شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

حلقه‌ی زلف تو بر گوش همی جان ببرد		دل ببرد از من و بیمست که ایمان ببرد
در سر زلف تو جز حلقه و چین خاصیتی است		که همی جان و تن و دین و دلم آن ببرد
خود دل از زلف تو دشوار توان داشت نگاه		که همی زلف تو از راه دل آسان ببرد
از خم زلف تو سامان رهایی نبود		هیچ دل را که همی سخت به سامان ببرد
عشق زلف تو چو سلطان دلم شد گفتم		کین مرا زود که از خدمت سلطان ببرد
برد از خدمت سلطانم از آن می‌ترسم		که کنون خوش خوشم از طاعت یزدان ببرد

 

[.ARMIN]

روی تو آرام دلها می‌برد		زلف تو زنهار جانها می‌خورد
تا برآمد فتنه‌ی زلف و رخت		عافیت را کس به کس می‌نشمرد
منهی عشق به دست رنگ و بوی		راز دلها را به درها می‌برد
وقت باشد بر سر بازار عشق		کز تو یک غم دل به صد جان می‌خرد
بر سر کوی غمت چون دور چرخ		پای کس جز بر سر خود نسپرد
هست دل در پرده‌ی وصل لبت		لاجرم زلف تو پرده‌اش می‌درد
پای در وصل لبت نتوان نهاد		تا سر زلف تو در سر ناورد
گویمت وصلی مرا گویی که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

صبر کن ای تن که آن بیداد هجران بگذرد		راحت تن چون که بگذشت آفت جان بگذرد
خویشتن در بند نیک و بد مکن از بهر آنک		زشت و خوب و وصل و هجران درد و درمان بگذرد
روزگاری می‌گذار امروز از آن نوعی که هست		کانچه مردم بر خود آسان کرد آسان بگذرد
تا در این دوری ز داروی و ز درمان چاره چیست		صبر کن چندان که این دوران دونان بگذرد
گرچه مهجورم تن اندر درد هجران کی دهم		روزی آخر یاد ما بر یاد جانان بگذرد
گرچه در پیمان تست این دم چنان غافل مباش		کین جهان مختصرآباد ویران بگذرد

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عشق ترا خرد نباید شمرد		عشق بزرگان نبود کار خرد
بار تو هرکس نتواند کشید		خار تو هر پای نیارد سپرد
جز به غنیمت نشمارم غمت		وز تو توان غم به غنیمت شمرد
چون ز پی تست چه شادی چه غم		چون ز می تست چه صافی چه درد
باری از آن پای شوم پایمال		باری از آن دست برم دستبرد
با توکله بنهم و سر بر سری		گرچه نیاید کلهم از دو برد
چیست ترا آن نه سزاوار عشق		گیر که خوبی و بزرگی بمرد
حسن تو همچون سخن انوری

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ای مانده من از جمال تو فرد		هجران تو جفت محنتم کرد
چشمیست مرا و صدهزار اشک		جانیست مرا و یک جهان درد
گردون کبودپوش کردست		در هجر تو آفتاب من زرد
در کار تو من هنوز گرمم		هان تا نکنی دل از وفا سرد
جفت غمم و خوشست آری		اندی که منم ز درد تو فرد
با منت چون تویی توان ساخت		زهر غم چون تویی توان خورد

 

[.ARMIN]

جمالش از جهان غوغا برآورد		مه از تشویر واویلا برآورد
چو دل دادم بدو جان خواست از من		چو گفتم بوسه‌ای صفرا برآورد
ز بی‌آبی و شوخی در زمانه		هزاران فتنه و غوغا برآورد
غم و تیمار عشقش عاشقان را		هم از دین و هم از دنیا برآورد
ندیدم از وصالش هیچ شادی		فراق او دمار از ما برآورد
همه توقیع‌ها را کرد باطل		لبش از مشک چون طغری برآورد
همی ساز انوری با درد عشقش		که خلق از عشق او آوا برآورد

 

[.ARMIN]

باز دستم به زیر سنگ آورد		باز پای دلم به چنگ آورد
برد لنگی به راهواری پیش		پیش از بس که عذر لنگ آورد
پای در صلح نانهاده هنوز		ناز از سر گرفت و جنگ آورد
چون گل از نارکی ز باد هوا		چاک زد جامه باز و رنگ آورد
خواب خرگوش داد یک چندم		عاقبت عادت پلنگ آورد
خوی تنگش به روزگار آخر		بر دلم روزگار تنگ آورد
انوری را چو نام و ننگ ببرد		رفت و دعوی نام و ننگ آورد

 

[.ARMIN]

حسنش از رخ چو پرده برگیرد		ماه واخجلتاه درگیرد
چون غم او درآید از در دل		صبر بیچاره راه برگیرد
شاهد جانم و دلم غم اوست		کین به پا آرد آن ز سر گیرد
عشق عمرم ببرد و عشوه بداد		تا ببینی که سر به سر گیرد
دل همی گویدم به باقی عمر		بوسه‌ای خواه بو که درگیرد
صد غم از عشق او فزون دارد		انوری گر شمار برگیرد
گر دهد بوسه‌ای وگر ندهد		اندر آن صد غم دگر گیرد

 

[.ARMIN]

هر کرا با تو کار درگیرد		بهره از روزگار برگیرد
به سخن لب ز هم چو بگشایی		همه روی زمین شکر گیرد
چون زند غمزه چشم غمازت		دو جهان را به یک نظر گیرد
چشم تو آهویی است بس نادر		که همه صید شیر نر گیرد

 

[.ARMIN]

مرا صوت نمی‌بندد که دل یاری دگر گیرد		مرا بیکار بگذارد سر کاری دگر گیرد
دل خود را دهم پندی اگرچه پند نپذیرد		که بگذارد هوای او هواداری دگر گیرد
ازو دوری نیارم جست ترسم زانکه ناگاهی		خورد زنهار با جانم وفاداری دگر گیرد
اگر زان لعل شکربار بفروشد به جان مویی		رضای او بجوید جان خریداری دگر گیرد
گل باغ وصالش را رها کردم به نادانی		به جای گل ز هجر او همی خاری دگر گیرد