است از آنک		راستی کار او جز خم موی تو نیست
روی تو جان پرورد خوی تو خونم خورد		آه که خوی بدت در خور روی تو نیست
با غم هجران تو شادم ازیرا مرا		طاقت هجر تو هست طاقت خوی تو نیست
روی من از هیچ آب بهره ندارد از آنک		آب من از هیچ روی بابت جوی تو نیست
بوی تو باد آورد دشمن بادی از آنک		جان چو خاقانیی محرم بوی تو نیست

 

[.ARMIN]

عشق تو قضای آسمانی است		وصل تو بقای جاودانی است
در سایه‌ی زلف تو دل من		همسایه‌ی نور آسمانی است
بربود دلم کمند زلفت		حقا که مرا بدو گمانی است
پیداست چو آفتاب کان دل		در سایه‌ی زلف تو نهانی است
عشق تو به جان خریدم ارچه		آتش همه جای رایگانی است
هرچند بر آستان کویت		گردون به محل پاسبانی است
دل جوئی کن که نیکوان را		دل جوئی رسم باستانی است
خاقانی را به دولت تو		کار سخنان هزار کانی است

 

[.ARMIN]

می‌خور که جهان حریف جوی است		آفاق ز سبزه تازه روی است
بر عیش زدند ناف عالم		اکنون که بهار نافه بوی است
از زهد کنار جوی کاین وقت		وقت طرب و کنار جوی است
شو خوانچه کن و چمانه در خواه		زان یوسف ما که گرگ خوی است
گرگ آشتی است روز و شب را		و آن بت شب و روز جنگ‌جوی است
خاقانی گفت خاک اویم		جان و سر او که راست گوی است
گفتی ز سگان کیست افضل		گر هست هم از سگان اوی است

 

[.ARMIN]

دل را ز دم تو دام روزی است		وز صاف تو درد خام روزی است
از ساقی مجلس تو ما را		از دور خیال جام روزی است
جان خاک تو شد که خاک را هم		از جرعه‌ی ناتمام روزی است
مرغی است دلم بلندپرواز		اما ز قضاش دام روزی است
ناکام شدم به کام دشمن		تا خود ز توام چه کام روزی است
زان پای بر آتشم که دل را		بر خاک درت مقام روزی است
ماندم به شمار هجر و وصلت		تا زین دو مرا کدام روزی است
فتواست به خون من غمت را		الحق غم تو حرام...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای دل به عشق بر تو که عشقت چه درخور است		در سر شدی ندانمت ای دل چه در سر است
درد کهنت بود برآورد روزگار		این درد تازه روی نگوئی چه نوبر است
شهری غریب دشمن و یاری غریب حسن		اینجا چه جای غم‌زدگان قلندر است
گفتم مورز عشق بتان گرچه جور عشق		انصاف می‌دهم که ز انصاف خوش‌تر است
اینجا و در دمشق ترازوی عاشقی است		لاف از دمشق بس که ترازوت بی‌زر است
اکنون که دیدی آن سر زنجیر مشک پاش		زنجیر می‌گسل که خرد حلقه بر در است
جوجو شدی برابر آن مشک و طرفه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خاکی دلم که در لب آن نازنین گریخت		تشنه است کاندر آب‌خور آتشین گریخت
نالم چو ز آب آتش و جوشم چو ز آتش آب		تا دل در آب و آتش آن نازنین گریخت
آدم فریب گندم‌گون عارضی بدید		شد در بهشت عارض آن حور عین گریخت
تا دل به کفر دعوت زلفش قبول کرد		کفرش خوش آمد از من مسکین به کین گریخت
بیرون گریخت از ره چشمم میان اشک		الا به پای آب نشاید چنین گریخت
آن لاشه جست ز آخور سنگین هندوان		در مرغزار سنبل آهوی چین گریخت
در کوی عشق دیوی و دیوانگی است عقل		بس...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

خه که دگر باره دل، درد تو در برگرفت		باز به پیرانه سر، عشق تو از سر گرفت
یار درآمد به کوی، شور برآمد ز شهر		عشق در آمد ز بام، عقل ره درگرفت
لعل تو یک خنده زد، مرده دلی زنده کرد		حسن تو یک شعله زد، سوخته‌ای درگرفت
تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته		زحمت هستی ما، از ره ما برگرفت
شیر به چنگال عنف، گردن آهو شکست		باز به منقار قهر، بال کبوتر گرفت
صبر و دل و دین ما جمله ز ما بستند		روح مجرد بماند دامن دل برگرفت

 

[.ARMIN]

به دو میگون لب و پسته دهنت		به سه بوس خوش و فندق شکنت
به زره پوش قد تیر وشت		به کمان‌کش مژه‌ی تیغ زنت
به حریر تن و دیبای رخت		به ترنج بر و سیل دقنت
به دو نرگس، به دو سنبل، به دو گل		بر سر سرو صنوبر فکنت
به می عبهر آن سرخ گلت		به خوی عنبر آن یاسمنت
به گهرهای تر از لعل لبت		به حلی‌های زر از سیم تنت
به فروغ رخ زهره صفتت		به فریب دل هاروت فنت
به نگین لب و طوق غببت		این ز برگ گل و آن، از سمنت

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

هر که در عاشقی قدم نزده است		بر دل از خون دیده نم نزده است
او چه داند که چیست حالت عشق		که بر او عشق، تیر غم نزده است
عشق را مرتبت نداند آنک		همه جز در وصال کم نزده است
دل و جان باخته است هر دو بهم		گرچه با دل‌ربای دم نزده است
آتش عشق دوست در شب و روز		بجز اندر دلم علم نزده است
یارب این عشق چیست در پس و پیش		هیچ عاشق در حرم نزده است
آه از آن سوخته‌دل بریان		کو بجز در هوات دم نزده است
روز شادیش کس ندید و چه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.