همگانی "تاپیک جامع گزیده اشعار شاعران"

[(فاطمه1381)]

چنان به موی تو آشفته‌ ام به بوی تو م**س.ت
که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست

#سعدی

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[(فاطمه1381)]

گفتیم عشق را به صبوری دوا کنیم
هر روز عشق بیشتر و صبر کمتر است

#سعدی

 

[(فاطمه1381)]

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم
شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم
حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد
دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم
"سعدی"

 

[(فاطمه1381)]

از در درآمدی و من از خود به درشدم
گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم

گوشم به راه تا که خبر می‌دهد ز دوست
صاحب خبر بیامد و من بی‌خبر شدم

چون شبنم اوفتاده بدم پیش آفتاب
مهرم به جان رسید و به عیوق برشدم

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق
ساکن شود بدیدم و مشتاقتر شدم

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار
چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم
از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت
کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

بیزارم از وفای تو یک روز و یک زمان
مجموع اگر نشستم و خرسند اگر شدم

او را خود التفات نبودش به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد
اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

"سعدی"

 

[(فاطمه1381)]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

#سعدی

 

[NASTrr]

چه تکراری از این خوشتر بگویم دوستت دارم
لبت را تو بخندانی بگویی من کمی بیشتر

#سمیه_نادی

 

[SAN.SNI]

بی قرار توام ودر دل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی وبین من وتو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

بی هر لحضه مرا بیم فرو ریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق
وسکوت تو جواب همه مسئله هاست


"فاضل نظری"

 

[SAN.SNI]

آن کس که بداند و بداند که بداند
اسب خرد از گنبد گردون بجهاند


آن کس که بداند و نداند که بداند
بیدار کنیدش که بسی خفته نماند


آن کس که نداند و بداند که نداند
لنگان خرک خویش به منزل برساند


آن کس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند

"ابن یمین"

 

[(فاطمه1381)]

خمر من و خمار من…
باغ من و بهار من…
خواب من و قرار من…
بى تو به سر نمى شود
#مولوی

 

[(فاطمه1381)]

بهار آمد ، بهار من نیام
گل آمد گُلعذار من نیامد

برآوردند سر از شاخ ، گل ‏ها
گلی بر شاخسار من نیامد

چراغ لاله روشن شد به صحرا
چراغ شام تار من نیامد

جهان در انتظار آمد به پایان
به پایان انتظار من نیامد


”مشفق کاشانی “