شاعر‌پارسی اشعار مرضیه رحیمی

[ASaLi_Nh8ay]

دایم در تنم جان داشتم


یاد آن روزی که دائم درتنم جان داشتم
در حریم سینه ام قلبی غزلخوان داشتم

عشق دشت باشکوه پونه وبابونه بود
در میان دشت گلهای فراوان داشتم

عطر یاس و نرگس و سوسن درون خانه ام
در کنار پنجره آهنگ باران داشتم

رد پای شادمانی بود روی چهره ام
گنج خوشبختی درون خانه پنهان داشتم

یوسفی بودم که از لطف خدای مهربان
آرزومندی درون شهر کنعان داشتم

برتنم تنپوش عشق و درسرم شوق وصال
کفر زندان بود و من در سینه ایمان داشتم

سرد وگرم روزگاران هم حریف من نبود
بر سرم تا سایه بان مهر جانان داشتم

دست بی رحم خزان برشاخسارم حمله کرد
یاد باد آن روزگاری که گلستان داشتم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

درباطنمان آدم برفی هستیم


دنبال کلام و بحث و حرفی هستیم
در محضر دریا پی برفی هستیم
در ظاهر اگرچه آدمیم ،اما حیف
در باطنمان «آدم برفی» هستیم ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

درد دل


چراغ عشق من در سینه خاموش
ندارم جز غم هجرش در آغوش
پس از مرگم اگر اورا ببینم
به او گویم نشد داغت فراموش ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

درد دل


بی هم نفسی شکست و بیمارم کرد
این غربت دیرینه دل آزارم کرد
گلگون رخم از منت خون خوردن دل
وقتی که به جرم عشق انکارم کرد ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دردام توام


بی زحمت دام و دانه در دام توام
صیدتوام و رام توام خام توام
هرچند که بال و پرعشقم زخمیست
من با پرلنگان به سر بام توام​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دردانه ی کربلا


درفصل بهار لاله بودی
درچشم پدر سُلاله بودی
آندم که خزان به گلشنت زد
افسوس فقط،سه ساله بودی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دروغ آینه


عمریست که از فروغ گفتند همه
از فلسفه ی نبوغ گفتند همه
بعد از طی قرنها بشر میفهمد
که آینه ها دروغ گفتند همه ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

درپوستین برّه


در پوست چنان بره ولی گرگ نشست
نوشاند دلم بر لبش جام الست
هرچند جنون جان نثارش کردم
افسوس نمک خورد ونمکدان بشکست ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دریای کرامت


دریای کرامتی ، چراغ راهی
از آخر و از عاقبتم آگاهی
یک قطره ی جام معرفت از تو بس است
روشن کند هر راه درست از چاهی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

دریغ​

دل را ببری دریغ سنگی نخوری
ازپنجه خونین شده چنگی نخوری
رازیست میان شب و تاریکی و آه
در خواب بمانی آذرنگی نخوری ​