متون و دلنوشته‌ها ۩فَلسَــفــانِـہ اَز دِلــ۩

[Mélomanie]

ﻟﺤﻈــﻪ ﺗﻴــﻎ ﻧﻬــﺎﺩﻥ ﺑــﺮ ﮔــﺮﺩﻥ ﮐﺒــﻮﺗــﺮ ﺭﺍ؟
ﻭ ﺁﺑــﯽ ﮐــﻪ ﭘﻴــﺶ ﺍﺯ ﺁﻥﭼــﻪ ﺣــﺮﻳﺼــﺎﻧــﻪ ﻭ ﺍﺑﻠﻬــﺎﻧــﻪ، ﻣــﯽ ﻧــﻮﺷــﺪ...!؟
ﭘــﺮﻧــﺪﻩ؟
ﺗــﻮ، ﺁﻥ ﻟﺤﻈــﻪ ﺍﯼ!
ﺗــﻮ، ﺁﻥ ﺗﻴﻐــﯽ!
ﺗــﻮ، ﺁﻥ ﺁﺑــﯽ!
ﻣــﻦ!
ﻣــﻦ، ﺁﻥ ﭘــﺮﻧــﺪﻩ ﺑــﻮﺩﻡ...​

 

[Mélomanie]

مزرعه را ملخ ها خوردند
و ما سرگرم ساختن مترسک برای گنجشکها بودیم...​

 

[Mélomanie]

مرد زندانی می خندید
شاید به زندانی بودن خویش
و شاید به آزادی من
راستی زندان کدام سوی میله هاست؟!​

 

[Mélomanie]

میریزم ریز ریز چون دانه های برف
که هرگز هیچ کس ندانست
تکه های خود کشی یک ابر است...​

 

[Mélomanie]

زیر این آسمان ابری به معنای نامش فکر می کند
گل آفتاب گردان...​

 

[Mélomanie]

چارلی چاپلین:
چه سخت است با بغض بنویسی با خنده بخوانند...​

 

[Mélomanie]

من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه ی زمزمه ام؟
بهتر آن است که برخیزم
رنگ را بردارم
روی تنهایی خود نقشه ی مرغی بکشم...​

 

[Mélomanie]

در خانه ات درختی خواهد رویید و درخت هایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت
و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر
خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید:
در راه که آمدی سحر را ندیدی؟​

 

[Mélomanie]

چه شریف است دل غمگینی
که باید برای دلهای شاد
آوازهای شورانگیز بخواند...​

 

[Mélomanie]

در سقوط هم می توان با شکوه، سهمگین و با صلابت بود!
این را آبشار می گفت...​