| گرنه عشق او قضای آسمانستی مرا | از بلای عشق او روزی امانستی مرا | |
| گر مرا روزی ز وصلش بر زمین پای آمدی | کی همه شب دست از او بر آسمانستی مرا | |
| گرنه زلف پرده سوز او گشادی راز من | زیر این پرده که هستم کس چه دانستی مرا | |
| بر یقینم کز فراق او به جان ایمن نیم | وین نبودی گر به وصل او گمانستی مرا | |
| آفت جان است و آنگه در میان جان مقیم | گرنه در جان اوستی کی باک جانستی مرا | |
| مرقد خاقانی از فرقد نهادی بخت من | گر به کوی او محل پاسبانستی مرا |
| اری فی‌النوم ما طالت نواها | زمانا طاب عیشی فی هواها | |
| به جامی کز می وصلش چشیدم | همی دارد خمارم در بلاها | |
| عرانی السحر ویحک ما عرانی | رعاها الصبر ویلی ما رعاها | |
| به بوسه مهر نوش او شکستم | شکست اندر دلم نیش جفاها | |
| بدت من حبها فی القلب نار | کان صلی جهتم من لظاها | |
| خطا کردم که دادم دل به دستش | پشیمان باد عقلم زین خطاها |
| جام می تا خط بغداد ده ای یار مرا | باز هم در خط بغداد فکن بار مرا | |
| باجگه دیدم و طیار ز آراستگی | عیش چون باج شد و کار چو طیار مرا | |
| رخت کاول ز در مصطبه برداشتیم | هم بدان منزل برداشت فرود آر مرا | |
| سفر کعبه به صد جهد برآوردم و رفت | سفر کوی مغان است دگر بار مرا | |
| پیش من لاف ز شونیزیه شونیز مزن | دست من گیر و به خاتونیه بسپار مرا | |
| گوئیم حج تو هفتاد و دو حج بود امسال | این چنین تحفه مکن تعبیه در بار مرا | |
| گوئیم کعبه ز بالای سرت کرد طواف | این... |
| درد زده است جان من میوه‌ی جان من کجا | درد مرا نشانه کرد درد نشان من کجا | |
| دوش ز چشم مردمان اشک به وام خواستم | این همه اشک عاریه است اشک روان من کجا | |
| او ز من خراب دل کرد چو گنج پی نهان | من که خرابه اندرم گنج نهان من کجا | |
| یار ز من گسست و من بهر موافقت کنون | بند روان گسسته‌ام انس روان من کجا | |
| گه گهی آن شکرفشان سرکه فشان ز لب شدی | گرم جگر شدم ز تب سرکه‌فشان من کجا | |
| روز به روز بر فلک بخشش عافیت بود | آن همه را رسیده بخش ای فلک آن من کجا | |
| ناله‌ی خاقانی... |
| سر به عدم درنه و یاران طلب | بوی وفا خواهی ازیشان طلب | |
| بر سر عالم شو و هم جنس جوی | در تک دریا رو و مرجان طلب | |
| مرکز خاکی نبود جای تو | مرتبه‌ی گنبد گردان طلب | |
| مائده‌ی جان چو نهی در میان | جان به میانجی نه و مهمان طلب | |
| روی زمین خیل شیاطین گرفت | شمع برافروز و سلیمان طلب | |
| ای دل خاقانی مجروح خیز | اهل به دست آور و درمان طلب | |
| زهر سفر نوش کن اول چو خضر | پس برو و چشمه‌ی حیوان طلب | |
| خطه‌ی شروان نشود خیروان |
| گر مدعی نه‌ای غم جانان به جان طلب | جان چون به شهر عشق رسد نورهان طلب | |
| خون خرد بریز و دیت بر عدم نویس | برگ هوا بساز و نثار از روان طلب | |
| دی یاسجی ز ترکش جانانت گم شده است | دل و اشکاف و یاسح او در میان طلب | |
| گر نیست گشتی از خود و با تو توئی نماند | از نیستی در آینه‌ی دل نشان طلب | |
| تا از طلب به یافت رسی سالهاست راه | بس کن حدیث یافت طلب را به جان طلب | |
| خاقانیا پیاده شو از جان که دل توراست | بر دل سوار گرد و فلک در عنان طلب | |
| اقطاع این سوار ورای خرد شناس |
| م**س.ت تمام آمده است بر در من نیم شب | آن بت خورشید روی و آن مه یاقوت لب | |
| کوفت به آواز نرم حلقه‌ی در کای غلام | گفتم کاین وقت کیست بر در ما ای عجب | |
| گفت منم آشنا گرچه نخواهی صداع | گفت منم میهمان گرچه نکردی طلب | |
| او چو در آمد ز در بانگ برآمد ز من | کانیت شکاری شگرف وینت شبی بوالعجب | |
| کردم برجان رقم شکر شب و مدح می | کامدن دوست را بود ز هر دو سبب | |
| گرنه شبستی رخش کی شودی بی‌نقاب | ورنه میستی سرش کی شودی پر شغب | |
| گفتم اگرچه مرا توبه درست است لیک |
| به یکی نامه‌ی خودم دریاب | به دو انگشت کاغذم دریاب | |
| به فراقی که سوزدم کشتی | به پیامی که سازدم دریاب | |
| درد من بر طبیب عرض مکن | تو مسیح منی خودم دریاب | |
| کارم از دست شد ز دست فراق | دست در دامنت زدم دریاب | |
| من از خیره‌کش فراق هنوز | دیت وصل نستدم دریاب | |
| الله الله که از عذاب سفر | به علی‌الله درآمدم دریاب | |
| دردمندم ز نقل خانه‌ی آب | به گلاب و طبرزدم دریاب | |
| من که در یک دو نه سه چار یکی | بسته‌ی ششدر آمدم... |
| ترک خواهش کن و با راحت و آرام بخسب | خاطر آسوده ازین گردش ایام بخسب | |
| به ریا خواب چو زاهد نبود بیداری | چند جامی بکش از باده‌ی گلفام بخسب | |
| در هوای چمن ای مرغ گرفتار منال | شب دراز است دمی در قفس و دام بخسب | |
| گر به خورشید رخی گرم شود آغوشی | تا دم صبح قیامت ز سر شام بخسب | |
| بالش از خم کن و بستر بکن از لای ش*ر..اب | بگذر از ننگ مبرا بشو از نام بخسب | |
| همچو محمل برو آفات به غفلت بگذار | در جهان بی‌خبر از کف وز اسلام بخسب | |
| نغمه‌ی من بشنو باده بکش م**س.ت بشو |
