شعرکده غمکده

.ARMIN · 25/2/20

مگر پیر سجاده حال نداشت؟		کزین خلق و کثرت ملالی نداشت؟
ازین دام نام و ازین چاه جاه		به بالا نیامد، که بالی نداشت
به آخر بداند خداوند لاف		که: در سر بغیر از خیالی نداشت
چه گویی که: صوفی نخوردست می؟		که از بیم مردم مجالی نداشت
خوشا! وقت آزاده‌ی فارغی		که با کس جواب و سالی نداشت
شکم بنده حال دهن بستگان		چه داند؟ چو این روزه سالی نداشت
ز درد جدایی چه نالد کسی؟		که با نازنینی وصالی نداشت
کمال خود آن کو ز...

.ARMIN · 25/2/20

نگر: مگرد گر آن سر و سیم بر بگذشت؟		که: آب دیده‌ی نظارگان ز سر بگذشت
ز من چو زان رخ همچون قمر نشان پرسید		رسید بر فلکم آه و از قمر بگذشت
تو بخت بین که: نخفتم شبی جزین ساعت		که خفته بودم و دولت ز پیش در بگذشت
کدام پرده بماند درست و پوشیده؟		بدین طریق که آن ترک پرده در بگذشت
دگر به پند پدر گوش برنکرد کسی		که از مقابل او روی آن پسر بگذشت
مسافری، که به شهر آمد و بدید او را		ندیده‌ایم کز آن آستان در بگذشت
چو دید آن سر زلف دراز در کمرش

...

.ARMIN · 25/2/20

تا لعل باده رنگ تو شکرفروش گشت		باور مکن که: هیچ دلی گرد هوش گشت
برخاستی که: زهر جدایی دهی بما		بنشین، که آن به یاد تو خوردیم و نوش گشت
دل خود تمام سوخته شد، جان خسته بود		او نیز هم به آتش دل نیم جوش گشت
دیشب در اشتیاق تو، ای آفتاب رخ		از غلغلم رواق فلک پر خروش گشت
از آب دیده راز دلم خواست فاش شد		شب تیره بود، ظلمت او پرده پوش گشت
در آرزوی آنکه حدیث تو بشنود		چشمی، که بی‌تو گریه همی کرد، گوش گشت
گر اوحدی به هوش نیاید، عجب مدار

...

.ARMIN · 25/2/20

ای حلقه کرده دلها در حلقهای گوشت		چون موی گشته خلقی ز آن موی تا به دوشت
بر سر زند چلیپا از زلف پای بندت		دم در کشد مسیحا از شکر خموشت
بگدازد از خجالت، حال، نبات مصری		چون پسته گر بخندد لعل شکر فروشت
جان هزار بیدل در لعل آبدارت		خون هزار عاشق در جزع فتنه کوشت
دلهای عاشقان را در حلقه‌ی لب تو		نیکو مفرحی شد ترکیب لعل نوشت
با عشقت اوحدی را دیدم حکایتی خوش		لیکن حکایت او خود کی رسد به گوشت؟
فریاد دردناکش از سوز سینه می‌دان		تا...

.ARMIN · 25/2/20

دیگر آن حلقه و آن دانه‌ی در در گوشت		که ببیند، که نبخشد دل و دین و هوشت؟
پای بر گردن گردون نهم از روی شرف		گر چو زلف تو شبی سر بنهم بر دوشت
طوطی چرب زبان، با همه شیرین سخنی		دم نیارد که زند پیش لب خاموشت
شهر پر شور شد از پسته‌ی شکر پاشت		دهر پر فتنه شد از سنبل نسرین پوشت
ای بسا! نیش کزان غمزه فروشد به دلم		خود به کامی نرسید از دهن چون نوشت
دارم اندیشه که: یک بوسه بخواهم ز لبت		باز می‌ترسم از آن خوی ملامت کوشت
سخن اوحدی، از خود همه...

