** غمکده **

[.ARMIN]

جو به جو عشقت شمار دم زدن بر من گرفت		جوجوم کرد و چو بشنید آه من بر من گرفت
آهی از عشقت درون دل نهان می‌داشتم		چون برون شد بی‌من او راه دهن بر من گرفت
عشقت آتش در من افکند و مرا گفتا منال		ناله‌ی آتش بگاه سوختن بر من گرفت
دل به دست خویشتن شد کشته در پای غمت		خود به خود کرد این و جرم خویشتن بر من گرفت
عشق می‌خواهد که چون لاله برون آیم ز پوست		من چو گل بودم درون پیرهن بر من گرفت
گفتم آخر درد خاقانی دوا یابد به صبر		چون طبیب عشق بشنید این سخن بر من گرفت

 

[.ARMIN]

خار غم تو گل طرب دارد		دل در پی تو سر طلب دارد
مه حلقه به گوش تو نمی‌زیبد		ور حلقه به گوش تو لقب دارد
وصل تو و زحمت رقیبانت		نخلی است که خار با رطب دارد
می‌سوز مرا که خام کس باشد		کز آتش سوختن عجب دارد
هر کو ز حدیث درد من گوید		این عذر نهد که خواجه تب دارد
وآن کس که به تو رسد مرا گوید		کو مهر تب تو بر دو لب دارد
بس تاریک است روز خاقانی		مانا که ز زلف تو نسب دارد

 

[.ARMIN]

زهر با یاد تو شکر گردد		شام با روی تو سحر گردد
درد عشق تو بوالعجب دردی است		که چو درمان کنم بتر گردد
نتواند نشاند درد دلم		گر صفاهان به گل‌شکر گردد
می‌کشم رطل عشق تا بغداد		هم کشم گر ز سر بدر گردد
بر تو تا زنده‌ام دگر نکنم		گرچه کار جهان دگر گردد
برنگردم من از تو تا عمر است		آن ندانم که عمر بر گردد
خاک روبی است بنده خاقانی		کز قبول تو نامور گردد
بنده خاقانی از تو سرور گشت		بس نماند که تاجور گردد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عشقت چو درآمد ز دلم صبر بدر شد		احوال دلم باز دگر باره دگر شد
عهدی بد و دوری که مرا صبر و دلی بود		آن عهد به پای آمد و آن دور به سر شد
تا صاعقه‌ی عشق تو در جان من افتاد		از واقعه‌ی من همه آفاق خبر شد
تا باد، دو زلفین تو را زیر و زبر کرد		از آتش غیرت دل من زیر و زبر شد
در حسرت روزی که شود وصل تو روزی		روزم همه تاریک بر امید مگر شد
بد بود مرا حال بر آن شکر نکردم		تا لاجرم آن حال که بد بود بتر شد
هان ای دل خاقانی خرسند همی باش		بر هرچه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

آن را که غم‌گسار تو باشی چه غم خورد		و آن را که جان توئی چه دریغ عدم خورد
شادی به روی آنکه به روی تو جام می		از دست غم ستاند و بر یاد غم خورد
بر درگه تو ناله کسی را رسد که او		چون کوس هرچه زخم بود بر شکم خورد
هرکس که پای داشت به عشق تو هر زمان		از دست روزگار دوال ستم خورد
عشق تو بر سر مه عشاق آب خورد		گر مرد اوست بر سر ابدال هم خورد
زلف تو کافری است که هر دم به تازگی		خون هزار کس خورد آنگه که کم خورد
عالم تو را و گوئی خاقانی آن ماست		او...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

آنچه تو کردی بتا نه شرط وفا بود		غایت بیداد بود و عین جفا بود
قول تو دانی چه بود دام فسون بود		عهد تو دانی چه بود باد هوا بود
مهر بریدن ز یار مذهب ما نیست		لیک چنین هم طریق و رسم تو را بود
از تو و بیداد تو ننالم کاول		دل به تو من داده‌ام گناه مرا بود
ای دل خاقانی از گذشته مکن یاد		عاقبت این است آنچه رفت بلا بود

 

[.ARMIN]

رخ به زلف سیاه می‌پوشد		طره زیر کلاه می‌پوشد
عارض او خلیفه‌ی حسن است		از پی آن سیاه می‌پوشد
یوسفان را به چاه می‌فکند		وز جفا روی چاه می‌پوشد
بر در او ز های و هوی بتان		ناله‌ی داد خواه می‌پوشد
آهوان را به سبزه می‌خواند		دام زیر گیاه می‌پوشد
حال خاقانی ارچه می‌داند		آب خود زیر کاه می‌پوشد

 

[.ARMIN]

آواز حسنت ای جان هفت آسمان بگیرد		سلطان عشقت ای مه هر دو جهان بگیرد
زلف تو گر به عادت خود را کمند سازد		مرغ از هوا درآرد، مه ز آسمان بگیرد
ماهی است عارض تو کاندر سپهر خوبی		چون از افق برآید آفاق جان بگیرد
در پای غم فکنده است هجر تو عالمی را		زنهار وصل را گو تا دستشان بگیرد
وصلت به کار ایشان دست از میان برآرد		گر هجر تو به زودی پای از میان بگیرد
گرخوش خوئی نداری خاقانی آن نداند		داند که خوش نگاری این را به آن بگیرد

 

[.ARMIN]

آنچه عشق دوست با من می‌کند		والله ار دشمن به دشمن می‌کند
خرمن ایام من با داغ اوست		او به آتش قصد خرمن می‌کند
این دل سرگشته همچون لولیان		باز دیگر جای مسکن می‌کند
همچو مرغی از بر من می‌پرد		نزد بدعهدی نشیمن می‌کند
می‌برد با گرگ در صحرا گله		با شبان در خانه شیون می‌کند
پیش من از عشق بر سر می‌زند		در پی اندر پی، پی من می‌کند
آه از این دل کز سر گردن‌کشی		خود خاقانی به گردن می‌کند

 

[.ARMIN]

مرد که با عشق دست در کمر آید		گر همه رستم بود ز پای درآید
ورزش عشق بتان چو پرده‌ی غیب است		هر دم ازو بازویی دگر بدر آید
نیست به عالم تنی که محرم عشق است		گر به وفا ذم کنیش کارگر آید
از پس عمری اگر یکی به من افتد		آن بود آن کز همه جهان به سر آید
طفل گزین یار تا طفیل نباشی		کانکه دگر دید با تو هم دگر آید
فتنه شدن بر گیاه خشک نه مردی است		خاصه به وقتی که تازه گل به برآید
هر که به معشوق سال‌خورده دهد دل		چون دل خاقانی از مراد برآید

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.