شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

نه دل کم عشق یار می‌گیرد		نه با دگری قرار می‌گیرد
از دست تو آن سرشک می‌بارم		کانگشت ازو نگار می‌گیرد
سرمایه‌ی صدهزار غم بیش است		آنرا که به غمگسار می‌گیرد
صبری نه که سازگار دل باشد		با غم به چه کار کار می‌گیرد
هر غم که نه از میان دل خیزد		پنداری ازو کنار می‌گیرد
عمری به بهانه‌ی وداع او را		می‌بوسد و در کنار می‌گیرد
آری غم عشق اگر به حق گویی		دل را نه به اختیار می‌گیرد

 

[.ARMIN]

دل راه صلاح برنمی‌گیرد		کردم همه حیله درنمی‌گیرد
معشوقه دگر گرفت و دیگر شد		دل هرچه کند دگر نمی‌گیرد
الحق نه دروغ راست باید گفت		معذور بود اگر نمی‌گیرد
من تخته‌ی عاشقی ز سر گیرم		هرچند که او ز سر نمی‌گیرد
دادم دو جهان به باد در عشقش		ما را به دو حبه برنمی‌گیرد

 

[.ARMIN]

نه وعده‌ی وصلت انتظار ارزد		نه خمر هوای تو خمار ارزد
هم طبع زمانه‌ای که نشکفته است		کس را ز تو هیچ گل که خار ارزد
بر باد تو داد روزگارم دل		وان چیست ترا که روزگار ارزد
منصوبه منه که با دغای تو		حقا که اگر نه شش چهار ارزد
گویی به هزار جان دهم بوسی		زیرا که یکی به صد هزار ارزد
وانجا که کناری اندر افزایی		صد ملک زمانه یک کنار ارزد
برگیر شمار حسن خویش آخر		تا بوس و کنار بر شمار ارزد
گویی که به صد چو انوری...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

جانا دهان تنگت صد تنگ شکر ارزد		اندام سیم رنگت خروارها زر ارزد
هرچند دلربایی زلفت به جان خریدم		کاواز مرغ جانان شاخ صنوبر ارزد
با عاشقان کویت لافی زنیم گه گه		آن دل کجاست ما را کاندوه دلبر ارزد
از عشق روی خوبت آب آورم ز دیده		کشت بهشت خرم کاریز کوثر ارزد
گویید ملک سنجر از قاف تا به قافست		بوسی از آن لب تر صد ملک سنجر ارزد

 

[.ARMIN]

درد تو صدهزار جان ارزد		گرد تو نور دیدگان ارزد
نه غمت را بها به جان بکنم		که برآنم که بیش از آن ارزد
گرچه بر من یزید عشق غمت		دل و عقل و تن و روان ارزد
هجر تو بر امید وصل خوشست		دزد مطبخ جزای خوان ارزد
از ظریفان به خاصه از چو تویی		قصد جانی هزار جان ارزد
درد از چاکرت دریغ مدار		سگ کوی تو استخوان ارزد
یاد کن بنده را به یاد کنی		دزد دشنام پاسبان ارزد

 

[.ARMIN]

از وصل تو آتش جگر خیزد		وز هجر تو ناله‌ی سحر خیزد
سرگشته‌ی عالم هوای تو		هر روز ز عالم دگر خیزد
دیوانه‌ی زلف و خسته‌ی چشمت		هر فردایی ز دی بتر خیزد
گویی به هلاک جانت برخیزم		برخاسته گیر از این چه برخیزد
هنگام قیام خاک‌پایت را		خورشید فلک به فرق سر خیزد
مه چون سگ پاسبانت ار خواهی		هر لحظه ز آستان در خیزد
ما را ز دهان تنگ شیرینت		زان چه که به تنگها شکر خیزد
کانجا سخن زر به خروارست

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چون کسی نیست که از عشق تو فریاد رسد		چه کنم صبر کنم گر ز تو بیداد رسد
گر وصال تو به ما می‌نرسد ما و خیال		آرزو گر به گدایان نرسد یاد رسد
چه رسیدست به لاله ز رخت جز حسرت		حسرت آنست که بر سوسن آزاد رسد
خاک درگاه ترا سرمه‌ی خود خواهم کرد		آری از خاک درت این قدرم باد رسد
از تو هر روز غمی می‌طلبم از پی آنک		سیری دینه به امروز چه فریاد رسد

 

[.ARMIN]

دست در وصل یار می‌نرسد		جز غمم زان نگار می‌نرسد
عشق را گرچه آستانه بسیست		هیچ در انتظار می‌نرسد
از شمار وصال دوست مرا		جز غم بی‌شمار می‌نرسد
در غم هجر صبر من برسید		دل به مقصود کار می‌نرسد
چند در انتظار خواهی ماند		خبر وصل یار می‌نرسد

 

[.ARMIN]

دردم فزود و دست به درمان نمی‌رسد		صبرم رسید و هجر به پایان نمی‌رسد
در ظلمت نیاز بجهد سکندری		خضر طرب به چشمه‌ی حیوان نمی‌رسد
برخوان از آنکه طعمه‌ی جانست هیچ تن		آنجا به پای عقل بجز جان نمی‌رسد
جان داده‌ام مگر که به جانان خود رسم		جانم برون شدست و به جانان نمی‌رسد
خوانی که خواجه‌ی خرد از بهر جان نهاد		مهمان عقل بر سر آن خوان نمی‌رسد
گفتم به میزبان که مرا زله‌ای فرست		گفتا هنوز نقل به دربان نمی‌رسد
فتراک این سوار به تو کی رسد که خود

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

هرچه با من کنی روا باشد		برگ آزار تو کرا باشد
چون تو در عیش و خرمی باشی		گر نباشد رهی روا باشد
چند گویی که از بلا بگریز		که ره عشق پر بلا باشد
از بلای تو چون توان بگریخت		چون دلم بر تو مبتلا باشد
با بلا و غم تو عرض کنم		گر جهان سر به سر مرا باشد