متون و دلنوشته‌ها ۩فَلسَــفــانِـہ اَز دِلــ۩

[Mélomanie]

شازده کوچولو از گل سرخ پرسید آدما کجایند؟!
گل گفت:
باد اینور و آنورشان می برد.
این بی ریشگی حسابی اسباب درد سرشان شده...​

 

[Mélomanie]

دیگران برای خوابیدن قصه می گویند
ما قصه خود را می گوییم که دیگران بیدار شوند!​

 

[Mélomanie]

این همه از تاریکی بد نگویید
شما که فروش چراغتان به لطف همین تاریکی‌ست...!​

 

[Mélomanie]

هنوز گاهی میان آدمها گم میشوم
کوچه ها را بلد شدم
خیابانها را بلد شدم
ماشینها را
چراغهای قرمز را
دیگر در راه هیچ مدرسه ای گم نمیشوم
ولی هنوز میان آدمها گم میشوم
آدمها را بلد نیستم...!​

 

[Mélomanie]

پرنده ای که بال و پرش ریخته باشد مظلومیت خاصی دارد
باز گذاشتن در قفس توهینی است به او!
در قفس را ببند
تا زندان دلیل زمین گیر شدنش باشد
نه پر و بال ریخته اش!​

 

[Mélomanie]

یک ساعت که آفتاب بتابد خاطره‌ی آن همه شب های بارانی از یاد می رود
این است حکایت آدمها!
فراموشی...!​

 

[Mélomanie]

چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد
چه نکوتر آنکه مرغی ز قفس پریده باشد...!​

 

[Mélomanie]

من در شمال نقشه ام
تو در جنوب
نقشه را کاش دستی از میانه تا کند!​

 

[Mélomanie]

ماخاطره ها را می سازیم
خاطره ها ما را ویران می کنند!​

 

[Mélomanie]

هی باد بازیگوش
ما پیراهن آشنایان بسیاری بر بند رخت این خانه دیده ایم!​