شاعر‌پارسی اشعار خاقانی

[Hilary]

بشنو ای پیر پند خاقانی​

خاک توست این جوان علم طلب​

جان علم است فقر و علم تن است​

علم جان جوی و جان علم طلب​

 

[Hilary]

سیزده جنس نهاده است نبی​

که همه مسخ شدند و همه هست​

ز آن یکی خرس که بد خنثی طبع​

دیگری پیل که شد فسق پرست​

من خری دیدم کو مسخ نبود​

خوک شد چون ز خری کردن جست​

بود اول خر و آخر شد خوک​

چون به بنگاه خسان دل دربست​

سفله‌ای بود سفیهی شد دون​

پشه‌ای آمد و شد پیلی م**س.ت​

بتر خلق...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

چون ز یاران رفته یاد آرم​

آه و واحسرتا علی من مات​

چون ز عمر گذشته یاد آرم​

آه و واغصتا علی مافات​

 

[Hilary]

خوش سواری است عمر خاقانی​

صیدگه دهر و بارگیر اوقات​

پیش کان زین خود ز پشت حیات​

بفکند نفل صید نعل کن حسنات​

 

[Hilary]

زندگانی چو مال میراث است​

که نبینی بقاش جز به زکات​

پس ز طاعت بده زکاتش از آنک​

به زکات است مال را برکات​

​

 

[Hilary]

​

کو آنکه نقد او به ترازوی هفت چرخ​

شش دانگ بود راست بهر کفه‌ای که سخت​

در بیع گاه دهر به بادی بداد عمر​

در قمرهٔ زمانه به خاکی بباخت بخت​

جوزا گریست خون که عطارد ببست نطق​

عنقا بریخت پر که سلیمان گذاشت تخت​

زین غبن چتر روز چرا نیست ریز ریز​

زین غم عمود صبح چرا نیست لخت لخت​

...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

دروغ است آنکه گوید این که در سنگ​

فروغ خور عقیق اندر یمن ساخت​

دل او هست سنگین پس چه معنی​

که عشق او عقیق از اشک من ساخت​

من از دل آزمائی دست شستم​

که او در زلف آن دلبر وطن ساخت​

به کرم پیله می‌ماند دل من​

که خود را هم به فعل خود کفن ساخت​

کنون دل انده دل...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

دوش آن زمان که چشمهٔ زراب آسمان​

سیماب‌وار زین سوی چاه زمین گریخت​

مه را گرفته دیدم گفتم ز تیغ میر​

جرم فلک پس سپر آهنین گریخت​

لرزان ستارگان ز حسام حسام دین​

چون سگ گزیده‌ای که ز ماء معین گریخت​

سیمرغ دولت از فزع دیو گوهران​

در گوهر حسام سلیمان نگین گریخت​

حرزی است کز قلادهٔ اهریمن خبیث​

بگسست و در حمایل روح المین...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[Hilary]

​

دوست دشمن گشت و دشمن دوست شد خاقانیا​

آن زمان کاقبال بی‌ادبار بینی بر درت​

تا تو دولت داری آن کت دوست‌تر دشمن‌تر است​

ز آن که نتواند که بیند شاهد خود در برت​

پس چو دولت روی برتابد تو را از هر که هست​

دوست تر گشت آنکه بود از ابتدا دشمن ترت​

دشمن معشوق خود را دوست دارد هر کسی​

این قیاس از خویشتن کن گر نیاید باورت​

دوست از نزدیکی دولت شد اول دشمنت​

دشمن از دوری دولت شد به آخر غم خورت​

 

[Hilary]

گفتم ای دل بهر دربان جلال​

نعل اسب از تاج دانائی فرست​

دل جوابم داد کز نعل پی‌اش​

تاج هفت اجرام بالائی فرست​

نکتهٔ او دانه و ارواح است مرغ​

دانه زی مرغان صحرائی فرست​

این دو طفل هندو از بام دماغ​

بر در صدرش به مولائی فرست​

یا ز...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.