شعرکده ** غمکده **

[.ARMIN]

زلف ترا بدیدم و مشکم ز یاد رفت		هر کو به دام زلف تو اندر فتاد رفت
بر بوی باد زلف تو شب روز می‌کنم		دردا! کز اشتیاق تو عمرم به باد رفت
روزی اگر ز زلف تو بندی گشوده‌ام		بر من مگیر، کان به طریق گشاد رفت
گفتی که: بامداد مراد تو می‌دهم		زان روز می‌شمارم و صد بامداد رفت
دل را غم تو زهر جفا داد و نوش کرد		جان از کف تو شربت غم خورد و شاد رفت
ظلمی که از غم تو گذشتت بر سرم		رخ بازکن، که آن همه عدلست و داد رفت
گر اوحدی ز دست برفت ای، پسر، چه باک؟

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

زلف ترا بدیدم و مشکم ز یاد رفت		هر کو به دام زلف تو اندر فتاد رفت
بر بوی باد زلف تو شب روز می‌کنم		دردا! کز اشتیاق تو عمرم به باد رفت
روزی اگر ز زلف تو بندی گشوده‌ام		بر من مگیر، کان به طریق گشاد رفت
گفتی که: بامداد مراد تو می‌دهم		زان روز می‌شمارم و صد بامداد رفت
دل را غم تو زهر جفا داد و نوش کرد		جان از کف تو شربت غم خورد و شاد رفت
ظلمی که از غم تو گذشتت بر سرم		رخ بازکن، که آن همه عدلست و داد رفت
گر اوحدی ز دست برفت ای، پسر، چه باک؟

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

به وقت گل پی معشوق و باده باید رفت		سوار عیش تراند، پیاده باید رفت
چمن بسان بهشتی گشاده روی طرب		در آن بهشت به روی گشاده باید رفت
بهشت خوش نبود بی‌جمال نازک یار		یکی دو ره پی آن حورزاده باید رفت
ز سیب ساده بود شاخها به موسم گل		به بوی آن رخ چون سیب ساده باید رفت
چون سر برون نهی از شهر و روی در صحرا		بزرگ‌زادگی از سهر نهاده باید رفت
در آن زمان که به عزم طرب شوی بر پای		نشاط باده به سر در فتاده باید رفت
برای کاسه گرفتن سبو چو زد زانو

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

به وقت گل پی معشوق و باده باید رفت		سوار عیش تراند، پیاده باید رفت
چمن بسان بهشتی گشاده روی طرب		در آن بهشت به روی گشاده باید رفت
بهشت خوش نبود بی‌جمال نازک یار		یکی دو ره پی آن حورزاده باید رفت
ز سیب ساده بود شاخها به موسم گل		به بوی آن رخ چون سیب ساده باید رفت
چون سر برون نهی از شهر و روی در صحرا		بزرگ‌زادگی از سهر نهاده باید رفت
در آن زمان که به عزم طرب شوی بر پای		نشاط باده به سر در فتاده باید رفت
برای کاسه گرفتن سبو چو زد زانو

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

ترک من ترک من خسته‌دل زار گرفت		شد دگرگونه دگری یار گرفت
این که در کار بلای دل ما می‌کوشید		اثر قول حسودست که برکار گرفت
دل من آینه‌ی صورت او بود و ز غم		آه می‌کردم و آن آینه زنگار گرفت
نه عجب خرقه‌ی پرهیزم اگر پاره شود		بدرد دامن هر گل که درین خار گرفت
گر ز خاک در او میل سفر می‌نکنم		نبود بر من مسکین، که گرفتار گرفت
بوی این درد، که امسال به همسایه رسید		ز آتشی بود که در خرمن من پار گرفت
ای صبا، از چمن وصل نسیمی برسان		که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

چندان نظر تمام، که دل نقش او گرفت		از وی نظر بدوز چو دل را فرو گرفت
بیرون رو، ای خیال پراکنده، از دلم		از دیگری مگوی، که این خانه او گرفت
ای پیرخرقه،یک نفس این دلق سینه‌پوش		بر کن ز من، که آتش غم در کو گرفت
جانا، تو بر شکست دل ما مگیر عیب		چون سنگ می‌زنی، نبود بر سبو گرفت
گویی که ناقه ختنی را گره گشود		باد صبا، که از سر زلف تو برگرفت
سگ باشد ار به صحبت سلطان رضا دهد		آشفته‌ای که با سگ آن کوی خو گرفت
دل را ز اشتیاق تو،ای سرو ماهرخ

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

عمر به پایان رسید، راه به پایان نرفت		کانچه مرا گفته‌اند دل ز پی آن نرفت
تن چو تحاشی فزود کار که بتوان نکرد		دل چونه مرد تو بود راه که بتوان نرفت
دل همه پیمانه جست هیچ نیامد به هوش		تن همه پیمان شکست بر سر پیمان نرفت
دیو چو در مغز بود جستم و بیرن نشد		نقش چو بر سنگ بود شستم و آسان نرفت
روز مکافات و عرض جز ستم و جز جفا		خواجه چه گوید؟ چو این بنده به فرمان نرفت
نقد که گم کرده‌ایم از چه از آن فارغیم؟		خواجه که نقد آن اوست از سر تاوان نرفت
ره به...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

سری که دید؟ که در پای دلستانی رفت		دلی، که ترک تنی کرد و پیش جانی رفت؟
از آن زمان که تو باغ مراد بشکفتی		دگر کسی نشنیدم به بوستانی رفت
هزار نامه سیه شد به وصف صورت تو		هنوز در سخنش مختصر زیانی رفت
کلاه بخت جوان بر سر آن کسی دارد		که دست او چو کمر در چنین میانی رفت
حدیث بوسه رها کن، که در عقیدت من		دریغ نام تو باشد که بر زبانی رفت
مگر به سختی گور از بدن برون آید		وفا و مهر، که در مغز استخوانی رفت
بیا، که شیوه‌ی سر باختن به آن برسید

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

مرا حدیث غم یار من بباید گفت		گرم به ترک سر خویشتن بباید گفت
حکایتی که زن و مرد از آن همی ترسند		ضرورتست که با مرد و زن بباید گفت
دل شکسته‌ی من گم شد، این سخن روزی		بدان دو زلف شکن بر شکن بباید گفت
حدیث دوستی و قصه‌ی وفاداری		به من چه سود؟ به دلدار من به باید گفت
ز درد دوری او تا بکی کشم خواری؟		چو طاقتم به سر آمد سخن بباید گفت
نسیم صبح، اگر از یوسفم جدا گشتی		بما حکایت آن پیرهن بباید گفت
دوای درد دل اوحدی به دست کنم		گرم...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[.ARMIN]

شبی به ترک سر خویشتن بخواهم گفت		حکایت تو به مرد و به زن بخواهم گفت
حدیث چهره و قد و رخ تو سر تاسر		به پیش سوسن و سرو و سمن بخواهم گفت
ز چین زلف تو رمزی چو نافه سربسته		درین دو روز به مشک ختن بخواهم گفت
حکایت زقن و زلف و عارضت، یعنی		حدیث یوسف و جاه و رسن بخواهم گفت
به جان رسید درین پیرهن تنم بی‌تو		به ترک صحبت این پیرهن بخواهم گفت
رقیب قصه‌ی دردم که گفت می‌گویم		رها مکن که بگوید، که من بخواهم گفت
جنایتی که تو بر جان اوحدی کردی

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.