همگانی "تاپیک جامع گزیده اشعار شاعران"

[Sunlight]

رفیق...

ترسم آن روز بیاید که نباشد بدنم
کوزه گر کوزه بسازد ز خاک بدنم
لب آن کوزه بسازد زرخاک لبِ من
بی خبر لب بگذاری به لبانِ دهنم
​

 

[hadi]

چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ
پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ
می نوش که بعد از من و تو ماه بسی
از سَلخ به غٌرّه آید از غره به سلخ

 

[hadi]

آنها که کهن شدند و اینها که نوند
هر کس بمراد خویش یک تک بدوند
این کهنه جهان بکس نماند باقی
رفتند و رویم دیگر آیند و روند

 

[hadi]

افسوس که نامه جوانی طی شد
و آن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب
افسوس ندانم که کی آمد کی شد

 

[hadi]

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نی‌نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

 

[hadi]

این قافله عمر عجب میگذرد
دریاب دمی که با طرب میگذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب میگذرد

 

[NASTrr]

نام او را که دوست داشتم
روی باد نوشتم
نام او را که دوست داشتم
روی آب نوشتم
اما باد شنونده بدی است
و
آب همه نام ها را فراموش می کند

“نزار قبانی”

 

[NASTrr]

هر که در عشق سر از قله برآرد هنر است
همه تا دامنه‌ی کوه تحمل دارند


مژگان عباسلو
شعر خوب بخوانیم

 

[NASTrr]

تا زمانی که جهان را قفسم می دانم

هر کجا پر بزنم طوطی بازرگانم

سجاد سامانی
شعر خوب بخوانیم

 

[SAN.SNI]

و نترسيم از مرگ...
مرگ پايان كبوتر نيست .
مرگ وارونه يک زنجره نيست .
مرگ در ذهن اقاقي جاري است .
مرگ در آب و هواي خوش انديشه نشيمن دارد .
مرگ در ذات شب دهكده از صبح سخن مي گويد .
مرگ با خوشه انگور مي آيد به دهان .
مرگ در حنجره سرخ – گلو مي خواند .
مرگ مسئول قشنگي پر شاپرك است .
مرگ ...
گاه درسايه نشسته است به ما مي نگرد .
و همه مي دانيم ريه هاي لذت ، پر اكسيژن مرگ است.


"سهراب سپهری"