شاعر‌پارسی اشعار مرضیه رحیمی

[ASaLi_Nh8ay]

سراب و دنیا


دنیاکه به جز نبود ، یک عمر نبود
جز قُله ی بی صعود، یک عمر نبود
او نقش سراب بود وانسان تشنه
آنگونه که می نمود یک عمر نبود ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

سرسبزیِ زرد


بی بال جهانِ هر پرنده درد است
ققنوس بدون عشق جانش سرداست
در فصل بهار دل که غمگین باشد
سرسبزی روزگار رنگش زرد است ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

سوغات پاییز


پاییز برای من زمستان آورد
تاراجُ برفُ بهمنُ سقفی سرد
بربوم دلم رنگ شب پاشیده
ابریست هوای این دل ورویم زرد​

 

[ASaLi_Nh8ay]

سکوت وصبر


خندیده ام و درون دل پرآهم
درظلمت و غم، نورِتو را میخواهم
هرچندزبان و دست دل را بستند
از عاقبت صبر و سکوت آگاهم ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

شک دارم


لب تشنه شدم ، سراب را فهمیدم
عاشق شدم اضطراب را فهمیدم
دیگر به تمام چهره ها شک کردم
تا فلسفه ی نقاب را فهمیدم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

شکنجه ی عقربه ها


اشعار نگفته ی مرا از برکن
گل کرده غم دلم بیا پرپر کن
این عقربه ها به قلب من می کوبند
خون است دلم بدون تو باور کن ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

شیرینی اسارت


دوباره اشک من شد رود ، برگرد
دلم تنگ است و درد آلود ، برگرد
چه شیرین است در چنگ تو بودن
عقاب تیز چنگم زود ، برگرد ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

صحرای دل


چون ابر به صحرای دلم باریدی
ازشادی قلبت به غمم پاشیدی
حاتم صفتی، خانه مهرت باز است
باعشق دلت را به دلم بخشیدی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عدل بی نشان


انگار که جنس قلبها از سنگ است
عمریست که بوم عاطفه بی رنگ است
از حبّ علی نشانه ای دیگر نیست
آغوش زمین برای عدلش تنگ است ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

عشق مانند جنینی در درون مادراست


عشق مانند جنینی در درون مادر است
جان مادر چون صدف، آرامگاه وبستراست

زندگی در باور احساس می گنجد به عشق
شادمان راهی شوی وقتیکه چشمی بر در است

تا که تنها می شوی فصلت زمستان می شود
مرگ از چشم انتظاری صدبرابر بهتراست

سالها دنبال آیین وفا بودم ولی کم یافتم
هرکسی از مهر آیینی ندارد کافراست

با تمام بی وفایی های شیرین، کوهکن
عاشقی ها کرده و نامش درون دفتراست

موی او چون برف گشت و چشم اوابربهار
آنکه در پای عزیز ش می نشیند، دلبراست

مهر مادر تا جهان بر پاست باشد شاد باش
هرکه دارد مهربانی تاج خسرو بر سراست

اعتباری نیست دنیا را سفر وقتی رسد
میکند ویران ، دلت را این سفر ویرانگراست​