همگانی "تاپیک جامع اشعار شاعران پارسی"

[(فاطمه1381)]

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل « آری » و « نه » به لــب دارند

ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند

آه، من هم زنم، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال

دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال

فروغ فرخزاد

 

[(فاطمه1381)]

به خدا در دل و جانم نیست
هیچ جز حسرت دیدارش
فروغ فرخزاد

 

[(فاطمه1381)]

دگرم آرزوی عشقی نیست
بی دلان را چه آرزو باشد

 

[(فاطمه1381)]

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد
به جویبار که در من جاری بود
به ابرها که فکرهای طویلم بودند
به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من
از فصل های خشک گذر می کردند
به دسته های کلاغان
که عطر مزرعه های شبانه را
برای من به هدیه می آوردند

 

[SAN.SNI]

و این جهان
پر از صدای حرکتِ
پاهای مردمی است
که همچنان که تو را می بوسند،
در ذهن خود،
طناب دار تو را می بافند...!

 

[SAN.SNI]

روز اول باخود گفتم
دیگرش هرگز نخواهم دید
روز دوم باز میگفتم
لیک با اندوه و با تردید
روز سوم هم گذشت اما
بر سر پیمان خود بودم
ظلمت زندان مرا می کُُُُشت
باز زندان بان خود بودم
آن من دیوانه عاصی
در درونم های و هوی میکرد
مشت بر دیوارها میکوفت
روزنی را جستجو میکرد
می شنیدم نیمه شب در خواب
های های گریه هایش را
در صدایم گوش میکردم
درد سیالٍ صدایش را
شرمگین میخواندمش بر خویش
از چه بیهوده گریانی؟
در میان گریه می نالید:
دوستش دارم نمیدانی؟!
روزها رفــــــــــتند و من دیگر
خود نمی دانم کدامینم
آن من سرسخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم؟!
بگذرم گر از سر پیمان
میکُشد این غم دگر بارم
مینشینم شاید او آید
عاقبت روزی به دیدارم

 

[(فاطمه1381)]

رازی درونِ
سینه من می سوخت ؛
میخواستم کـه باتو سُخن گوید ؛
اما صدایم از گره کوته بود ؛
در سایه بوته ؛
هیچ نمی‌روید …

 

[(فاطمه1381)]

در آسمان ملول
ستاره اي می سوخت
ستاره اي می رفت
ستاره اي می مرد
تو را صدا کردم
تو را صدا کردم

 

[(فاطمه1381)]

ان روزها رفتند
ان روزهای خوب
ان روزهای سالم سرشار
ان آسمان های‌ پر از پولک
ان شاخساران پر از گیلاس

 

[(فاطمه1381)]

…سفر حجمی در خط زمان
و بـه حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن
حجمی از تصویری آگاه
کـه ز مهمانی یک آینه بر می‌گردد


و بدینسانست
کـه کسی می میرد
و کسی می‌ماند