شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

چه دستها، که ز دست غم تو بر سر نیست؟		چه دیدها؟ که ز نادیدنت به خون تر نیست؟
کدام پشت، که در عهد زلف چون رسنت		ز بس کشیدن بار بلا چو چنبر نیست؟
حکایتی که مرا از غم تو نقش دلست		اگر قیاس کنی در هزار دفتر نیست
هزار جامه‌ی پرهیز دوختیم و هنوز		نظر ز روی تو بر دوختن میسر نیست
ز شام تا به سحر، غیر از آن که سجده کنم		بر آستان تو هیچم نماز دیگر نیست
اگر تو روی بپیچی و گر ببندی در		به هیچ روی مرا بازگشت ازین در نیست
ز چهره پرده برافکن، که با رخ تو...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

هم خانه‌ایم، روی گرفتن حلال نیست		ناگفته پرسشی، که سخن را مجال نیست
گفتی: بسنده کن به خیالی ز وصل ما		ما را بغیر ازین سخنی در خیال نیست
گر ماه صورت تو ببیند، به صدق دل		خود معترف شود که: درو این کمال نیست
در پرده‌ای و بر همه کس پرده می‌دری		با هر کسی و با تو کسی را وصال نیست
مشکل در آن که: وصل تو ممکن نمیشود		ورنه به ممکنات رسیدن محال نیست
لالند عارفان تو از شرح چند و چون		از معرفت خبر نشد آنرا که لال نیست
پرسیده‌ای که: آنچه طلب میکنی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

گر سری در سر کار تو شود چندان نیست		با تو سختی به سری کار خردمندان نیست
گردن ما ز بسی دام برون جست و کنون		سر نهادیم به بند تو، که این بند آن نیست
ای دل، از میل به چاه زنخ او داری		به گنه کوش، که زیباتر ازین زندان نیست
شمس را دیدم و مثل قمرش نور نداشت		پسته را دیدم و همچون شکرش خندان نیست
سنگ جانی، که به سیمین تن او دل ندهد		بیش ازینش تو مخوان دل، که کم از سندان نیست
در جهان نوش لبی را نشناسم امروز		که غلام دهن او ز بن دندان نیست
محتسب را...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عاشقان صورت او را ز جان اندیشه نیست		بیدلانش را ز آشوب جهان اندیشه نیست
از قضای آسمانی خلق را بیمست و باز		آفتاب ار باز گشت از آسمان اندیشه نیست
پیش ازین ترسیدمی کز آب دامن‌تر شود		از گریبان چون گذشت آب، این زمان اندیشه نیست
ما ازین دریا، که کشتی در میانش برده‌ایم		گر به ساحل می‌رسیدیم، از میان اندیشه نیست
گر چه از رطل گران کار خرد گردد سبک		چون سبک روحی دهد رطل‌گران، اندیشه نیست
ای که گل چیدی و شفتالو گزیدی، رخنه جو		ما تفرج کرده‌ایم، از باغبان اندیشه...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

با من از شادی وصل تو اثر چیزی نیست		دل ریشست و تن زار و دگر چیزی نیست
دل من بردی و گویی که: ندانم که کجاست؟		از سر زلف سیاه تو به در چیزی نیست
سینه را ساخته بودم سپر تیر غمت		دل نهادم به جراحت، که سپر چیزی نیست
بدو چشمت که: مرابی‌تو به شبهای دراز		تا دم صبح بجز آه سحر چیزی نیست
گفته‌ای: درد ترا نیست نشانی پیدا		اشک چون سیم ببین، روی چو زر چیزی نیست
آبرویی نبود پیش تو من بعد مرا		که برین چهره بجز خون جگر چیزی نیست
دیگران را همه اسبابی و مالی...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

جنبیدن این پرده دل افروز گواهیست		کندر پس این پرده پر از عربده ماهیست
بر صورت این پرده بزرگان شده حیران		وین خرده ندانسته که: در پرده چه شاهیست؟
این پرده به تلبیس کجا دور توان کرد؟		هر موی برین پرده جهانی و سپاهیست
ای آنکه درین پرده شما راست مجالی		زان پرده به در هیچ میابید، که چاهیست
این پرده نشین چیست؟ که ما را غرض امروز		بر صورت بی‌صورت این پرده نگاهیست
ای کوه بلا بر دل عشاق نهاده		آن پرده برانداز، که صد پرده به کاهیست
مطرب، تو بدین پرده...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عشرت خلوت و دیدار عزیزان شاهیست		وین نداند، مگر آن دل که درو آگاهیست
آن شناسد که: چه بر یوسف مسکین آمد		از غم روی زلیخا؟ که چو یوسف چاهیست
دست کوته مکن از باده و باقی مگذار		چیزی از عشق، که در روز بقا کوتاهیست
دلم از هر دو جهان روی تو می‌خواهد و این		چون ببینی تو، هم از غایت نیکو خواهیست
تا تو آهو بره را سر به کمند آوردیم		پیش ما شیر فلک را هوس روباهیست
مطرب، امشب همه آوازه‌ی خرگاهی زن		اندرین خیمه، که معشوقه‌ی ما خرگاهیست
فتنه‌ی روی خود، ای...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

در خرابات عاشقان کوییست		وندرو خانه‌ی پریروییست
طوق‌داران چشم آن ماهند		هر کجا بسته طاق ابروییست
به نفس چون نسیم جان بخشد		هر کرا از نسیم او بوییست
ورقی باز کردم از سخنش		زیر هر توی آن سخن توییست
من ازو دور و او به من نزدیک		پرده اندر میان من و اوییست
سوی او راهبر ندانم شد		تا مرا رخ به سایه و موییست
اوحدی، با کسی مگوی دگر		نام آن بت، که نازکش خوییست

 

[.ARMIN]

گو: هر که در جهان به تماشا رویدو گشت		ما را بس این قدر که: به ما دوست بر گذشت
تا او ز نقش چهره‌ی خود پرده بر گرفت		ما نقش دیگران ز ورق کرده‌ایم گشت
وقتی ز خلق راز دل خود نهفتمی		اکنون نمی‌توان، که ز بام او فتاد تشت
انصاف داد عقل که: در بوستان حسن		دست زمانه بهتر ازین شاخ گل نکشت
با دوست هر کجا که نشینی تفرجست		خواهی میان گلشن و خواهی کنار دشت
روزی شنیدمی به تکلف حدیث خلق		عشق آمد، آن حدیث به یک باره در نوشت
آسان بود به سوی کسان رفتن،...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

دوش چون چشم او کمان برداشت		دلم از درد او فغان برداشت
حیرت او زبان من در بست		غیرتش بندم از زبان برداشت
بنشینم به ذکر او تا صبح		صبح چون ظلمت از جهان برداشت
مطرب آن نغمه‌ی سبک برزد		ساقی آن ساغر گران برداشت
می و مطرب چو در میان آمد		بت من پرده از میان برداشت
چون بدید این تن روان رفته		بنشست و قلم روان برداشت
از تنم رسم آن کمر برزد		وز دلم نسخه‌ی دهان برداشت
جان و جانان چو هر دو دوست شدند

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.