همگانی "به صرف یک فنجان شعر"

[chekav:)]

خوشا آن دل! که دلدارش تو گردی
خوشا جانی! که جانانش تو باشی

عراقی

 

[قاصدکــ]

بیا بِـنِـشین اینجا، بر روی چـهارپـایه
من رسم کنم صدبار این روی بی‌آلایش
از حقه‌ی حرفهایت، فیروزه و دُر ریزد
آخ من بروم قربانْ این معجزه‌ی گویش
|م.س.علیپور|

 

[قاصدکــ]

چشمم به تو می‌افتد در گوشه‌ی یک‌ کافه
از لرزش فنجانم تشویش نمایان است
|م.س.علیپور|

 

[شرور]

جفا کردی عزیزم جفا کردی
رفتی و به حال خودم رها کردی
ندیدی بعد رفتنت بریدم من
ببین با این دلم تو چه ها کردی​

زین العابدین

 

[قاصدکــ]

نگاهت شعله زد، آتش گرفتم در خودم
شبی که حلقه شد دستم به دور گردنت
|علی صادقی|

 

[قاصدکــ]

بتی از جنس آتش در خیالاتم تراشیدم
بتی نورانی و سرکش که خود میگفت: خورشیدم

ولی از جنس انسان بود و در چشمان زیبایش
خدا را با تمام هیبتش در سجده میدیدم

بت از جنس زنی شاعر،زنی زیبا و کامل بود
چنان زیبا که او را من فقط با ماه سنجیدم

زن عاشق شد، به شکل گل درآمد در بهاری نو
و من باران شدم بر خاک پایش سخت باریدم

برای اینکه تنها سهم من باشد، شبیه باد
ندانسته گلم را کشتم و از ریشه‌اش چیدم

گل از من دل برید و آسمان شد، آسمانی دور
من از آن لحظه تنها آسمان‌هارا پرستیدم
|علی صادقی|

 

[قاصدکــ]

چیزی از عشق بلاخیز نمی‌دانستم
هیچ از این دشمن خونریز نمی‌دانستم
‌
در سرم بود که دوری کنم از آتش عشق
چه کنم؟ شیوۀ پرهیز نمی‌دانستم
‌
گفتم ای دوست، تو هم گاه به یادم بودی؟
گفت من نام تو را نیز نمی‌دانستم
‌
بغض را خندۀ مصنوعی من پنهان کرد
گریه را مصلحت‌آمیز نمی‌دانستم
‌
عشق اگر پنجره‌ای باز نمی کرد به دوست
مرگ را اینهمه ناچیز نمی‌دانستم
|سجاد سامانی|

 

[قاصدکــ]

پر از شور و شعف با سر به سویت می‌دوم چون رود
تو دریا باش تا خود را به آغوش تو بسپارم
|فاضل نظری|

 

[فاطمه شکیبا]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم

گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند
بحمد الله و المنه بتی لشکرشکن دارم

سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم...

|حافظ|

 

[قاصدکــ]

با تو هم‌صحبت شدم در کافه‌ای
چای داغ تازه‌دم از یاد رفت...
|علی صادقی|