شعرکده غمکده

.ARMIN · 15/5/20

عشق تو اندر دلم شاخ کنون می‌زند		وز دل من صبر را بیخ کنون می‌کند
از سر میدان دل حمله همی آورد		بر در ایوان جان مرد همی افکند
عشق تو عقل مرا کیسه به صابون زده است		و آمده تا هوش را خانه فروشی زند
دور فلک بر دلم کرد ز جور آنچه کرد		خوی تو نیز از جفا یاری او می‌کند
با تو ز دست فلک خیره چه نالم از آنک		هست در ستم که پیش پای بره نشکند

.ARMIN · 15/5/20

نی دست من به شاخ وصال تو بر رسید		نی و هم من به وصف جمال تو در رسید
این چشم شور بخت تو را دید یک نظر		چندین هزار فتنه ازان یک نظر رسید
عمری است کز تو دورم و زان دل شکسته‌ام		نی از توام سلام و نه از دل خبر رسید
از دست آنکه دست به وصلت نمی‌رسد		جانم ز لب گذشت و به بالای سر رسید
هر تیر کز گشاد ملامت برون پرید		بی‌آگهی سینه مرا بر جگر رسید
با این همه به یک نظر از دور قانعم		چو روزی از قضا و قدر این قدر رسید
دوری گزیدن از در تو دل نمی‌دهد

...

.ARMIN · 15/5/20

این عشق آتشینم دود از جهان برآرد		وین زلف عنبرینت آتش ز جان برآرد
هر بامداد خورشید از رشک خاک پایت		واخجلتا سرایان سر ز آسمان برآرد
یارب چه عشق داری کازرم کس ندارد		آن را که آشنا شد از خانمان برآرد
قصد لب تو کردم زلف تو گفت هی هی		از هجر غافلی که دمار از جهان برآرد
در زلف تو فروشد کار دل جهانی		لب را اشارتی کن تا کارشان برآرد
ای هجر مردمی کن، پای از میان برون نه		تا وصل بی‌تکلف دست از میان برآرد
خاقانی این بگفت و بست از سخن زبان را		تا...

.ARMIN · 15/5/20

دلم ز هوای تو بر نمی‌گردد		هوای تو ز دلم زاستر نمی‌گردد
بدل مجوی که بر تو بدل نمی‌جویم		دگر مشو که غم تو دگر نمی‌گردد
اثر نماند ز من در غم تو این عجب است		که در دل تو ازین غم اثر نمی‌گردد
بد است کار من از فرقت تو وین بد را		هزار شکر کنم چون بتر نمی‌گردد
به زر شدی همه کارم ز وصل تو چون زر		ز بی‌زری است که کارم چو زر نمی‌گردد
مرا ز بخت خود است این و خود عجب دارم		اگر جهان به چنین بخت برنمی‌گردد
اگرچه آب فراقت ز فرق من بگذشت		دلم خوش است...

.ARMIN · 15/5/20

...

.ARMIN · 15/5/20

آن دم که صبح بینش من بال برگشاد		آن مرغ صبح‌گاه دلم تیز پر گشاد
دولت نعم صباح کن نو عروس‌وار		هر هفت کرده بر دل من هشت در گشاد
وان پیر کو خلیفه کتاب دل من است		چون صبح دید سر به مناجات برگشاد
مرغی که نامه آور صبح سعادت است		هر نامه‌ای را که داشت به منقار سر گشاد
پیکی که او مبشر درگاه دولت است		در بارگاه سینه‌ی من رهگذر گشاد
هر پنجره که تنگترش دید رخنه کرد		هر روزنی که بسته‌ترش یافت برگشاد
آمد ندای عشق که خاقانی الصبوح		کز صبح بینش تو...

.ARMIN · 15/5/20

.ARMIN · 15/5/20

آباد بر آن شب که شب وصلت ما بود		زیرا که نه شب بود که تاریخ بقا بود
بودند بسی سوختگان گرد در او		لیکن به سرا پرده‌ی او بار مرا بود
من سایه شدم او ز پس چشم رقیبان		بر صورت من راست چو خورشید سما بود
بر چشم من آن ماه جهان‌سوز رقم بود		بر عشق وی این آه جهان‌سوز گوا بود
از وی طلب عهد و ز من لفظ بلی بود		از من سخن عذر و ازو عین رضا بود
بیرون ز قضا و ز قدر بود وصالش		چه جای قدر بود و چه پروای قضا بود
هر نعت که در وصف مثالش بشنودم		با صورت وصلش...

.ARMIN · 15/5/20

.ARMIN · 15/5/20

شعرکده ** غمکده **