شعرکده غمکده

.ARMIN · 15/5/20

بس سفالین لب و خاکین رخ و سنگین جانم		آتشین آب و گلین رطل کند درمانم
دست بوسم که گلین رطل دهد یار مرا		گر دهد جام زرم دست بر او افشانم
منم از گل به گلین رطل خورم گلگون می		کو برم جام زر ایمه که نه نرگسدانم
رطل دریا صفت آرید که جام زردشت		گوش ماهی است بر او آتش دل ننشانم
دوستانم همه انصاف دهند از پی من		که چه انصاف ده و جورکش دورانم
گوش ماهی است نه خورد من و نه هم جام است		به گلین رطل دل از بند خرد برهانم
من که دریاکش و سرمست چو دریا باشم

...

.ARMIN · 19/5/20

چنان دید گوینده یک شب به خواب		که یک جام می داشتی چون گلاب
دقیقی ز جائی پدید آمدی		بر آن جام می داستانها زدی
به فردوسی آواز دادی که می		مخور جز بر آیین کاووس کی
که شاهی ز گیتی گزیدی که بخت		بدو نازد و لشکر و تاج و تخت
شهنشاه محمود گیرنده شهر		ز شادی به هر کس رسانیده بهر
از امروز تا سال هشتاد و پنج		بکاهدش رنج و نکاهدش گنج
ازین پس به چین اندر آرد سپاه		همه مهتران برگشایند راه
نبایدش گفتن کسی را درشت

...

.ARMIN · 19/5/20

چو گشتاسپ را داد لهراسپ تخت		فرود آمد از تخت و بربست رخت
به بلخ گزین شد بر آن نوبهار		که یزدان پرستان بدان روزگار
مر آن جای را داشتندی چنان		که مر مکه را تا زیان این زمان
بدان خانه شد شاه یزدان پرست		فرودآمد از جایگاه نشست
ببست آن در آفرین خانه را		نماند اندرو خویش و بیگانه را
بپوشید جامه‌ی پرستش پلاس		خرد را چنان کرد باید سپاس
بیفگند یاره فرو هشت موی		سوی روشن دادگر کرد روی
همی بود سی سال پیشش به پای

...

.ARMIN · 19/5/20

چو اندر گذشت آن شب و بود روز		بتابید خورشید گیهان فروز
به زین برنشستند هر دو سپاه		همی دید زان کوه گشتاسپ شاه
چو از کوه دید آن شه بافرین		کجا برنشستند گردان به زین
سیه رنگ بهزاد را پیش خواست		تو گفتی که بیستون است راست
برو برفگندند بر گستوان		برو برنشست آن شه خسروان
چو هر دو برابر فرود آمدند		ابر پیل بر نای رویین زدند
یکی رزمگاهی بیاراستند		یلان همنبردان همی خواستند
بکردند یک تیرباران نخست		بسان تگرگ...

.ARMIN · 19/5/20

بیامد سر سروران سپاه		پس تهم جاماسپ دستور شاه
نبرده سواری گرامیش نام		بماننده‌ی پور دستان سام
یکی چرمه‌یی برنشسته سمند		یکی گامزن باره‌ی بی‌گزند
چماننده چرمه‌ی نونده‌ی جوان		یکی کوه پارست گویی روان
به پیش صف چینیان ایستاد		خداوند بهزاد را کرد یاد
کدام است گفت از شما شیر دل		که آید سوی نیزه‌ی جان گسل
کجا باشد آن جادوی خویشکام		کجا خواست نام و هزارانش نام
برفت آن زمان پیش او نامخواست		تو گفتی که همچون...

.ARMIN · 19/5/20

دو هفته برآمد برین کارزار		که هزمان همی تیره‌تر گشت کار
به پیش اندر آمد نبرده زریر		سمندی بزرگ اندر آورده زیر
به لشکرگه دشمن اندر فتاد		چو اندر گیا آتش و تیز باد
همی کشت زیشان همی خوابنید		مر او را نه استاد هر کس بدید
چو ارجاسپ دانست کان پورشاه		سپه را همی کرد خواهد تباه
بدان لشکر خویش آواز داد		که چونین همی داد خواهید داد؟
دو هفته برآمد برین بردرنگ		نبینم همی روی فرجام جنگ
بکردند گردان گشتاسپ شاه

...

.ARMIN · 19/5/20

پس آگاهی آمد به اسفندیار		که کشته شد آن شاه نیزه گزار
پدرت از غم او بکاهد همی		کنون کین او خواست خواهد همی
همی گوید آن کس کجا کین اوی		بخواهد نهد پیش دشمنش روی
مر او را دهم دخترم را همای		و کرد ایزدش را برین بر گوای
کی نامور دست بر دست زد		بدین سان کند گفت هنگام بد
همه ساله زین روز ترسیدمی		چو او را به رزم اندرون دیدمی
دریغا سوارا گوا مهترا		که بختش جدا کرد تاج از سرا
که کشت آن سیه پیل نستوه را		که...

.ARMIN · 19/5/20

چو اسفندیار آن گو تهمتن		خداوند اورنگ با سهم و تن
از آن کوه بشنید بانگ پدر		به زاری به پیش اندر افگند سر
خرامید و نیزه به چنگ اندرون		ز پیش پدر سرفگنده نگون
یکی دیزه‌یی بر نشسته بلند		به سان یکی دیو جسته ز بند
بدان لشکر دشمن اندر فتاد		چنان چون درافتد به گلبرگ باد
همی کشت ازیشان و سر می‌برید		ز بیمش همی مرد هرکش بدید
چو بستور پور زریر سوار		ز خیمه خرامید زی اسپ‌دار
یکی اسپ آسوده‌ی تیز رو		جهنده یکی...

.ARMIN · 19/5/20

بدو داد پس شاه بهزاد را		سیه جوشن و خود پولاد را
پس شاه کشته میان را ببست		سیه رنگ بهزاد را بر نشست
خرامید تا رزمگاه سپاه		نشسته بر آن خوب رنگ سیاه
به پیش صف دشمنان ایستاد		همی برکشید از جگر سرد باد
منم گفت بستور پور زریر		پذیره نیاید مرا نره شیر
کجا باشد آن ترک بد بیدرفش		که بردست آن جمشیدی درفش
چو پاسخ ندادند آزاد را		برانگیخت شبرنگ بهزاد را
بکشت از تگینان لشکر بسی		پذیره نیامد مر او را کسی

...

.ARMIN · 19/5/20

چو باز آورید آن گرانمایه کین		بر اسپ زریری برافگند زین
خرامید تازان به آوردگاه		به سه بهره کرد آن کیانی سپاه
از آن سه یکی را به بستور داد		پس آن سپهدار فرخ نژاد
دگر بهره را بر برادر سپرد		بزرگان ایران و مردان گرد
سیم بهره را سوی خود باز داشت		که چون ابر غرنده آواز داشت
چو بستور فرخنده و پاک تن		دگر فرش آورد شمشیر زن
به هم ایستادند از پیش اوی		که لشکر شکستن بدی کیش اوی
همیدون ببستند پیمان برین		که گر...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده