شعرکده غمکده

.ARMIN · 3/3/20

ز شرم روی توست رخ ماه زیر آب
ماهی تنی و می‌کنی از اشک من گریز		نه ماهیان کنند وطن گاه زیر آب
نی نی توراست عذر که مشک و میی بهم		نی مشک و می شود آنگاه زیر آب
تخم وفاست دانه‌ی دل چون به دست توس		خواهی به زیر خاک بنه خواه زیر آب
در اشک گرم غرقم و آنگاه سوخته		کس دید غرق سوخته به نگاه زیر آب
دریا کشم ز چاه غمت گر برآرم آه		سوزد نهنگ را طپش آه زیر اب
همسایگان ز تف دلم برکنند شمع		چون شد چراغ روز شبانگاه زیر آب

...

.ARMIN · 3/3/20

.ARMIN · 3/3/20

انصاف در جبلت عالم نیامده است		راحت نصیب گوهر آدم نیامده است
از مادر زمانه نزاده است هیچکس		کوهم ز دهر نامزد غم نیامده است
از موج غم نجات کسی راست کو هنوز		بر شط کون و فرضه‌ی عالم نیامده است
از ساغر زمانه که نوشید شربتی		کان نوش جانگزای‌تر از سم نیامده است
گیتی تو را ز حادثه ایمن کجا کند؟		کورا ز حادثات امان هم نیامده است
دزدی است چرخ نقب‌زن اندر سرای عمر		آری به ه*رز قامت او خم نیامده است
آسودگی مجوی که کس را به زیر چرخ

...

.ARMIN · 3/3/20

پای گریز نیست که گردون کمان‌کش است		جای فزاع نیست که گیتی مشوش است
ماویز در فلک که نه بس چرب مشرب است		برخیز از جهان که نه بس خوب مفرش است
چون مار ارقم است جهان گاه آزمون		کاندر درون کشنده و بیرون منقش است
با خویشتن بساز و ز کس مردمی مجوی		کان کو فرشته بود کنون اهرمن‌وش است
با هر که انس گیری از او سوخته شوی		بنگر که انس چیست مصحف ز آتش است
عالم نگشت و ما و تو گردنده‌ایک از آنک		گردون هنوز هفت و جهت همچنان شش است
در بند دور چرخ هم ارکان، هم...

.ARMIN · 3/3/20

تا جهان است از جهان اهل وفائی برنخاست		نیک عهدی برنیامد، آشنائی برنخاست
گوئی اندر کشور ما بر نمی‌خیزد وفا		یا خود اندر هفت کشور هیچ جائی برنخاست
خون به خون می‌شوی کز راحت نشانی مانده نیست		خود به خود می ساز کز همدم وفائی برنخاست
از مزاج اهل عالم مردمی کم جوی از آنک		هرگز از کاشانه‌ی کرکس همائی برنخاست
باورم کن کز نخستین تخم آدم تاکنون		از زمین مردمی مردم گیائی برنخاست
وحشتی داری برو با وحش صحرا انس گیر		کز میان انس و جان وحشت زدائی برنخاست

...

.ARMIN · 3/3/20

.ARMIN · 3/3/20

کار گیتی را نوائی مانده نیست		روز راحت را بقایی مانده نیست
زان بهار عافیت کایام داشت		یادگار اکنون گیایی مانده نیست
وحشتی دارم تمام از هرکه هست		روشنم شد کشنایی مانده نیست
دل ازین و آن گریزان می‌شود		زانکه داند با وفایی مانده نیست
زنگ انده گوهر عمرم بخورد		چون کنم کانده زدایی مانده نیست
کوه آهن شد غمم وز بخت من		در جهان آهن ربایی مانده نیست
با عنا می‌ساز خاقانی از آنک		خوش دلی امروز جایی مانده نیست

.ARMIN · 3/3/20

.ARMIN · 3/3/20

آگه نه‌ای که بر دلم از غم چه درد خاست		محنت دواسبه آمد و از سینه گرد خاست
بر سینه داغ واقعه نقش‌الحجر بماند		وز دل برای نقش حجر لاجورد خاست
جان شد سیاه چون دل شمع از تف جگر		پس همچو شمع از مژه خوناب زرد خاست
هم سنگ خویش گریه‌ی خون راندم از فراق		تا سنگ را ز گریه‌ی من دل به درد خاست
در کار عشق دیده مرا پایمرد بود		هر دردسر که دیدم ازین پایمرد خاست
دل یاد کرد یار فراموش کی کند		در خون نشستن من ازین یاکرد خاست
دل تشنه‌ی مرادم و سیر آمده ز...

.ARMIN · 3/3/20

در این عهد از وفا بوئی نمانده است		به عالم آشنارویی نمانده است
جهان دست جفا بگشاد آوخ		وفا را زور بازویی نمانده است
چه آتش سوخت بستان وفا را		که از خشک و ترش بویی نمانده است
فلک جائی به موی آویخت جانم		کز آنجا تا اجل مویی نمانده است
به که نالم که اندر نسل آدم		بدیدم آدمی خویی نمانده است
نظر بردار خاقانی ز دونان		جگر میخور که دلجویی نمانده است

شعرکده ** غمکده **