شاعر‌پارسی اشعار مرضیه رحیمی

[ASaLi_Nh8ay]

تسکین شبانه


شب آمده تا کوچه غم سرنزنید
دور و ور بیچاره دلم پر نزنید
تنهاست سکوت شب تسکین دلم
گر آمده اید به پشت در،درنزنید​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تقدیر


شیرین بنویس چرخ، تقدیرم را
بر بوم سپید عشق تصویرم را
دنبال کلید قلب خود میگردم
تا شرح دهم تمام تفسیرم را​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تلخی و‌ گلایه


تلخ است به چشم باغ کودش باشی
از آتش پر زبانه دودش باشی
در چشم کسی که بهترین یار تو هست
باقی همه دریا و تو رودش باشی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تلفیق سه گانه


نوروز و ظهور ،یا ابا عبدلله
از شهر مدینه تا اباعبدلله
تلفیق سه گانه ی قشنگی بشود
مهدی(عج) و بهار،با اباعبدلله ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تندیس درون


عاشق شو و کفش آهنین برپا کن
هرلحظه وجود عقل را حاشا کن
با سر برو تا به کوره ی آتش عشق
خالص که شدی عیارخود پیدا کن ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تکلیف دل


ای کاش شبیه روح در تن بودی
تکلیف دلم بودی و روشن بودی
مانند غم نبودنت پیوسته
هر لحظه درون سینه با من بودی ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

تیمم


حیف است بهشت را به گندم بدهیم
آرامش دل را به تلاطم بدهیم
وقتی که کنار ساحل و دریاییم
نادانیم اگر دست به تیمم بدهیم​

 

[ASaLi_Nh8ay]

جامانده


ازقافله عشق اگرجاماندم
بوران زده بود،میان سرما ماندم
هرچند که دریای دل دلم طوفانیست
من منتظر قایق فردا ماندم ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

جراحت


غرور قلبمو در هم شکستم
به پای درد پنهونم نشستم
سکوت من نبوده از رضایت
از عمق فاجعه لبهامو بستم

هجومِ سیل ِبی رحم مصیبت
اومد تا توی دام غم بیفتم
جوونیمو به ویرونی کشیده
ولی با پای خسته پیش رفتم

کنار خنده های ظاهراً شاد
نفهمیدن که لبخندام حبابه
مثل یه ماهی مرده تو رودم
تموم حرکتم بسته به آب

شده تسکین من شب با سکوتش
چقد محتاج این آرامشم من
کنار ساحل تنهایی محض
سراپا غرق موج خواهشم من


اگه خواستین سراغ من بیاین
واسه ام سوغات آرامش بیارین
ندارم طاقت حرف و کلامی
نمک بر زخم ناسورم نپاشین ​

 

[ASaLi_Nh8ay]

حجم سرریز گلایه


آن کس که میشد جان من از عطر او سرمست
چشمان خود را روی زخم چاک چاکم بست

روز مبادا تکیه گاه و چتر اوبودم
عمری نمک خورد و نمکدان را شکست آن پست

در باورم هرگز نمی گنجد چرا آخر
پشت سرم با دشمنانم گشته او همدست

از حیله بازیهای او ازبس که رنجیدم
زخم عمیق حقه هایش روی قلبم هست

سیلاب خون از چشم من وقتی که می بارید
او بی تفاوت از کناراشک من می رفت

دارم سوالی از خدای خود در این دنیا
آیا برای آه جانسوزم قراری هست؟​