.ARMIN · 25/2/20

در فراق تو مرا هیچ نه خوردست و نه خفت		تا تو بازآیی از آنجا که نمی‌یارم گفت
هیچ محتاج گرو نیست، که دل خواهد برد		خم ابروی تو، گر طاق برآید، یا جفت
گر تو خواهی که بدانی: به چه روزیم از تو		روزگاری به شب مات نمی‌باید خفت
ز تمنای تو برخار جفا می‌خفتیم		تا چه گل بود که از هجر تو ما را بشکفت؟
در چنین روز بلا صبر بخواهیم نمود		با چنین اشک روان راز چه دانیم نهفت؟
هر که بر خاک رهت آب رخی دارد چشم		زان درش خاک به رخسار همی باید رفت
اوحدی تا که به...

.ARMIN · 25/2/20

تا بر دوست بار نتوان یافت		دل بر ما قرار نتوان یافت
تا نیاید نگار ما در کار		کار ما چون نگار نتوان یافت
بی‌دهان و لب چو شکر او		عاشقان را شکار نتوان یافت
گر بپرسیدنم نهد گامی		جز دل و جان نثار نتوان یافت
به جز اندر دهان و جز لب او		زندگانی دوبار نتوان یافت
در جهان از شمار شوخی او		تا به روز شمار نتوان یافت
بر وفا دل منه، که خوبان را		به وفا استوار نتوان یافت
اوحدی، کار عشق کن، که به نقد

...

.ARMIN · 25/2/20

آن ستمگر، که وفای منش از یاد برفت		آتش اندر من مسکین زد و چون باد برفت
او به بغداد روان گشت و مرا در پی او		آب چشمست که چون دجله‌ی بغداد برفت
گر چه می‌گفت که: از بند شما آزادم		هم‌چنان بنده‌ی آنیم، که آزاد برفت
او چو برخاست غم خود به نیابت بنشاند		تا نگویی که: سپهر از بر بیداد برفت
از من خسته به شیرین که رساند خبری؟		کز فراق تو چها بر سر فرهاد برفت!
پیش ازین در دل من هر هوسی بگذشتی		دل بدو دادم و دانم همه از یاد برفت
اوحدی، از غم او ناله...

.ARMIN · 25/2/20

چه شد آن سرو سهی؟ کز لب این بام برفت		که به یک دیدن او از دلم آرام برفت
چه سخن کرد به چشم و چه شکر گفت ز لب؟		که رواج شکر و قیمت بادام برفت
به دلش بر بنهادیم و به جان پرسیدیم		تا نگویی تو که: بی پرسش و اکرام برفت
جام در دست گرفتیم به یاد دهنش		می به شرم لب او چون عرق از جام برفت
نتوانم شدن از سایه‌ی دیوارش دور		که توانم ز تن و قوتم از کام برفت
ای صبا، از دهن او خبری بارسان		که به امید تو ما را همه ایام برفت
دوست در ولوله‌ی آن که: چو قاصد...

.ARMIN · 25/2/20

دلم بر آتش هجران کباب کرد و برفت		تنم به درد جدایی خراب کرد و برفت
مرا به وصل خود آهسته وعده‌ای می‌داد		ولی چه سود؟ که ناگه شتاب کرد و برفت
بتی که دامن وصلش به چنگم آمده بود		ز هجر ناله‌ی من چون رباب کرد و برفت
دو چشم او چه خطاها که داشت اندر سر!		چو دید قامتش آنرا صواب کرد و برفت
در آرزوی نگاری گداختم چو نبات		که شکرش نمکم بر کباب کرد و برفت
در آب و آتشم از هجر آنکه بی‌رخ خویش		دلم پر آتش و چشمم پر آب کرد و برفت
چو اوحدی ز رخش بوسه خواستم...

شعرکده غمکده

گزینه‌های بیشتر

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

.ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده ** غمکده **

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

امضا : .ARMIN

شعرکده غمکده